মনোজ কুমাৰ গোস্বামী (ইংৰাজী: Manoj Kumar Goswami) হৈছে অসমৰ এগৰাকী সাংবাদিক আৰু লেখক। ২০২০ চনৰ ১ জুন তাৰিখে তেওঁ আমাৰ অসম কাকতৰ মুখ্য সম্পাদকৰূপে কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ কৰে। ‘সমীৰণ বৰুৱা আহি আছে’ গল্পৰ যোগেদি বিশেষ জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰা[1] গোস্বামীয়ে আশীৰ দশকৰপৰা বৰ্তমানলৈ অসমীয়া গল্প জগতলৈ বিশেষ অৱদান আগবঢ়াইছে। ‘ভুলসত্য’ গল্প সংকলনখনৰ বাবে ২০২২ চনত মনোজ কুমাৰ গোস্বামীলৈ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা আগবঢ়োৱা হয়। [1]
জন্ম আৰু শিক্ষা
১৯৬২ চনত নগাঁও জিলাত গোস্বামীৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম কমলচন্দ্ৰ গোস্বামী আৰু মাতৃৰ নাম লখিমী গোস্বামী। পিতৃ কমলচন্দ্ৰ গোস্বামী এগৰাকী কলেজ শিক্ষক আৰু সত্ৰাধিকাৰ আছিল। নগাঁও মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত তেওঁ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা পদাৰ্থবিজ্ঞান বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। কিছুকাল শিক্ষকতা কৰাৰ পাছত তেওঁ সংবাদ জগতত খোজ পেলায়।
কৰ্মজীৱন
চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শইকীয়াৰ সম্পাদনাত প্ৰকাশিত কাকত নতুন দৈনিকৰ জৰিয়তে তেওঁ ১৯৮৬ চনত সাংবাদিকতা বৃত্তিৰ আৰম্ভণি কৰে। ইয়াৰ পাছত তেওঁৰ আজিৰ বাতৰি, আমাৰ অসম, জনসাধাৰণ আদি কাকতসমূহৰ লগত সম্পাদক আৰু কাৰ্যবাহী সম্পাদকৰূপে জড়িত হৈ পৰে। প্ৰায় ১২ বছৰ ধৰি টেলিভিছন চেনেল ডিৱাই ৩৬৫ৰ মুখ্য সম্পাদকৰ দায়িত্বত থকা গোস্বামীয়ে ২০২০ চনত ১ জুন তাৰিখে আমাৰ অসম কাকতৰ মুখ্য সম্পাদকৰূপে কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ কৰে।[2] ইয়াৰ মাজতে গোস্বামীয়ে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত কনফ্লিক্ট ৰিজলিউছনত সংবাদ মাধ্যমৰ ভূমিকা সন্দৰ্ভত প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহণ কৰাৰ লগতে ৰাছিয়ান টেলিভিছন নেটৱৰ্কতো এটা পাঠ্যক্ৰম সম্পূৰ্ণ কৰে। তেখেতে নিৰ্মাণ কৰা আন্ছু — এভাৰেষ্ট কলিং নামৰ তথ্যচিত্ৰখন একাধিক আন্তৰ্জাতিক ছবি মহোৎসৱত সমাদৃত হৈছে।
প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ
চুটিগল্প সংকলন
- ঈশ্বৰহীনতা
- স্বাধীনতা
- সমীৰণ বৰুৱা আহি আছে
- প্ৰেমহীনতা
- এলুমিনিয়ামৰ আঙুলি
- ভুল সত্য
উপন্যাস
স্মৃতিকথা
ইংৰাজী ভাষাৰ গল্প সংকলন
বঁটা আৰু সন্মান
সৃজনীমূলক সাহিত্যৰ বাবে ১৯৯৪ চনত গোস্বামীয়ে 'কথা' বঁটা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল।[3] ১৯৯৬ চনত সাহিত্যকৃতিৰ বাবে 'সংস্কৃতি' বঁটা লাভ কৰাটো তেওঁৰ এক অন্যতম কৃতিত্ব।[4]তদুপৰি ২০২৩ বৰ্ষত তেখেতে ভুল সত্য শীৰ্ষক গল্পপুথিখনৰ বাবে সেই বৰ্ষৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰে।[5]
তথ্যসূত্ৰ
|
---|
| ১৯৫৫-১৯৭০ | |
---|
| ১৯৭১-১৯৯০ |
– (১৯৭১)
চৈয়দ আব্দুল মালিক (অঘৰী আত্মাৰ কাহিনী, ১৯৭২)
– (১৯৭৩)
সৌৰভ কুমাৰ চলিহা (গোলাম, ১৯৭৪)
নৱকান্ত বৰুৱা (ককাদেউতাৰ হাড়, ১৯৭৫)
ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া (শৃংখল, ১৯৭৬)
আনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱা (বকুল বনৰ কবিতা, ১৯৭৭)
হোমেন বৰগোহাঞি (পিতা-পুত্ৰ, ১৯৭৮)
ভবেন বৰুৱা (সোণালী জাহাজ, ১৯৭৯)
যোগেশ দাস (পৃথিৱীৰ অসুখ, ১৯৮০)
নীলমণি ফুকন (কবিতা, ১৯৮১)
মামণি ৰয়ছম গোস্বামী (মামৰে ধৰা তৰোৱাল আৰু দুখন উপন্যাস, ১৯৮২)
নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ (সুদীৰ্ঘ দিন আৰু ঋতু, ১৯৮৩)
দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্য (জংগম, ১৯৮৪)
কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ (কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ ৰচনা সম্ভাৰ, ১৯৮৫)
তীৰ্থনাথ শৰ্মা (বেণুধৰ শৰ্মা, ১৯৮৬)
হৰেকৃষ্ণ ডেকা (আন এজন, ১৯৮৭)
লক্ষ্মীনন্দন বৰা (পাতাল ভৈৰৱী, ১৯৮৮)
হীৰেন গোহাঁই (অসমীয়া জাতীয় জীৱনত মহাপুৰুষীয়া পৰম্পৰা, ১৯৮৯)
স্নেহ দেৱী (স্নেহ দেৱীৰ একুঁকি গল্প, ১৯৯০) |
---|
| ১৯৯১-২০১০ |
অজিৎ বৰুৱা (ব্ৰহ্মপুত্ৰ ইত্যাদি পদ্য, ১৯৯১)
হীৰেন ভট্টাচাৰ্য (শইচৰ পথাৰ মানুহ, ১৯৯২)
কেশৱ মহন্ত (মোৰো যে কিমান হেঁপাহ, ১৯৯৩)
শীলভদ্ৰ (ৰেৱতী মোহন দত্তচৌধুৰী) (মধুপুৰ বহুদূৰ, ১৯৯৪)
চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শইকীয়া (মহাৰথী, ১৯৯৫)
নিৰুপমা বৰগোহাঞি (অভিযাত্ৰী, ১৯৯৬)
নগেন শইকীয়া (আন্ধাৰত নিজৰ মুখ, ১৯৯৭)
অৰুণ শৰ্মা (আশীৰ্বাদৰ ৰং, ১৯৯৮)
মেদিনী চৌধুৰী (বিপন্ন সময়, ১৯৯৯)
অপূৰ্ব শৰ্মা (বাঘে টাপুৰ ৰাতি, ২০০০)
মহিম বৰা (এধানী মাহীৰ হাঁহি, ২০০১)
নলিনীধৰ ভট্টাচাৰ্য (মহৎ ঐতিহ্য, ২০০২)
বীৰেশ্বৰ বৰুৱা (অনেক মানুহ অনেক ঠাই আৰু নিৰ্জনতা, ২০০৩)
হীৰেন্দ্ৰ নাথ দত্ত (মানুহ অনুকুলে, ২০০৪)
য়েছে দৰজে ঠংচি (মৌন ওঁঠ মুখৰ হৃদয়, ২০০৫)
অতুলানন্দ গোস্বামী (চেনেহ জৰীৰ গাঁথি, ২০০৬)
পূৰবী বৰমুদৈ (শান্তনুকুলনন্দন, ২০০৭)
ৰীতা চৌধুৰী (দেও লাংখুই, ২০০৮)
ধ্ৰুৱজ্যোতি বৰা (কথা ৰত্নাকৰ, ২০০৯)
কেশদা মহন্ত (অসমীয়া ৰামায়ণী সাহিত্য: কথাবস্তুৰ আঁতিগুৰি, ২০১০) |
---|
| ২০১১-বৰ্তমান |
কবীন ফুকন (এই অনুৰাগী এই উদাস, ২০১১)
চন্দনা গোস্বামী (পাটকাইৰ ইপাৰে মোৰ দেশ, ২০১২)
ৰবীন্দ্ৰ সৰকাৰ (ধূলিয়ৰি ভৰিৰ সাঁচ, ২০১৩)
অৰূপা কলিতা পটংগীয়া (মৰিয়ম আষ্টিন অথবা হীৰা বৰুৱা, ২০১৪)
কুল শইকীয়া (আকাশৰ ছবি আৰু অন্যান্য গল্প, ২০১৫)
জ্ঞান পূজাৰী (মেঘমালাৰ ভ্ৰমণ, ২০১৬)
জয়ন্ত মাধৱ বৰা (মৰিয়াহোলা, ২০১৭)
সনন্ত তাঁতি (কাইলৈৰ দিনটো আমাৰ হ'ব, ২০১৮)
জয়শ্ৰী গোস্বামী মহন্ত (চাণক্য, ২০১৯)
অপূৰ্ব কুমাৰ শইকীয়া (বেংছতা, ২০২০)
অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী (ইয়াত এখন অৰণ্য আছিল, ২০২১)
মনোজ কুমাৰ গোস্বামী (ভুল সত্য, ২০২২)
প্ৰণৱজ্যোতি ডেকা(ড॰ প্ৰণৱজ্যোতি ডেকাৰ শ্ৰেষ্ঠ গল্প, ২০২৩) |
---|
|
|