การบุกครองนอร์ม็องดี

ปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ด
ส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันตกในสงครามโลกครั้งที่สอง
ทหารฝ่ายสัมพันธมิตรพยายามยึดหัวหาดนอร์ม็องดี
วันที่ 6 มิถุนายน – 30 สิงหาคม ค.ศ. 1944 (2 เดือน 3 สัปดาห์ 3 วัน) สถานที่ ภาคเหนือของประเทศฝรั่งเศส ผล ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะ
คู่สงคราม
ฝ่ายสัมพันธมิตร  สหรัฐ  สหราชอาณาจักร  แคนาดา ฝรั่งเศส โปแลนด์[1]  ออสเตรเลีย  นิวซีแลนด์[2] เบลเยียม[3] เชโกสโลวาเกีย[4] กรีซ[5] ลักเซมเบิร์ก[6] เนเธอร์แลนด์[3] นอร์เวย์[1]	ฝ่ายอักษะ  เยอรมนี  สาธารณรัฐสังคมอิตาลี[a]
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ (ผู้บัญชาการทหารสูงสุดฝ่ายสัมพันธมิตร) อาเธอร์ เทดเดอร์ (รองผู้บัญชาการทหารสูงสุดฝ่ายสัมพันธมิตร) เบอร์นาร์ด มอนต์โกเมอรี (ผู้บัญชาการกองกำลังภาคพื้นดิน) แทรฟเฟิร์ด ลี-แมลลอรี (ผู้บัญชาการมทหารอากาศ) เบอร์แธม แรมซีย์ (ผู้บัญชาการทหารเรือ)	อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ (ฟือเรอร์แห่งเยอรมนี) แกร์ท ฟ็อน รุนท์ชเต็ท (ผู้บัญชาการใหญ่ตะวันตก) แอร์วีน ร็อมเมิล (กลุ่มทหารเบ)
กำลัง
1,452,000 นาย (ในวันที่ 25 กรกฎาคม)[b] 2,052,299 นาย (ในช่วงสิ้นสุดเดือนสิงหาคม)[7]	380,000 นาย (ในวันที่ 23 กรกฎาคม)[8] รวมประมาณ 640,000 นาย[9] 2,200 นาย[10] – รถถังกับปืนใหญ่จู่โจม 2,500 คัน[11][12]
ความสูญเสีย
226,386 นาย[13][c] อากาศยาน 4,101 ลำ[13] รถถังประมาณ 4,000 คัน[14]	288,695[15] ถึง 530,000 นาย[16] อากาศยาน 2,127 ลำ[17] รถถังกับปืนใหญ่จู่โจมสูญหาย 1,500[18] ถึง 2,400 คัน[11]
ประชาชนเสียชีวิต: ถูกฆ่าก่อนการทิ้งระเบิดโจมตี 11,000–19,000 คน[19] ถูกฆ่าในระหว่างการโจมตี 13,632–19,890 คน[20] รวม: ถูกฆ่า 25,000–39,000 คน

ปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ด (อังกฤษ: Operation Overlord) เป็นชื่อรหัสของ การรุกรานนอร์ม็องดี คือการรบระหว่างกองทัพฝ่ายอักษะนาซีเยอรมนีที่ประจำการอยู่ในยุโรปตะวันตก กับกองกำลังสัมพันธมิตรกว่า 3 ล้านนายที่ทำการบุกข้ามช่องแคบอังกฤษมาจากฐานที่ตั้งชั่วคราวในแนวรบที่อยู่ทางตอนใต้ของประเทศอังกฤษ (ส่วนใหญ่มาจากเมืองพอร์ทสมัธ) มายังหัวหาดนอร์ม็องดีในฝรั่งเศสที่กองทัพเยอรมนียึดมาได้ เริ่มต้นขึ้นในวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2487 (เรียก ดีเดย์)

กองกำลังฝ่ายสัมพันธมิตรนั้นประกอบไปด้วยทหารจากหลายประเทศด้วยกันได้แก่สหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และแคนาดา นอกจากนี้ทหารจากกองกำลังฝรั่งเศสเสรีและโปแลนด์ก็ได้รวมเข้ากับกองกำลังสัมพันธมิตรด้วย เมื่อทหารที่ทำการจู่โจมจากเกาะอังกฤษเข้าสู่ฝรั่งเศสได้แล้ว ยังมีกองทหารจากหลายประเทศเข้ามาร่วมกับพันธมิตรหลังจากนั้นด้วย ได้แก่ เบลเยียม เชโกสโลวาเกีย กรีซ เนเธอร์แลนด์ และนอร์เวย์

การบุกหัวหาดนอร์ม็องดีอย่างแท้จริงเริ่มต้นตั้งแต่คืนวันที่ 5 มิถุนายน โดยมีเครื่องบินทิ้งพลร่มและเครื่องร่อนลงมา และกองทัพอากาศฝ่ายพันธมิตรเริ่มเปิดการทิ้งระเบิดใส่กองทัพเยอรมันที่ประจำอยู่ตามเมืองริมชายฝั่งของฝรั่งเศส รวมถึงการยิงปืนใหญ่จากเรือรบพันธมิตร จนกระทั่งการบุกข้ามทะเลของกองกำลังหลักเริ่มต้นขึ้นในตอนเช้าของวันที่ 6 และดำเนินต่อไปอีก 2 เดือน จนถึงการปลดปล่อยกรุงปารีสในตอนปลายของเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2487 ที่ปิดฉากการรบนี้ลง

แผนการครั้งนี้ ถูกกำหนดวันไว้คือวันที่ 5 มิถุนายน โดยจะมีพลร่มลงไปหลังแนวก่อน คือวันที่ 4 มิถุนายน แต่สภาพอากาศเลวร้าย จึงเลื่อนมาอีก 1 วัน เมื่อถึงเที่ยงคืนวันที่ 5 มิถุนายน พลร่ม และเครื่องร่อนได้ลงหลังแนวรบ เพื่อตัดกำลัง และ คุมสะพาน ไม่ให้พวกเยอรมันที่อยู่หลังแนวรบ ส่งกำลังมาหน้าแนวได้ทัน ได้มีการทิ้งหุ่นพลร่มปลอมในบางจุดด้วย

เมื่อเช้าวันที่ 6 มิถุนายน กองทัพเรือขนาดใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลก ยาตราเข้ามาในอ่าวนอร์ม็องดี บนหาดมีเครื่องกีดขวางมากมาย ทำให้แม้แต่เรือเล็กก็ไม่สามารถเข้าหาตัวหาดได้มากนัก เมื่อขึ้นไปบนหาด ถูกต่อต้านโดยปืนใหญ่ ปืนกลหนัก เครื่องยิงลูกระเบิด และปืนต่อต้านรถถังเป็นจำนวนมาก ทั้งยังมีรั้วลวดหนาม คูดักรถถัง และระเบิดบนหาด ทำให้ทหารเสียชีวิตจำนวนมากก่อนจะยึดหัวหาดได้ โดยเฉพาะที่หาดโอมาฮา

แต่สภาพอากาศที่เริ่มดีขึ้นทัศนวิสัยการมองดีขึ้นและบวกกับน้ำลงทำให้เห็นสิ่งกีดขวางและทุ่นระเบิดและกับระเบิดจึงทำให้ ทหารฝ่ายพันธมิตร สามารถทำลายและหลีกเลี่ยงกับระเบิดและสิ่งกีดขวาง

ประวัติ

สงครามโลกครั้งที่สอง นั้นเริ่มต้นขึ้นเมื่ออดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ผู้นำของเยอรมนีได้ประกาศสงครามกับโปแลนด์และสั่งเคลื่อนพลจำนวนมหาศาลบุกโปแลนด์ โดยใช้กลยุทธการบุกแบบการโจมตีสายฟ้าแลบ (Blitzkrieg) ในวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2482 (ค.ศ. 1939) และสามารถยึดโปแลนด์ได้อย่างรวดเร็ว ขอบเขตของสงครามได้ขยายออกไปเมื่อเยอรมนีประกาศสงครามและทำการบุกนอร์เวย์ เดนมาร์ก เนเธอร์แลนด์ เบลเยียม และลักเซมเบิร์ก จนกระทั่งกองทัพเยอรมันสามารถยึดฝรั่งเศสได้สำเร็จ ทำให้เยอรมนีเป็นผู้ครอบครองยุโรปตะวันตกได้ทั้งหมด ยกเว้นเกาะบริเตนใหญ่ของสหราชอาณาจักร ที่ในตอนนี้เป็นเพียงชาติเดียวที่เผชิญหน้ากับนาซีเยอรมัน และเสี่ยงต่อการถูกบุกโดยเยอรมนีมากที่สุด แต่ก่อนที่จะทำการบุกเกาะอังกฤษ กองทัพเยอรมันพยายามที่จะทำลายกองทัพอากาศของสหราชอาณาจักรเสียก่อน เพื่อช่วงชิงความเหนือกว่าทางอากาศซึ่งจะทำให้การบุกเกาะอังกฤษง่ายยิ่งขึ้น และเปิดศึกแห่งบริเตนกับสหราชอาณาจักร

ผลการรบที่ออกมากลับเป็นชัยชนะของสหราชอาณาจักรภายใต้การนำของวินสตัน เชอร์ชิลล์ ทำให้กองทัพอากาศนาซีอ่อนแอลงอย่างมากและเบนความสนใจจากการยึดเกาะบริเตนไปยังการบุกสหภาพโซเวียตแทน เปิดโอกาสให้สหราชอาณาจักรได้ตั้งหลัก และผูกมิตรกับสหรัฐอเมริกา และสหภาพโซเวียตที่ในขณะนี้ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เมื่อกองทัพเยอรมันสามารถบุกทะลวงดินแดนโซเวียตได้อย่างรวดเร็ว แต่ท้ายที่สุดแล้วสามารถยับยั้งกองทัพเยอรมันไว้ได้ที่มอสโก และเริ่มทำการโจมตีสวนกลับ จนสามารถยึดดินแดนโซเวียตที่เยอรมนียึดมาได้แทบทั้งหมด ในปี พ.ศ. 2486 เยอรมนีกลับตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบในสงคราม และฝ่ายพันธมิตรที่มีกำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มคิดแผนการที่จะตอบโต้การรุกรานของเยอรมนีด้วยการโจมตีส่วนใดส่วนหนึ่งของยุโรปตะวันตก ท้ายที่สุดในการประชุมที่เตหะราน ที่สามผู้นำหลัก (ประธานาธิบดีแฟรงกลิน ดี. รูสเวลต์จากสหรัฐอเมริกา นายกรัฐมนตรีวินสตัน เชอร์ชิลล์จากสหราชอาณาจักร และโจเซฟ สตาลินจากสหภาพโซเวียตของฝ่ายสัมพันธมิตรตกลงที่จะเปิดการโจมตีที่หัวหาดนอร์มองดีฝรั่งเศส ตามข้อเรียกร้องของโซเวียตขอให้เปิดแนวรบที่สอง เพื่อลดความกดดันแนวรบทางตะวันออก และเพื่อบีบให้ฝ่ายอักษะต้องกระจายกำลังออกไปทั้งแนวรบตะวันออกและตะวันตก

อ้างอิง

หมายเหตุ

1. กองทัพสาธารณรัฐสังคมอิตาลีในช่วงปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ดมา 4,000 คนจาก 1ª Divisione Atlantica Fucilieri di Marina ประมาณ 100 นายตั้งฐานบนเกาะCézembre (Viganò 1991, p. 181) กองทัพส่วนอื่นรวมนักอดีตนักโทษสงครามถูกใช้แรงงานและหน่วยต่อต้านอากาศ (Frittoli 2019)
2. ชาวอเมริกันประมาณ 812,000 คน และชาวอังกฤษกับแคนาดา 640,000 คน (Zetterling 2000, p. 408)
3. นอกจากนี้ กองทัพอากาศฝ่ายสัมพันธมิตรเสียเครื่องบิน 4,101 ลำและ 16,714 ชีวิต (Tamelander & Zetterling 2003, p. 341)

อ้างอิง

1. Beevor 2009, p. 82.
2. Beevor 2009, p. 76.
3. Williams 1988, p. x.
4. Beevor 2009, p. 492.
5. เว็บไซต์นาวีสหรัฐ. sfn error: no target: CITEREFเว็บไซต์นาวีสหรัฐ (help)
6. เว็บไซต์ทหารลักเซมเบิร์ก. sfn error: no target: CITEREFเว็บไซต์ทหารลักเซมเบิร์ก (help)
7. Badsey 1990, p. 85.
8. Zetterling 2000, p. 32.
9. Zetterling 2000, p. 34.
10. Shulman 2007, p. 192.
11. Wilmot 1997, p. 434.
12. Buckley 2006, pp. 117–120.
13. Tamelander & Zetterling 2003, p. 341.
14. Tamelander & Zetterling 2003, p. 342.
15. Zetterling 2000, p. 77.
16. Giangreco, Moore & Polmar 2004, p. 252.
17. Tamelander & Zetterling 2003, pp. 342–343.
18. Zetterling 2000, p. 83.
19. Beevor 2009, p. 519.
20. Flint 2009, pp. 336–337.

บรรณานุกรม

• Ambrose, Stephen (1994) [1993]. D-Day June 6, 1944: The Climactic Battle of World War II. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-0-671-67334-5.
• Army Battle Casualties and Non-Battle Deaths in World War II,: Final Report, 7 December 1941 to 31 December 1946. Washington, DC: Statistical and Accounting Branch, Office of the Adjutant General, Department of the Army. 1 June 1953. OCLC 220594130.
• Badsey, Stephen (1990). Normandy 1944: Allied Landings and Breakout. Osprey Campaign Series. Botley, Oxfordshire: Osprey Publishing. ISBN 0-85045-921-4.
• Beevor, Antony (2009). D-Day: The Battle for Normandy. New York; Toronto: Viking. ISBN 978-0-670-02119-2.
• Beevor, Antony (2012). The Second World War. New York: Little, Brown and Company. ISBN 978-0-316-02374-0.
• Bickers, Richard Townshend (1994). Air War Normandy. London: Leo Cooper. ISBN 0-85052-412-1.
• Bradley, Omar N. (1951). A Soldier's Story. New York: Holt. OCLC 769013111.
• Brown, Anthony Cave (2007) [1975]. Bodyguard of Lies: The Extraordinary True Story Behind D-Day. Guilford, CT: Globe Pequot. ISBN 978-1-59921-383-5.
• Buckingham, William F. (2004). D-Day: The First 72 Hours. Stroad, Gloucestershire: Tempus. ISBN 978-0-7524-2842-0.
• Buckley, John (2006) [2004]. British Armour in the Normandy Campaign 1944. Abingdon, Oxfordshire: Taylor & Francis. ISBN 0-415-40773-7.
• Churchill, Winston (1949). Their Finest Hour. The Second World War. Vol. II. Boston; Toronto: Houghton Mifflin. OCLC 396145.
• Churchill, Winston (1951) [1948]. Closing the Ring. The Second World War. Vol. V. Boston: Houghton Mifflin. OCLC 396150.
• Copp, J. Terry (2000). Montgomery's Scientists: Operational Research in Northwest Europe: The Work of No. 2 Operational Research Section with 21 Army Group, June 1944 to July 1945. Waterloo, Ontario: Laurier Centre for Military, Strategic and Disarmament Studies, Wilfrid Laurier University. ISBN 978-0-9697955-9-9.
• Copp, J. Terry (2003). Fields of Fire: The Canadians in Normandy. Toronto: University of Toronto Press. ISBN 0-8020-3730-5.
• Corta, Henry (1952). Les bérets rouges [The Red Berets] (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Amicale des anciens parachutistes SAS. OCLC 8226637.
• Corta, Henry (1997). Qui ose gagne [Who dares, wins] (ภาษาฝรั่งเศส). Vincennes, France: Service Historique de l'Armée de Terre. ISBN 978-2-86323-103-6.
• Dear, I.C.B.; Foot, M.R.D., บ.ก. (2005) [1995]. The Oxford Companion to World War II. Oxford; New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-280666-6.
• D'Este, Carlo (2004) [1983]. Decision in Normandy: The Real Story of Montgomery and the Allied Campaign. London: Penguin. ISBN 0-14-101761-9. OCLC 44772546.
• Ellis, L.F.; Allen, G.R.G.; Warhurst, A.E. (2004) [1962]. Butler, J.R.M (บ.ก.). Victory in the West, Volume I: The Battle of Normandy. History of the Second World War United Kingdom Military Series. London: Naval & Military Press. ISBN 1-84574-058-0.
• Evans, Richard J. (2008). The Third Reich at War. New York: Penguin Group. ISBN 978-0-14-311671-4.
• Fenton, Ben (26 April 2004). "The disaster that could have scuppered Overlord". The Telegraph. Telegraph Media Group. สืบค้นเมื่อ 16 February 2014.
• Flint, Edward R (2009). The development of British civil affairs and its employment in the British Sector of Allied military operations during the Battle of Normandy, June to August 1944 (วิทยานิพนธ์ PhD). Cranfield, Bedford: Cranfield University; Cranfield Defence and Security School, Department of Applied Science, Security and Resilience, Security and Resilience Group. OCLC 757064836.
• Ford, Ken; Zaloga, Steven J (2009). Overlord: The D-Day Landings. Oxford; New York: Osprey. ISBN 978-1-84603-424-4.
• Forty, George (2004). Villers Bocage. Battle Zone Normandy. Sutton Publishing. ISBN 0-7509-3012-8.
• Frittoli, Edoardo (7 June 2019). "Giugno 1944: gli Italiani in Normandia nei giorni dello sbarco". www.panorama.it (ภาษาอิตาลี). สืบค้นเมื่อ 29 November 2020.
• Gaddis, John Lewis (1990) [1972]. Russia, the Soviet Union, and the United States: An Interpretive History. New York: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-557258-9.
• Giangreco, Dennis; Moore, Kathryn; Polmar, Norman (2004). Eyewitness D-Day: Firsthand Accounts from the Landing at Normandy to the Liberation of Paris. New York: Barnes & Noble. ISBN 978-0-7607-5045-2.
• Gilbert, Martin (1989). The Second World War: A Complete History. New York: H. Holt. ISBN 978-0-8050-1788-5.
• Goldstein, Donald M.; Dillon, Katherine V.; Wenger, J. Michael (1994). D-Day: The Story and Photographs. McLean, VA: Brassey's. ISBN 0-02-881057-0.
• Government of Luxembourg. "Les Luxembourgeois de la "Brigade Piron"" [The Luxembourg "Brigade Piron"] (ภาษาฝรั่งเศส). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-07-03. สืบค้นเมื่อ 28 November 2020.
• Hastings, Max (2006) [1985]. Overlord: D-Day and the Battle for Normandy. New York: Vintage. ISBN 0-307-27571-X.
• Horn, Bernd (2010). Men of Steel: Canadian Paratroopers in Normandy, 1944. Toronto, CA: Dundurn Press. ISBN 978-1-55488-708-8.
• Hughes, Thomas Alexander (2010). Overlord: General Pete Quesada and the Triumph of Tactical A. New York: Simon and Schuster. ISBN 978-1-43911-853-5.
• Lewis, Nigel (1990). Exercise Tiger: The Dramatic True Story of a Hidden Tragedy of World War II. New York: Prentice-Hall. ISBN 0-13-127796-0.
• Liedtke, Gregory (2 January 2015). "Lost in the Mud: The (Nearly) Forgotten Collapse of the German Army in the Western Ukraine, March and April 1944". The Journal of Slavic Military Studies. 28 (1): 215–238. doi:10.1080/13518046.2015.998134. ISSN 1351-8046. S2CID 144324751.
• "Normandy American Cemetery and Memorial". tracesofwar.com. สืบค้นเมื่อ 21 February 2019.
• Pogue, Forrest C. (1954). "Chapter XIV: The Pursuit Stops Short of the Rhine". United States Army in World War II: European Theater of Operations: The Supreme Command. Washington, DC: Office of the Chief of Military History, Department of the Army. LCCN 53-61717.
• Shulman, Milton (2007) [1947]. Defeat in the West. Whitefish, Montana: Kessinger. ISBN 978-0-548-43948-7.
• Stacey, C.P. (1948). The Canadian Army 1939–45: A Historical Summary. Ottawa: Published by Authority of the Minister of National Defence.
• Stacey, C.P. (1960). The Victory Campaign, The Operations in North-West Europe 1944–1945 (PDF). Official History of the Canadian Army in the Second World War. Vol. III. Ottawa: Published by Authority of the Minister of National Defence. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2020-12-21. สืบค้นเมื่อ 2021-08-26.
• Tamelander, Michael; Zetterling, Niklas (2003) [1995]. Avgörandets Ögonblick: Invasionen i Normandie [Determining the Decisive Moments: The Invasion of Normandy] (ภาษาสวีเดน). Stockholm: Norstedts. ISBN 978-91-1-301204-9.
• US Department of the Navy, Naval History and Heritage Command. "D-Day, the Normandy Invasion, 6 – 25 June 1944". Frequently asked questions. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 November 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2017.
• Viganò, Marino (1991). Il Ministero degli affari esteri e le relazioni internazionali della Repubblica Sociale Italiana (1943–1945). Milano: Jaca Book. ISBN 978-88-16-95081-8.
• Weinberg, Gerhard (1995) [1993]. A World at Arms: A Global History of World War II. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-55879-2.
• Whitmarsh, Andrew (2009). D-Day in Photographs. Stroud: History Press. ISBN 978-0-7524-5095-7.
• Williams, Jeffery (1988). The Long Left Flank: The Hard Fought Way to the Reich, 1944–1945. Toronto: Stoddart. ISBN 0-7737-2194-0.
• Williams, Paul (2013). Hitler's Atlantic Wall: Pas De Calais. Philadelphia: Casemate. ISBN 978-1-84884-817-7.
• Wilmot, Chester (1997) [1952]. The Struggle For Europe. Ware, Hertfordshire: Wordsworth Editions. ISBN 1-85326-677-9.
• Zaloga, Steven J (2013). The Devil's Garden: Rommel's Desperate Defense of Omaha Beach on D-Day. Harrisburg, PA: Stackpole Books. ISBN 978-0-8117-1228-6.
• Zaloga, Steven J (2015). Armored Champion: The Top Tanks of World War II. Mechanicsburg, PA: Stackpole Books. ISBN 978-0-8117-6113-0.
• Zetterling, Niklas (2000). Normandy 1944: German Military Organisation, Combat Power and Organizational Effectiveness. Winnipeg: J.J. Fedorowicz. ISBN 0-921991-56-8.
• Zuehlke, Mark (2004). Juno Beach: Canada's D-Day Victory: June 6, 1944. Vancouver: Douglas & McIntyre. ISBN 1-55365-050-6.

อ่านเพิ่ม

• Ambrose, Stephen E. (1969). The Supreme Commander: The War Years of General Dwight D. Eisenhower. Garden City, NY: Doubleday. OCLC 660826327.
• Foot, M. R. D. (1984). SOE: An Outline History of the Special Operations Executive 1940–1946. London: BBC Publications. ISBN 978-0-563-20193-9.
• Keegan, John (1982). Six Armies in Normandy. New York: Penguin Books. ISBN 978-0-14-005293-0.
• Matloff, Maurice (1959). Strategic Planning for Coalition Warfare, 1943–1944. Washington, DC: Center of Military History, United States Army.
• Montgomery, Bernard (1946). Normandy to the Baltic. London: Hutchinson. OCLC 637320842.
• Neillands, Robin (2002). The Battle of Normandy, 1944. London: Cassell. ISBN 978-0-304-35837-3.
• Ryan, Cornelius (1959). The Longest Day: June 6, 1944. New York: Simon & Schuster. OCLC 1175409.
• Whitlock, Flint (2004). The Fighting First: The Untold Story of The Big Red One on D-Day. Boulder: Westview. ISBN 978-0-8133-4218-4.
• Zaloga, Steven (2001). Operation Cobra 1944: Breakout from Normandy. Osprey Campaign Series #88. Oxford: Osprey. ISBN 978-1-84176-296-8.

49°25′05″N 01°10′35″W

แหล่งข้อมูลอื่น