কলিয়াবৰ মহকুমা
কলিয়াবৰ (ইংৰাজী: Kaliabor), অসমৰ নগাঁও জিলাৰ পূব দিশত অৱস্থিত অন্তৰ্ভুক্ত এখন মহকুমা। নগাঁও জিলাৰ পৰা ইয়াৰ দূৰত্ব ৪৮ কিলোমিটাৰ। উজনি আৰু নামনি অসমৰ মধ্যত ইয়াৰ অৱস্থিতি। উপক্ৰান্তীয় অঞ্চলটোৰ ৯৩০ - ৯৮০ পূব দ্ৰাঘিমাংশ ২৬০-২৭০ উত্তৰ অক্ষাংশৰ মাজত অৱস্থিত। কলিয়াবৰৰ মাটিকালি প্ৰায় ৯৭,১১৮ হেক্টৰ।[1] চাৰিসীমাকলিয়াবৰৰ পূবে কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান, পশ্চিমে চামধৰা গড়, উত্তৰে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু দক্ষিণে কাৰ্বি পাহাৰ অৱস্থিত।[1] নামৰ উৎপত্তিমধ্যযুগৰ বুৰঞ্জী সমূহত 'কলিয়াবৰ' আৰু 'কলীয়াবৰ'(কলীয়াবড়) - উল্লেখ থকা হোৱা দেখিবলৈ পোৱা যায়। ভূঞা বুৰঞ্জীত কলিয়াবৰক এজন মহা শিৱভক্ত কছাৰী ৰজাৰ ৰাজ্য বুলি উল্লেখ কৰিছে, যাৰ প্ৰাৰ্থনাত শিৱ এজোপা কলীয়া বৰগছ হৈ তেওঁৰ ৰাজ্যখনৰ মহিমা প্ৰকাশ কৰি, ঠাইখনি পৱিত্ৰ কৰিছিল। কলিয়াবৰৰ চাৰিজন পুত্ৰৰ নামেৰেও কাজিৰঙা, চিকনি, বাগৰি, আৰু দ্'লাল -- এই চাৰিখন ঠাইৰ নামৰ সৃষ্টি হৈছে। কলিয়াবৰৰ পুত্ৰ দ্'লাল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ -- বৰভাগ্, সৰুভাগ, চতিয়াল আৰু ডিচিয়াল পৰাও ঠাইৰ নমকৰণ হৈছে। কালক্ৰমত কলিয়াবৰৰ নামটিয়েই পুত্ৰ-নাতিৰ পৰা সমগ্ৰ অঞ্চলটিত প্ৰধান্য লাভ কৰাত ঠাইখন তেওঁৰ নামেৰেই প্ৰখ্যত হৈ পৰিল বুলি সহযেই ধাৰণা কৰিব পাৰি। অন্যহাতে আকৌ মহাভক্ত সাধনালব্ধ আৰু তেওঁৰ নামেৰেই সৃষ্টি হোৱা ডাঙৰ বৰ গছজোপা (কলিয়া বা কলীয়া বৰগছ্)ৰ পৰাও ঠাইখনৰ নাম কলিয়াবৰ হৈছে বুলি ক'ব খোজে।[2] "টু্ন্-ৰুং-ডাম্" - আহোম বা টাই ভাষাৰ কলিয়াবৰ নামটোৰ পৰিচয় থকা বুলি জনা যায়। আহোমসকলৰ ভাষাত টুন্ মানে কলীয়া বা ক’লা ডাৱৰ ৰুং মানে বৰ আৰু ডাম্ শব্দৰ অৰ্থ হ’ল গছ। অৰ্থাৎ কলীয়া বৰ গছেৰে ভৰি থকা ঠাই কলিয়াবৰ।[1] ইতিহাসআহোম ৰাজত্বকাল.jpg) অলেখ প্ৰাচীন ঐতিহ্যৰে ভৰা কলিয়াবৰ আহোম ৰাজত্ব কালৰ এক উল্লেখ্যোগ্য ঠাই আছিল। ১৪৯৭ - ১৫৩৯ ত ৰাজত্ব কৰা স্বৰ্গদেউ ছুহুংমুং দিহিংগীয়া ৰজাৰ দিনত কলিয়াবৰ আহোম ৰাজ্যৰ অন্তৰ্ভুক্ত হোৱাৰ পূৰ্বে কছাৰী-জয়ন্তীয়া সল্কলৰ অধীনত আছিল। ১৫৩২ খ্ৰীষ্টাব্দত তুৰ্বকৰ আক্ৰমণত ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু কলংমুখৰ ৰণত সেনাপতি ফ্ৰাচেংমুখৰ হাতত মুছলমান সেনা হায়াত খান বধ হোৱাৰ পাছত নাৰী বাহিনী লৈ তেওঁৰ পত্নী মূলাগাভৰুৱে কলিয়াবৰতে তুৰ্বকৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দি প্ৰাণ ত্যাগ কৰিছিল। প্ৰতাপ সিংহৰ (১৬০৩-১৬৬১ খ্ৰীঃ) ৰাজত্বকালত তীব্ৰৰূপ ধাৰণ কৰা মুছলমান আক্ৰমণৰ পৰা ৰাজ্য ৰক্ষাৰ বাবে পৰিকল্পিতভাৱে কলিয়াবৰৰ পাহাৰ আঅৰু বিশাল ব্ৰহ্মপুত্ৰক কেন্দ্ৰ কৰি শ্যামলা গড়, মিছা কোঠ, দিজু কোঠ, চামধৰা গড়, ৰাঙলী গড়, শালনা পাহাৰৰ কোঠ, কেচু কাটিগড় আদি নিৰ্মাণ কৰাইছিল। আহোম স্বৰ্গদেউ চুখ্ৰাংফা বা ৰুদ্ৰ সিংহৰ দিনৰ পৰা ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ দিনলৈ (১৭১৪ - ১৭৬৯খ্ৰীঃ) কলিয়াবৰ সাংস্কৃতিক বুৰঞ্জীত উল্লেখযোগ্য ৰেখাপাত কৰিছে। শিবসিংহই কলিয়াবৰত দৌল-দেৱালয়, মঠ-মন্দিৰ আদি স্থাপন কৰিছিল।[1] ব্ৰিটিছ শাসন কালব্ৰিটিছ শাসন কালৰ প্ৰায় ১৮৪০ চনৰ পৰাই কলিয়াবৰৰ স্বাস্থ্যসেৱা, চাহ বাগান, ৰেলসেৱা, ফেৰীসেৱা, আদিৰ উন্ন্তি হৈছিল। ব্ৰিটিছৰ দিনতেই শিলঘাটৰ পৰা চাপৰমুখলৈ ৰেলপথ নিৰ্মাণ কৰা হয়। ১৯২০ চনৰ ২০ মাৰ্চত মালবস্তু কঢ়িওৱা আৰু সেই বছৰতে আগষ্ট মাহত যাত্ৰী পৰিবহণৰ মিটাৰ গজ ৰেলসেৱা আৰম্ভ হৈছিল।[1] ৰাজনীতিকলিয়াবৰ. কলিয়াবৰ (লোক সভা সমষ্টি)ৰ এটা অংশ।[3] প্ৰাচীন কীৰ্তিচিহ্নসমূহ 
নগৰ আৰু বাণিজ্যিক কেন্দ্ৰজখলাবন্ধা হৈছে কলিয়াবৰৰ সৰ্ব্ববৃহ্ত্ বাণিজ্যিক কেন্দ্ৰ। আন বাণিজ্যিক কেন্দ্ৰসমূহ হৈছে কুঁৱৰীটোল, হাটবৰ, নলতলী,আমবাগান, আমনি, শালনা, মিছা আৰু কুঠৰী। শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান
বিখ্যাত লোকসকল
আলোকচিত্ৰ ভৰাল কলিয়াবৰৰ শিলঘাটত অৱস্থিত অসমৰ দ্বিতীয়টো কামাখ্যা মন্দিৰ  কিম্বদন্তীমূলক কাহিনীৰ ভঁৰালী বৰুৱাই সৰু কুঁৱৰী কমলাক উৎসৰ্গা কৰা কলিয়াবৰৰ ভঁৰালী বৰুৱা পুখুৰী  কলিয়াবৰৰ শ্ৰীশ্ৰীচামগুৰি সত্ৰত সংৰক্ষিত মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ এখন ভৰিৰ পাদুকা।  শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ সংঘই নিৰ্মাণ কৰা কলিয়াবৰৰ দাৰিগজিস্থ নামঘৰ।  সচিত্ৰ তন্ত্ৰসাৰ পুথি (দুলাল-মাধৱ, কলিয়াবৰ)  মাধ্যম আন্দোলনৰ শ্বহীদ নৰেন্দ্ৰ নাথ মহন্তৰ স্মৃতিত কলিয়াবৰৰ কুঁৱৰীটোলত স্থাপন কৰা শ্বহীদ স্মৃতি স্তম্ভ।  কলিয়াবৰ আৰু তেজপুৰক সংযোগ কৰা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ ওপৰৰ কলিয়াভোমোড়া দলং।  কলিয়াবৰৰ দীঘলী গাঁৱত উদ্ধাৰ হোৱা আহোম স্বৰ্গদেৱে প্ৰদান কৰা তাম্ৰফলি লগতে চাওক
তথ্যসূত্ৰ
বাহ্যিক সংযোগ
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
