Sufixo -ot
O sufixo –ot, -ota, -otz, -otas ye un sufixo inicialment diminutivo y dimpués despectivo y peyorativo.[1] OrichenDavid Pharies seguindo a atros autors como Hasselrot y González Ollé concluye que o sufixo –ote no ye orichinariament castellano, representa un catalanismo y no un galicismo, tot en base a argumentos foneticos y semanticos.[2] Estos argumentos que son extensibles a l'aragonés –ot, con a salvedat que en aragonés tamién cabe a posibilidat que l'occitán haiga puesto contribuir-ie. Foneticament o sufixo vulgar latín –OTTU, variant apofonica de –ITTU habría dau –UETO en castellano, sufixo que existe en asturiano (cazueto, marinueto, gamueto), pero que no existe en castellano. Este sufixo asturiano tien o mesmo orichen que a terminación –UETA d'a parola aragonesa picueta y o toponimo Burueta (actual Bureta). En benasqués existe a parola pigueta y o sufixo –òt, que se pronuncia con o ubierta como en catalán (amigot, animalot, paraulota, carota, capot). A evolución de –OTTU en portugués ye –ote, -ota, (frangote), en occitán ye –ot, -ota, (capirot, estribot), en francés –ot, -otte (escot, lingot, garrotte), y en italiano –otto, -otta. En castellano bi ha ampres dende o francés orichinariament con sufixo –ot y que se converten en parolas rematadas en –ote, pero son poquetas y no son semanticament transparents. Son as parolas castellanas rematadas en –ote que corresponden a parolas catalanas rematadas en –ot as que explican a existencia d'o sufixo –ote en castellano por estar parolas semanticament transparents que dimpués farían extensible o sufixo a atros usos. En catalán oriental-septentrional presenta una significación diminutiva-peyorativa, en catalán occidental-meridional una significación aumentativa-peyorativa. Eixemplos d'usoDiminutivoDiminutivo-despectivoDiminutivo-afectivo
DespectivoReferencias
Bibliografía
|
Portal di Ensiklopedia Dunia