|
ماہیاماہیا، پنجابی لوک شاعری دی اک صنف اے جیہڑی پنجابی لوک گیتاں وچ بہت اہم اے۔ ماہیا، لفظ "ماہی" توں نِکلیا اے تے ایہدا ماخذ فارسی لفظ "ماہ" اے جیہدا مطلب چن اے۔ ماہی توں مراد محبُوب اے۔ بَعض محققین دے مطابق لفظ ماہی پنجابی زبان دے لفظ "مہاگ" یا "مہین٘واݪ" توں بݨیا اے جیہدا مطلب مجّھاں (مہِیاں) چارن آݪا اے، بَعد وچ مجازی معنیاں وچ پیارے تے محبُوب لئی بولیا جاݨ لَگ گیا۔ پنجابی شاعراں نے پنجاب دے حُسن، محبّت دِیاں داستانّاں تے انسانّی جذبات نوں ایس صنف وچ نہایت خوبصورتی ناݪ سمیٹیا اے۔ پنجابی ماہِیےچِٹے رَنگ دا بادام ہووے اُٹھ ماہیا گُڈ مارننگ میری طرفوں سلام ہووے ✿ تندوری تائی ہوئی سی آن لائن نہیں آئے ڈھولا واشنگ مشین جو لائی ہوئی سی ✿ باجرا تُل جان٘دا ویکھ کے مکھ تیرا دُکھ مینوں بُھل جان٘دا ✿ پُھلّ ڈالی نالوں توڑ لیا ساتوں کِیہ قصور ہویا مکھ سجݨاں موڑلیا ✿ گنّا گوڈے نال بھنّیا کر اپݨی مناؤندا ایں کدی ساڈی وی منّیا کَر ✿ پیپسی دا کھوکھا وے سمجھ معصوم سانوں دے چھڈیا دھوکھا وے ✿ کالے رَنگ دا کاسا وے تیری یاد چَن ماہیا اک مِٹھا جہیا ہاسّا اے ✿ کالے کالے نَین ماہیا اَجّ ماہی مِلݨ آوݨا اے دل ڈاڈھا اے بے چین ماہیا ✿ کوئی دُدھ تے ملائی ماہیا رَب کولوں تینوں من٘گیا نہیں من٘گی وے جدائی ماہیا ✿ کوئی چِٹا وے ان٘گُور ہوسی توڑ کے دل ساڈا ماہیا رویا تے ضرُور ہوسی ✿ کوئی چِٹّی وے قمِیض ہوندی ضد نَہ کَر ماہیا ضد بچیاں دی چیز ہوندی ✿ سونے دا کِلّ ماہیا وِچھڑے سال ہو گئے عید تے مِل ماہیا ✿ سڑک توں سر چاواں کوئی اوہنوں پچھ آوے جِیواں کہ مر جاواں ✿ صافا چَھنڈ رکھݨا کم نہیں او سجݨاں دا دروازہ بَند رکھݨا ✿ کوئی اُڈدے باز ہوندے ہَر چَیز بُری لَگدی جدوں سجّݨ ناراض ہوندے ✿ مُندری دے نَگ ماہیا ساڑ سواہ کیتا ایس ہِجر دی اَگّ ماہیا ✿ لال رضائی اے ماں دے پیراں تھلے رب جنت بݨائی اے ✿ پتے سُک گئے درختاں دے تیرے تے بہاراں آئیاں اسیں ڈن٘گے ہوئے بختاں دے ✿ پاݨی او سمُندراں دے ماہیے اوہ لِکھدے جیہڑے سڑے ہوئے اندراں دے ✿ تُوتّاں دی چھاں ہووے سر ہووے سجݨاں دا، تھلّے او میری بان٘ھ ہووے کوٹھے تے کھلو ماہیا ، کوٹھے تے کھلو ماہیا چَن بھاویں چڑھے نہ چڑھے وے مینوں تیری لو ماہیا بھٹِھیاں تُوں بھنا داݨے ، بھٹھِیاں توں بھنا داݨے دل وِچ تُوں وَسدی نی سوہݨِیے ، تیرے دل دِیاں رَب جاݨے کوٹھے تے کھیسّی اے ، کوٹھے تے کھیسّی اے اِک سانُوں تُوں ماریا ، دُوجا جَگ پردیسّی اے سڑکے تے رڑ وٹیا ، سڑکے تے رڑ وٹیا جیہناں یاری نہیوں لائی ، اوہناں دنیا توں کِیہ کھٹّیا ٹیشن دِیاں دو لَینّاں ، ٹیشن دیاں دو لَینّاں تُوں تے سانُوں چَھڈ وے گیئوں ، ہُݨ جی کے کِیہ لیݨا بیڑی لگی اے کنارے تے ، بیڑی لگی اے کنارے تے تینوں کِیہ خبر چنّا ، جِیݨا تیرے سہارے تے ہٹِیاں تے سِیتا ای دس دس وے مویا کدی یاد وی کیتا ای سونے دا کِلّ ماہیا لوکاں دیاں روݨ اکھیاں ساڈا روندا ای دل ماہیا دو پتّر اناراں دے ساڈا دکھ سݨ سݨ کے روندے پتھر پہاڑاں دے کوٹھے تے کھیس پیا اک دَم سجݨا دا اوہ وی ٹُر پردیس گیا جاواں صدقے گلے دیے ہسیے جُھگی پا رَل کٹھیاں وسِیے نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨِیے کوئی موڑ تُوں لَن٘گھ کولوں دسݨ دے قابل نہیں جِیویں پِنیا رب کولوں کوئی چولے نال زنجیری اوے اکھیاں لڑیاں ہان تقدیری نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨِیے صدا ظُلماں تے خُش رہݨا سٹݨ تے دل ہے وی تاہِیں اکثر رُس بہݨا نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے بازار وکیندی سنگلی لاہ گِھن چھلّا تے پا گِھن اُنگلی نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے کوئی پُھلیاں چولے تے ایویں ارمان رہݨ پابندیاں ڈھولے تے نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے شالّا مردیں کول ہوویں کَعبے دا حَجّ منّیا مِلدا ڈھول ہووے بازار وکیندیاں چُھریاں عِشقے دِیاں چوٹاں بُریاں نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے کَچ جوڑ کے بَھن چھوڑو پک ہے مُون٘ھ نہیں آندھا بند کفن دے بَھن چھوڑو نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے بازار وکیندیاں جُتِیاں نہ میں دسِیاں تے نہ کوئی پُچِھیاں نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے بازار وکیندی لوئی تیرے باجھ نہ دھرتی کوئی نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے کوئی پاݨی تھل ماہیا سجݨاں نوں لُٹ لَیݨا کِتھوں سِکھیا ای ماہیا نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے بازار وکیندی سرد اوئے ساڈا اگے گلی وچ گھر اوئے نی اک پُھلّ موتیے دا مار کے جگا سوہݨیے
حوالے
|
|||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
