বিপুল খাটনিয়াৰ Bipul Khataniyar |
---|
জন্ম |
২৭ আগষ্ট, ১৯৫৩ শ'লগুৰি, শিৱসাগৰ [1][2] |
---|
মৃত্যু |
৪ জুলাই, ২০২১ (৬৭ বছৰ) গুৱাহাটী |
---|
ৰাষ্ট্ৰীয়তা |
ভাৰতীয় |
---|
শিক্ষা |
নৃতত্ত্ব বিভাগৰ পৰা স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী |
---|
শিক্ষানুষ্ঠান |
- বেজবৰুৱা হাইস্কুল (শিৱসাগৰ)
- বেজবৰুৱা কলেজ
- গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়
|
---|
পেচা |
ভাৰতৰ নৃতত্ত্ব আৰু ভূতত্ত্ব জৰীপ বিভাগত বিষয়া (২০১৩ চনত অৱসৰ) |
---|
সক্ৰিয় হৈ থকা সময় |
১৯৮০-২০২১ |
---|
জনা যায় |
গল্পকাৰ, অনুবাদক, প্ৰবন্ধকাৰ |
---|
বঁটা, সন্মান, পুৰস্কাৰ আদি |
সাহিত্য অকাডেমি বঁটা |
বিপুল খাটনিয়াৰ (জন্ম: ১৯৫৩-২০২১ ) (ইংৰাজী: Bipul Khataniyar) আছিল অসমৰ এগৰাকী গল্পকাৰ, প্ৰবন্ধকাৰ আৰু অনুবাদক। তিনিমহীয়া অসমীয়া আলোচনী নতুন পৃথিৱীত গল্প লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰা বিপুল খাটনিয়াৰ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত অসমীয়া গল্প-সাহিত্যৰ এখন পৰিচিত মুখ হৈ উঠে৷ তেখেতৰ প্ৰথমখন গল্প-সংকলন খোজৰ শব্দ প্ৰকাশিত হৈছিল ১৯৮০ চনত৷ তেখেতৰ গল্পত সৰ্বসাধাৰণৰ সুখ-দুখৰ প্ৰতিবিম্ব ফুটি উঠে বুলি কোৱা হয়৷ [1] খাটনিয়াৰৰ সাহিত্য-দৰ্শনত সমাজতান্ত্ৰিক বাস্তৱতা পৰিলক্ষিত হয়৷ [3] তেখেত সত্তৰ দশকৰ শেষৰফালে আৰম্ভ হোৱা ‘নতুন সাহিত্য পৰিষদ’ৰ অন্যতম প্ৰতিষ্ঠাপক সংগঠক আছিল৷[4]
সংক্ষিপ্ত জীৱনী
বিপুল খাটনিয়াৰৰ জন্ম হৈছিল ১৯৫৩ চনৰ ২৭ আগষ্টত ৷ পিতৃৰ নাম সিংহেশ্বৰ খাটনিয়াৰ আৰু মাতৃৰ নাম হেমলতা খাটনিয়াৰ৷ জন্মস্থান আছিল শিৱসাগৰ জিলাৰ শ'লগুৰি ৷ তেখেতে প্ৰাথমিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে তিনিচুকীয়া জিলাৰ দেওশাল অঞ্চলত৷ ১৯৬৯ চনত শিৱসাগৰৰ বেজবৰুৱা হাইস্কুলৰ পৰা প্ৰাৰম্ভিক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰা খাটনিয়াৰে ১৯৭৩ চনত কলেজীয়া শিক্ষা লয় শিৱসাগৰ কলেজৰ পৰা৷ পাছলৈ তেখেতে ১৯৭৫ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা নৃতত্ত্ব আৰু ভূত্ত্বক বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰে ৷ [3]
কৰ্মজীৱন
১৯৭৭ চনত সহকাৰী ভূতত্ববিদ হিচাপে ভূতত্ব আৰু খনি সঞ্চালকায়লয়ত চাকৰি জীৱন আৰম্ভ কৰা খাটনিয়াৰে ২০১৩ চনৰ ৩১ আগষ্টত সেই কৰ্মৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে৷ [1]
সাহিত্য অনুষ্ঠান নতুন সাহিত্য পৰিষদৰ লগত তেখেত জন্মলগ্নৰে পৰা জড়িত হৈ আছিল৷ দুটা কাৰ্যকাল তেখেতে ৰাজ্যিক সম্পাদকৰো দায়িত্ব পালন কৰিছে৷ পৰিষদৰ মুখপত্ৰ নতুন সাহিত্য খাটনিয়াৰে সম্পাদনা কৰিছিল৷ [3]
বিপুল খাটনিয়াৰে লিখা গল্পৰ সংখ্যা একাধিক৷ তদুপৰি তেখেতে কেইবাখনো গ্ৰন্থ সম্পাদনা কৰিছে ৷ [2] অসমৰ সাহিত্য-সমালোচক অৰিন্দম বৰকটকীয়ে তেখেতৰ সাহিত্য-ৰচনাৰ কথা সুঁৱৰি কয় যে,- "তেখেতৰ শক্তিশালী, প্ৰত্যয়ী আৰু দায়বদ্ধ খোজৰ শব্দ অসমীয়া সাহিত্যত সদায় থাকি যাব৷"[উদ্ধৃতিৰ প্ৰয়োজন]
সাহিত্যৰাজি
- গল্পৰ পুথি
- খোজৰ শব্দ, ১৯৮০
- চিনাকি মুখৰ ছবি, ১৯৯৫
- দখাৰ, ১৯৯৯
- তাই কাপোৰ নিপিন্ধে, ২০০২
- ভিন্ন জীৱন ভিন্ন কথকতা, ২০০৯
- চিনাকি মুখ অচিনাকি ছবি, ২০১০
- ঘঁৰিয়ালডাঙাৰ কথা, ২০১৬
- হাৱা ভাল চলা নাই, ২০২০
- সম্পাদিত পুথি
- মোৰ সপোনৰ সূৰ্যৰ মানুহ, হেমাংগ বিশ্বাস (পৰমানন্দ মজুমদাৰৰ সৈতে যুতীয়াভাৱে)
- সূৰ্য ঢকা মেঘ (২০০১)
- নিলিখা গল্প (২০০৯)
- সাহিত্য নিৰ্মাণ প্ৰসংগ (২০০৯)
- হেমাংগ বিশ্বাস (২০১২, পৰমানন্দ মজুমদাৰৰ সৈতে)
- ফুলকুমাৰী কলিতাৰ ‘লোক-সাহিত্যৰ ৰহঘৰা ফকৰা যোজনা’ (দ্বিতীয় সংস্কৰণ, ২০১২)
- শমিক গিৰীশ চন্দ্ৰ (মদন মোহন চৌধুৰীৰ সৈতে, ২০১৪)
- স্মৃতিলেখা : অনিল ৰায়চৌধুৰী স্মাৰক গ্ৰন্থ (২০২১)
- অনিল ৰায়চৌধুৰী ৰচনাৱলী (২০২২) [3]
মৃত্যু
২০২১ চনৰ ৪ জুলাই তাৰিখে বিয়লি ৪ বাজি ৫৫ মিনিটত দিছপুৰ পলিক্লিনিকত সাহিত্যিক বিপুল খাটনিয়াৰৰ দেহাৱসান ঘটে৷ তেখেত দীৰ্ঘদিন ধৰি এক দুৰাৰোগ্য ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ আছিল৷ [3][2]
তথ্যসূত্ৰ
|
---|
| ১৯৯০-২০০০ | | |
---|
| ২০০১-২০১০ | |
---|
| ২০১১-বৰ্তমানলৈ | |
---|
|
|
---|
| ১৯৫৫-১৯৭০ | |
---|
| ১৯৭১-১৯৯০ |
– (১৯৭১)
চৈয়দ আব্দুল মালিক (অঘৰী আত্মাৰ কাহিনী, ১৯৭২)
– (১৯৭৩)
সৌৰভ কুমাৰ চলিহা (গোলাম, ১৯৭৪)
নৱকান্ত বৰুৱা (ককাদেউতাৰ হাড়, ১৯৭৫)
ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া (শৃংখল, ১৯৭৬)
আনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱা (বকুল বনৰ কবিতা, ১৯৭৭)
হোমেন বৰগোহাঞি (পিতা-পুত্ৰ, ১৯৭৮)
ভবেন বৰুৱা (সোণালী জাহাজ, ১৯৭৯)
যোগেশ দাস (পৃথিৱীৰ অসুখ, ১৯৮০)
নীলমণি ফুকন (কবিতা, ১৯৮১)
মামণি ৰয়ছম গোস্বামী (মামৰে ধৰা তৰোৱাল আৰু দুখন উপন্যাস, ১৯৮২)
নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ (সুদীৰ্ঘ দিন আৰু ঋতু, ১৯৮৩)
দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্য (জংগম, ১৯৮৪)
কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ (কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ ৰচনা সম্ভাৰ, ১৯৮৫)
তীৰ্থনাথ শৰ্মা (বেণুধৰ শৰ্মা, ১৯৮৬)
হৰেকৃষ্ণ ডেকা (আন এজন, ১৯৮৭)
লক্ষ্মীনন্দন বৰা (পাতাল ভৈৰৱী, ১৯৮৮)
হীৰেন গোহাঁই (অসমীয়া জাতীয় জীৱনত মহাপুৰুষীয়া পৰম্পৰা, ১৯৮৯)
স্নেহ দেৱী (স্নেহ দেৱীৰ একুঁকি গল্প, ১৯৯০) |
---|
| ১৯৯১-২০১০ |
অজিৎ বৰুৱা (ব্ৰহ্মপুত্ৰ ইত্যাদি পদ্য, ১৯৯১)
হীৰেন ভট্টাচাৰ্য (শইচৰ পথাৰ মানুহ, ১৯৯২)
কেশৱ মহন্ত (মোৰো যে কিমান হেঁপাহ, ১৯৯৩)
শীলভদ্ৰ (ৰেৱতী মোহন দত্তচৌধুৰী) (মধুপুৰ বহুদূৰ, ১৯৯৪)
চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শইকীয়া (মহাৰথী, ১৯৯৫)
নিৰুপমা বৰগোহাঞি (অভিযাত্ৰী, ১৯৯৬)
নগেন শইকীয়া (আন্ধাৰত নিজৰ মুখ, ১৯৯৭)
অৰুণ শৰ্মা (আশীৰ্বাদৰ ৰং, ১৯৯৮)
মেদিনী চৌধুৰী (বিপন্ন সময়, ১৯৯৯)
অপূৰ্ব শৰ্মা (বাঘে টাপুৰ ৰাতি, ২০০০)
মহিম বৰা (এধানী মাহীৰ হাঁহি, ২০০১)
নলিনীধৰ ভট্টাচাৰ্য (মহৎ ঐতিহ্য, ২০০২)
বীৰেশ্বৰ বৰুৱা (অনেক মানুহ অনেক ঠাই আৰু নিৰ্জনতা, ২০০৩)
হীৰেন্দ্ৰ নাথ দত্ত (মানুহ অনুকুলে, ২০০৪)
য়েছে দৰজে ঠংচি (মৌন ওঁঠ মুখৰ হৃদয়, ২০০৫)
অতুলানন্দ গোস্বামী (চেনেহ জৰীৰ গাঁথি, ২০০৬)
পূৰবী বৰমুদৈ (শান্তনুকুলনন্দন, ২০০৭)
ৰীতা চৌধুৰী (দেও লাংখুই, ২০০৮)
ধ্ৰুৱজ্যোতি বৰা (কথা ৰত্নাকৰ, ২০০৯)
কেশদা মহন্ত (অসমীয়া ৰামায়ণী সাহিত্য: কথাবস্তুৰ আঁতিগুৰি, ২০১০) |
---|
| ২০১১-বৰ্তমান |
কবীন ফুকন (এই অনুৰাগী এই উদাস, ২০১১)
চন্দনা গোস্বামী (পাটকাইৰ ইপাৰে মোৰ দেশ, ২০১২)
ৰবীন্দ্ৰ সৰকাৰ (ধূলিয়ৰি ভৰিৰ সাঁচ, ২০১৩)
অৰূপা কলিতা পটংগীয়া (মৰিয়ম আষ্টিন অথবা হীৰা বৰুৱা, ২০১৪)
কুল শইকীয়া (আকাশৰ ছবি আৰু অন্যান্য গল্প, ২০১৫)
জ্ঞান পূজাৰী (মেঘমালাৰ ভ্ৰমণ, ২০১৬)
জয়ন্ত মাধৱ বৰা (মৰিয়াহোলা, ২০১৭)
সনন্ত তাঁতি (কাইলৈৰ দিনটো আমাৰ হ'ব, ২০১৮)
জয়শ্ৰী গোস্বামী মহন্ত (চাণক্য, ২০১৯)
অপূৰ্ব কুমাৰ শইকীয়া (বেংছতা, ২০২০)
অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী (ইয়াত এখন অৰণ্য আছিল, ২০২১)
মনোজ কুমাৰ গোস্বামী (ভুল সত্য, ২০২২)
প্ৰণৱজ্যোতি ডেকা(ড॰ প্ৰণৱজ্যোতি ডেকাৰ শ্ৰেষ্ঠ গল্প, ২০২৩) |
---|
|
|