ขุนพลของรัฐจ๊กก๊กและวุยก๊ก
ลิหิม (หลี่ ซิน) |
---|
李歆 |
|
ขุนพลรักษาค่ายใหญ่ (牙門將 หยาเหมินเจี้ยง) |
---|
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? (?) – ค.ศ. 249 (249) |
กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
---|
|
ข้อมูลส่วนบุคคล |
---|
เกิด | ไม่ทราบ |
---|
เสียชีวิต | ไม่ทราบ |
---|
อาชีพ | ขุนพล |
---|
|
ลิหิม มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หลี่ ซิน (จีน: 李歆; พินอิน: Lǐ Xīn) หรืออีกชื่อว่า หลี่ เฉา[1] (จีน: 李韶; พินอิน: Lǐ Sháo) เป็นขุนพลของรัฐจ๊กก๊กในยุคสามก๊กของจีน ภายหลังสวามิภักดิ์เข้าด้วยรัฐวุยก๊ก
ประวัติ
ลิหิมแต่เดิมมีตำแหน่งเป็นขุนพลรักษาค่ายใหญ่ (牙門將 หยาเหมินเจี้ยง) ของรัฐจ๊กก๊ก
ในปี ค.ศ. 249 ฤดูใบไม้ร่วง ลิหิมและกุอั๋น (句安 โกว อาน) ติดตามเกียงอุยในการนำทัพจ๊กก๊กโจมตีมณฑลยงจิ๋วในอาณาเขตของวุยก๊ก เกียงอุยส่งกุอั๋นและลิหิมไปสร้างป้อมปราการ 2 แห่งที่เขาก๊กสัน (麴山 ชฺวีชาน; ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอำเภอหมิน มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) และให้ทั้งคู่รักษาป้อมปราการทั้งสองไว้ แต่ต้านท่ายขุนพลวุยก๊กใช้อุบายตัดทางเสบียง ทำให้ภายในป้อมปราการขาดเสบียงอาหารและไม่อาจรอกำลังเสริมได้[2][3] ลิหิมและกุอั๋นจึงตัดสินใจยอมจำนนต่อวุยก๊ก[1]
ในนิยายสามก๊ก
ในนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กในศตวรรษที่ 14 ซึ่งเล่าเรื่องเหตุการณ์ก่อนและระหว่างยุคสามก๊ก ในตอนที่ 107[a] ภายหลังจากต้านท่ายตัดทางน้ำที่เขาก๊กสันแล้วล้อมป้อมปราการที่ลิหิมและกุอั๋นรักษาอยู่ ลิหิมจึงนำทหารตีฝ่าวงล้อมออกไปและปะทะเข้ากับทหารของต้านท่าย ลิหิมตีฝ่าวงล้อมออกไปได้แต่ก็บาดเจ็บหนัก เมื่อลิหิมไปพบกับเกียงอุย เกียงอุยจึงให้คนพาลิหิมกลับไปรักษาตัวที่นครเซงโต๋ (成都 เฉิงตู)[5][6] ส่วนกุอั๋นอยู่ที่ก๊กสันเฝ้ารอกำลังเสริมของเกียงอุย เมื่อเห็นว่าไม่มาจึงตัดสินใจประตูยอมจำนนต่อทัพวุยก๊ก
ดูเพิ่ม
หมายเหตุ
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 (秋,衞將軍姜維出攻雍州,不克而還。將軍句安、李韶降魏。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 33.
- ↑ (十二年春正月,魏誅大將軍曹爽等,右將軍夏侯霸來降。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 33.
- ↑ (初,右將軍夏侯霸為曹爽所厚,以其父淵死於蜀,常切齒有報仇之志,為討蜀護軍,屯於隴西,統屬征西。征西將軍夏侯玄,霸之從子,爽之外弟也。爽旣誅,司馬懿召玄詣京師,以雍州刺史郭淮代之。霸素與淮不叶,以為禍必相及,大懼,遂奔漢。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 75.
- ↑ "สามก๊ก ตอนที่ ๘๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ April 3, 2024.
{{cite web}}
: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
- ↑ (卻說李歆撞出重圍,從西山小路行了兩日,正迎着姜維人馬。歆下馬伏地告曰:「麴山二城,皆被魏兵圍困,絶了水道。幸得天降大雪,因此化雪度日。甚是危急。」維曰:「吾非來遲;為聚羌兵未到,因此誤了。」遂令人送李歆入川養病。) สามก๊ก (ซันกั๋วเหยี่ยนอี้) ตอนที่ 90.
- ↑ (ฝ่ายตัวลิหิมถูกอาวุธเจ็บชํ้าเปนหลายแห่งหนีออกไปได้ ขี่ม้าไปตามเชิงเขาเสสันเวลากลางคืนมืดนัก หารู้ที่จะหานํ้ากินไม่ ได้กินแต่นํ้าค้าง อดอาหารไปถึงสองวันจึงพบกองทัพเกียงอุย ลงจากม้าแล้วเข้าไปหาเกียงอุยจึงแจ้งเนื้อความทั้งปวงให้ฟัง เกียงอุยจึงว่ามิใช่ว่าข้าจะนอนใจ เตรียมกองทัพแล้วจะรีบยกมา ช้าอยู่ทั้งนี้เพราะคอยท่ากองทัพเมืองเกี๋ยงไม่เห็นมาเลย ว่าแล้วให้ทหารส่งตัวลิหิมไปรักษาตัวณเมืองเสฉวน) "สามก๊ก ตอนที่ ๘๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ April 3, 2024.
{{cite web}}
: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
บรรณานุกรม
|
---|
จักรพรรดิ | |
---|
จักรพรรดินี | |
---|
เจ้าชายและราชนิกูลชาย | |
---|
ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน | |
---|
ข้าราชการฝ่ายพลเรือน | |
---|
ข้าราชการฝ่ายทหาร | |
---|
สตรีที่มีชื่อเสียง | |
---|
บุคคลที่มีชื่อเสียงคนอื่น ๆ | |
---|
|
---|
จักรพรรดิ | |
---|
จักรพรรดินี | |
---|
เจ้าชายและราชนิกูลชาย | |
---|
เจ้าหญิงและราชนิกูลหญิง | |
---|
ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน | |
---|
ข้าราชการฝ่ายพลเรือน | |
---|
ข้าราชการฝ่ายทหาร | |
---|
สตรีที่มีชื่อเสียง | |
---|
บุคคลที่มีชื่อเสียงคนอื่น ๆ | |
---|