|
جیلانی بانو
جیلانی بانو اردو زبان دی معروف مصنفہ نيں- حیدر آباد دکن (انڈیا) نال تعلق دی بنا اُتے انہاں دی اکثر کہانیاں وچ حیدرآبادی رہتل وسبھیاچار دی جھلک واضح نظر آندی اے - جیلانی بانو 14 جولائی 1936ء نوں بدایوں (اتر پردیش) وچ پیدا ہوئیں- اردو ادب توں لگاؤ انہاں نوں اپنے والد صاحب حیرت بدا یونی توں ورثے وچ ملیا جو اپنے وقت دے معروف شاعر سن - انہاں دی پرورش خالص ادبی ماحول وچ ہوئے ئی- اپنے وقت دے وڈے مصنفاں مثلاً سجاد ظہیر، مخدوم محی الدین، جگر مراد آبادی، کرشن چندر تے مجروح سلطان پوری وغیرہ دا انہاں دے گھر آنا جانا لگیا رہندا سی۔ اس ادبی ماحول نے انہاں دی تربیت تے شخصیت دی نشو و نما وچ اہم کردار ادا کیا- ابتدائی عمر توں ہی انہاں نے سعادت حسن منٹو، عصمت چغتائی، میر تقی میر، غالب، اقبال، گورکی، چیخوف، موپساں، بیدی، فیض احمد فیض، مجاز، قرۃالعین حیدر تے احمد ندیم قاسمی سمیت تمام وڈے وڈے ادبا دا کم پڑھ ڈالا- انہاں عظیم مصنفاں دی تخلیقات دے مطالعے نے انہاں دی ادبی صلاحیتاں نوں خوب جلا بخشی- بہرحال انہاں نے اپنا اک مخصوص طرز تحریر اپنایااور کسی وڈے مصنف دی نقل نئيں کی- انہاں نے اپنی پہلی کہانی‘ اک نظر ادھر بھی‘ 1952ء وچ تحریر کی- انہاں دی شہرہ آفاق تحریر ‘موم دی مریم‘ نے ماہنامہ ‘سویرا‘ وچ شائع ہُندے ہی انہاں نوں شہرت دی بلندیاں اُتے پہنچیا دیا- انہاں دیاں کہانیاں دا پہلا مجموعہ ‘روشنی دا منار‘ تے پہلا ناول ‘ایوان غزل‘ سی۔ انہاں دی کہانیاں ساڈے معاشرتی رویاں دی عکاسی کردی نيں-انہاں نے اپنی زیادہ تر کہانیاں وچ معاشرے دے پسے ہوئے غریب طبقے نوں موضوع بنایا اے - ایوارڈانہاں نوں مندرجہ ذیل ایوارڈملے - غالب ایوارڈ، دوشیزہ ایوارڈ (پاکستان)، سویت لینڈ نہرو ایوارڈ (ماسکو)، مہاراشٹر اردو اکیڈمی ایوارڈ، نقوش ایوارڈ (پاکستان)، پدماشری ایوارڈ (بھارت) لکھتاںایہ انہاں دی تصانفی دی اک نامکل لسٹ اے ۔
اس دے علاوہ انہاں نےحیدرآباد شہر اُتے بننے والی ڈاکومنٹری حیدرآباد اک شہر اک رہتل دا سکرپٹ وی تحریر کیتا- ہور ویکھوحوالے
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
