Idioma napolitán
Lo napolitán (napulitano) ye una luenga romanz perteneixient a lo grupo italorromanico y a lo subgrupo conoixito como italoromanzo meridionale intermedio[2], charrata en a ciudat de Nápols y en as rechions d'os Abruzos, la Basilicata, Calabria septentrional, la Campania, lo Lazio meridional, las Marcas meridionals, Molise y Pulla centro-septentrional, totas en o sud d'Italia.[3] Seguntes Ethnologue, en o 2009 yera charrato per mes d'11 millons de personas.[4] En ista luenga son escritas totas las cancions tradicionals napolitanas, tals como 'O surdato 'nnammurato, 'O sole mio, Funiculì, funiculà, Torna a Surriento y Santa Lucia. DialectosOrtografíaIgual que l'italiano, la c seguita de e u i se pronuncia ch, mientres que se pronuncia /k/ debant de a, o, u. Pa mantener lo son /k/ debant de e u i caldrá anyadir una h: chiste (iste) se pronuncia /'kĭs.te/. Pa obtener lo son "ch" debant d'as de demás vocals s'anyade una i: muscio (floixo). A diferencia de l'italiano, en o napolitán, las vocals finals se pronuncian cuasi siempre /ə/ dependendo d'a posición d'a parola en a frase. Tamién, lo napolitán poseye la j en o suyo alfabeto. Ista se pronuncia como /j/ u "y" en aragonés: nap. tuojo; ara. tuyo. Referencias
Bibliografía
|
Portal di Ensiklopedia Dunia