ฟาโรห์ทาเคลอตที่ 2

ทาเคลอตที่ 2
ทาเคลอตที่ 2 (ซ้าย) และอามุน-รา ที่คาร์นัก
ฟาโรห์
รัชกาล	845/34 – 835/824 ปีก่อนคริสต์ศักราช
ก่อนหน้า	ฮาร์เซียเซ เอ
ถัดไป	เปดิบาสท์ที่ 1
พระปรมาภิไธย พระนามฮอรัส คานัคท์ คาอิเอมวาเซท[1] พระนามครองราชย์ เฮดจ์เคเปอร์เร เซเตเพนเร ḥḏ-ḫpr-Rˁ stp.n-Rˁ Radiant is the manifestation of Ra, the chosen one of Ra พระนามประสูติ ทาเคลอต-ซิเอเซ-เมรามุน Tklt-sȝ-ȝst-mrj-Jmn ทาเคลอต, บุตรแห่งไอซิส, ผู้เป็นที่รักแห่งอามุน[2]
คู่เสกสมรส	คาโรมามา เมริตมัตที่ 2, คาโรมามา ดี, ทาเชป, ทาเบเคเทนาสเคต เอ
พระราชบุตร	โอโซร์คอนที่ 3, บาเคนปทาฮ์, นิมลอต, ไอเซตเวเรต, ดเจดปทาเฮฟานค์ ?, เชเบนโซปเดตที่ 2 ?, คาโรมามา ?, เทนต์เซเปฮ์ ?, อีร์บัสทูดจัจเจา ?, เดเอร์เซเนซิต ?
พระราชบิดา	นิมลอต ซี
ราชวงศ์	ราชวงศ์ที่ 23

เฮตจ์เคปเปอร์เร เซเตเพนเร ทาเคลอตที่ 2 ซี-เอเซ เป็นฟาโรห์ในราชวงศ์ที่ 23 แห่งอียิปต์ตอนบนและอียิปต์โบราณสมัยกลาง พระองค์ได้รับการระบุเป็นนักบวชชั้นสูงแห่งอามุน ทาเคลอต เอฟ โอรสในนิมลอต ซี นักบวชชั้นสูงแห่งอามุนที่ทีบส์ ทำให้พระองค์เป็นทั้งโอรสในนิมลอต ซี และพระราชนัดดาในฟาโรห์โอซอร์คอนที่ 2 ตามงานวิจัยทางวิชาการล่าสุด[3] เมื่อเทียบวันที่ทางจันทรคติสองอันที่เกี่ยวกับทาเคลอตที่ 2 ทำให้เชื่อว่าฟาโรห์อียิปต์ตอนบนครองราชย์ในอียิปต์ที่ถูกแบ่งเป็นสองส่วนใน 845 ปีก่อนคริสต์ศักราช หรือ 834 ปีก่อนคริสต์ศักราช[4] นักอียิปต์วิทยาส่วนใหญ่ในปัจจุบัน ซึ่งรวมถึง Aidan Dodson,[5] Gerard Broekman,[6] Jürgen von Beckerath,[7] M.A. Leahy และ Karl Jansen-Winkeln ยอมรับข้อสันนิษฐานของ David Aston[8]ที่ว่าฟาโรห์โชเชงค์ที่ 3 น่าจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของฟาโรห์โอซอร์คอนที่ 2 ที่แทนิสมากกว่าทาเคลอตที่ 2

สมรสและโอรสธิดา

ทาเคลอตที่ 2 อภิเษกสมรสกับกับคาโรมามา เมรีมุตที่ 2 และให้กำเนิดโอรสธิดา ดังนี้:

• โอโซร์คอน บี นักบวชชั้นสูงแห่งอามุนที่ทีบส์ที่ภายหลังเป็นฟาโรห์โอโซร์คอนที่ 3
• บาเคนปทาฮ์ นายพลแห่งเฮราคลีโอโปลิส ได้รับการกล่าวถึงในปีที่ 39 ของโอโซร์คอนที่ 3[8]

ทาเคลอตที่ 2 อภิเษกสมรวกับพระนามที่มีชื่อที่ปรากฏเพียงบางส่วนว่า ทาเชป[...] ทั้งคู่ให้กำเนิดพระโอรสองค์เดียว:

• นิมลอต ได้รับการกล่าวถึงในจารึกไม้ (Turin 1468/Vatican 329) เป็นพระโอรสในฟาโรห์ทาเคลอตกับทาเชป[...] คาดว่าเป็นโอรสในทาเคลอตที่ 2[8]

ทาเคลอตที่ 2 มีมเหสีนามว่าทาเบคเทนาสเคต (ที่ 1) และให้กำเนิดพระธิดาองค์เดียว:

• Isetweret (II). สมรสกับวิเซียร์ Nakhtefmut (C) รู้จักจากสุสานของพระโอรสนามว่า Ankhpakhered และพระธิดานามว่า Tabektenasket (ที่ 2) (Berlin 20132 and 20136).[8][9]

โอรสธิดาองค์อื่น ๆ:

• Djed-Ptah-ef-ankh โอรสในทาเคลอตที่ 2
• Shebensopdet (II). สมรสกับ Djed-Khons-ef-ankh ศาสดาคนที่ 4 แห่งอามุน พระองค์เป็นที่รู้จักจากรูปปั้นที่ปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑ์ไคโร (CG 42211) [8][9]
• Karomama (E). หญิงเจ้าเสน่ห์แห่งอามุน[8]

โอรสธิดาที่เป็นไปได้:

• Tentsepeh (D), สมรสกับ Ptah-udj-ankhef. Kitchen ถือว่าเป็นพระธิดาในทาเคลอตที่ 2 ส่วน Bierbrier ถือว่าเป็นพระธิดาในโอโซร์คอนที่ 2 แทน[8][9]
• Ir-Bast-udja-tjau, สมรสกับ Pakhuru พระองค์เป็นพระธิดาในทาเคลอตที่ 2 หรือทาเคลอตที่ 3[9]
• Di-Ese-nesyt, สมรสกับ Nespaqashuty B พระองค์เป็นพระธิดาในทาเคลอตที่ 2 หรือทาเคลอตที่ 3[9]

อ้างอิง

1. Henri Gauthier, Le Livre des rois d'Égypte, recueil de titres et protocoles royaux, 3, De la XIXe à la XXIVe dynastie, MIFAO 19, Cairo 1914, p. 354.
2. Jürgen von Beckerath, Handbuch der Ägyptischen Königsnamen (MÄS 49), Philip Von Zabern, 1999, pp. 194-95.
3. Karl Jansen-Winkeln, "Historische Probleme Der 3. Zwischenzeit," JEA 81(1995) p.129, 138
4. Rolf Krauss, in Erik Hornung, Rolf Krauss, and David Warburton (editors), Handbook of Ancient Egyptian Chronology (Handbook of Oriental Studies), Brill: 2006, pp. 408–411
5. Aidan Dodson, "A new King Shoshenq confirmed?" GM 137(1993), p.58
6. Gerard Broekman, "The Reign of Takeloth II: a Controversial Matter," GM 205(2005), pp.21-33
7. Jürgen von Beckerath, "Chronologie des Pharaonischen Ägypten," MÄS 46 (Philipp von Zabern, Mainz: 1997. p.94
8. Aston, D. A. (1989). "Takeloth II: A King of the 'Theban Twenty-Third Dynasty'?". The Journal of Egyptian Archaeology. 75 (1): 139–153. doi:10.1177/030751338907500112. S2CID 192273193.
9. Kitchen, Kenneth A. The Third Intermediate Period in Egypt, 1100-650 B.C. (Book & Supplement) Aris & Phillips. 1986 ISBN 978-0-85668-298-8

อ่านเพิ่ม

• Winfried Barta, 1980. ‘Die Mondfinsternis im 15. Regierungsjahr Takelots II. und die Chronologie der 22. bis 25. Dynastie’, Revue d'Égyptologie 32, 3-17
• Gerard P.F. Broekman, 2008. 'The Chronicle of Prince Osorkon and its Historical Context', Journal of Egyptian History 1.2, 209-234
• Ricardo A. Caminos, 1958. 'The Chronicle of Prince Osorkon'. (Analectica Orientalia [AO] 37.) Rome: Biblical Institute Press
• N. Dautzenberg, 1995. 'Bemerkungen zu Schoschenq II., Takeloth II. und Pedubastis II', Göttinger Miszellen 144, 21-29
• Karl Jansen-Winkeln, 2006. ‘The Chronology of the Third Intermediate Period: Dyns. 22-24’. In: E. Hornung, R. Krauss and D. A. Warburton (eds), Ancient Egyptian Chronology, 234-264. (Handbook of Oriental Studies [HdO] I vol. 83.) Leiden: Brill
• Rolf Krauss, 2007. ‘Die Bubastiden-Finsternis im Licht von 150 Jahren Forschungsgeschichte’, Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts. Abteilung Kairo (MDAIK) 63, 211-223
• Bengt Julius Peterson, 1967. 'Djedptahefanch, Sohn des Takeloth II', Zeitschrift für Ägyptische Sprache und Altertumskunde (ZÄS) 94, 128-129
• Robert K. Ritner, 'An Oblique Reference to the Expelled High Priest Osorkon?', in: E. Teeter, J.A. Larson, Gold of Praise: Studies on Ancient Egypt in Honor of Edward F. Wente, (SAOC 58), Chicago 1999, 351-360
• Ad Thijs, 2010. ‘The Lunar Eclipse of Takelot II and the Chronology of the Libyan Period’, Zeitschrift für Ägyptische Sprache und Altertumskunde (ZÄS) 137, 171-190
• Ad Thijs, 2015. 'From the Lunar Eclipse of Takeloth II back to Shoshenq I and Shishak' In: P. James, P.G van der Veen (eds), Solomon and Shishak: Current perspectives from archaeology, epigraphy, history and chronology; proceedings of the third BICANE colloquium held at Sidney Sussex College, Cambridge 26–27 March 2011 (British Archaeological Reports 2732), Archaeopress: Oxford, 42-60