อิสยาห์ 12
อิสยาห์ 12 (อังกฤษ: Isaiah 12) เป็นบทที่ 12 ของหนังสืออิสยาห์ในคัมภีร์ฮีบรูหรือพันธสัญญาเดิมในคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์ หนังสืออิสยาห์ประกอบด้วยเนื้อหาคำเผยพระวจนะซึ่งถือกันว่าเป็นผลงานของผู้เผยพระวจนะอิสยาห์ และเป็นหนังสือเล่มหนึ่งในหมวดหนังสือผู้เผยพระวจนะ[1] คัมภีร์ไบเบิลแคมบริดจ์สำหรบโรงเรียนและวิทยาลัย (Cambridge Bible for Schools and Colleges) บรรยายถึงบทที่ 12 ของหนังสืออิสยาห์ว่าเป็น "บทส่งท้ายที่เป็นบทกวีสั้น ๆ ถึงส่วนสำคัญส่วนแรกของหนังสือ (บทที่ 1–12)"[2] ต้นฉบับบทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู บทแบ่งออกเป็น 6 วรรค ประกอบด้วยเพลงสวดสรรเสริญขนาดสั้น 2 เพลง ไฮน์ริช เอวัลท์ (Heinrich Ewald) นักศาสนาศาสตร์โปรเตสแตนต์แย้งในปี ค.ศ. 1840 ว่าทั้งสองเพลงนี้มีภาษาที่มีลักษณะเฉพาะที่อิสยาห์ใช้ในที่อื่นเพียงเล็กน้อย และอาจเป็นส่วนที่เพิ่มเติมเข้ามาในหนังสือในภายหลัง ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ความเห็นของเขา "ค่อย ๆ ได้รับการยอมรับในหมู่นักวิชาการอย่างกว้างขวาง"[2] พยานต้นฉบับบางสำเนาต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูมีลักษณะเป็นต้นฉบับเมโซเรติก (Masoretic Text) ได้แก่ ฉบับไคโร (Codex Cairensis; ค.ศ. 895) หนังสือผู้เผยพระวจนะฉบับปีเตอส์เบิร์ก (Petersburg Codex of the Prophets; ค.ศ. 916) ฉบับอะเลปโป (Aleppo Codex; ศตวรรษที่ 10) และฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)[3] ชิ้นส่วนที่มีข้อความบางส่วนของบทนี้ในภาษาฮีบรูถูกพบในม้วนหนังสือเดดซี (ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลหรือหลังจากนั้น) ได้แก่::
ยังมีฉบับแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) บางสำเนาต้นฉบับที่หลงเหลือในเซปทัวจินต์ ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; B; ศตวรรษที่ 4) ฉบับซีนาย (Codex Sinaiticus; S; BHK: S; ศตวรรษที่ 4) ฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; A; ศตวรรษที่ 5) และฉบับมาร์ชาล (Codex Marchalianus; Q; Q; ศตวรรษที่ 6)[4] วรรค 2
ภาษาฮีบรู (ต้นฉบับเมโซเรติก)
การถอดอักษร:
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
บรรณานุกรม
แหล่งข้อมูลอื่นศาสนายูดาห์ศาสนาคริสต์ |
Portal di Ensiklopedia Dunia