Prencipau de Catalunya
O Prencipau de Catalunya (en catalán Principat de Catalunya) estió un estau y ye o nombre historico y tradicional de Catalunya. Ye un termin churidico (en latín principatus) que apareixió en o sieglo XIV ta denominar a lo territorio baixo churisdicción d'as Corz Catalanas,[2] estando lo suyo sobirán (en latín, princeps) o rei d'a Corona d'Aragón, sin estar formalment un reino. Tampoco no yera un condau, ya que lo condau de Barcelona no s'estendillaba por tota Catalunya. Os Usatges fan coincidir o títol de Princeps con o de conte de Barcelona. A sobén s'ha feito servir o títol nobiliario de prencipe por o hereu d'a corona. En a Corona d'Aragón, o hereu teneba lo títol de duque de Chirona, dimpués cambiau enta prencipe de Chirona. No s'ha de trafucar o Prencipado de Catalunya con un títol nobiliario. ![]() A primera referencia que se fa a lo prencipau de Catalunya se troba en as Corz de Perpinyán, de 1350, presididas por o rei Pero o Ceremonioso. Manimenos pareixe que ya se feba servir de traza informal dinantes. Ramón Muntaner escribe en a suya Cronica la despedida de Chaime o Chusto a lo fillo d'él, que se'n iba ta a conquiesta de Cerdenya: Fillo, yo tos doi a nuestra bandera, antiga d'o Prencipato de Catalunya, que tien un privilechio singular: que en o tiempo en campo a on a nuestra bandera reyal ha estato, nunca fue vencita ni tramullata.
Referencias
|
Portal di Ensiklopedia Dunia