ฟาโรห์เซเฮบเร
เซเฮบเร เป็นผู้ปกครองจากราชวงศ์ที่สิบสี่แห่งอียิปต์โบราณ โดยทรงปกครองเป็นเวลาสามถึงสี่ปี ประมาณ 1700 ปีก่อนคริสตกาลในช่วงสมัยระหว่างกลางที่สอง[1] ตามคำกล่าวของนักอียิปต์วิทยา คิม ไรโฮลท์, เยือร์เกิน ฟอน เบ็คเคอราธ และดาร์เรล เบเกอร์ พระองค์ทรงเป็นฟาโรห์พระองค์ที่ห้าของราชวงศ์[1][2][3] ด้วยเหตุนี้ พระองค์จะทรงปกครองบริเวณดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์ฝั่งตะวันออก และอาจจะไปถึงดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำฝั่งตะวันตกด้วย โดยมีเมืองอวาริสเป็นศูนย์กลางการปกครอง หลักฐานยืนยันปรากฏหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับพระองค์เพียงแค่ในบันทึกพระนามแห่งตูรินเท่านั้น ซึ่งเป็นบันทึกพระนามของฟาโรห์ที่ถูกแก้ไขใหม่ในช่วงต้นสมัยรามเสส หรือกว่า 400 ปีหลังจากการครองราชย์ของพระองค์ ตามการตีความบันทึกพระนามใหม่โดยไรโฮลท์ พระนามของพระองค์ถูกระบุไว้ในคอลัมน์ที่ 9 แถวที่ 4 ของบันทึก (ตรงกับรายการ 8.4 ของการอ่านบันทึกพระนามของการ์ดิเนอร์และฟอน เบ็คเคราธ) ในบันทึกพระนามได้ระบุว่า พระอค์ทรงครองราชย์เป็นระยะเวลา 3 ถึง 4 ปี โดยไม่ทราบจำนวนเดือนและอีก 1 วัน[1] การพิสูจน์ตัวตนจนถึงทุกวันนี้ยังไม่ปรากฏหลักฐานร่วมสมัยของพระองค์ แต่อย่างไรก็ตาม ไรโฮลท์ได้ชี้ให้เห็นว่าสิ่งนี้ขัดแย้งกับการครองราชย์ของพระองค์นั้นที่มีความยาวสามถึงสี่ปี ซึ่งเป็นการครองราชย์ที่ยาวนานที่สุดของราชวงศ์ที่สิบสี่ และมีเพียงฟาโรห์เมอร์ดเจฟาเร ซึ่งทรงเป็นผู้สืบทอดพระราชบัลลังก์เท่านั้น ในทางกลับกัน ฟาโรห์ที่มีรัชสมัยสั้นกว่า เช่น ฟาโรห์เนเฮซีที่ทรงครองราชย์ประมาณ 1 ปี ล้วนได้รับการยืนยันจากหลักฐานร่วมสมัย ดังนั้น ไรโฮลท์จึงเสนอว่า พระนาม เซเฮบเร จะต้องเป็นพระนามของฟาโรห์วาซาดหรือฟาโรห์เชเนห์ ซึ่งทั้งสองพระองค์ทรงเป็นผู้ปกครองราชวงศ์ที่สิบสี่ที่ปรากฏหลักฐานยืนยัน แต่ก็ไม่ปรากฏในอยู่ในบันทึกพระนามแห่งตูริน[1] ดูเพิ่มอ้างอิง
|
Portal di Ensiklopedia Dunia