|
Ontwikkelingskabinet I
Het Ontwikkelingskabinet I (Indonesisch: Kabinet Pembangunan I) was een Indonesisch kabinet dat regeerde in de jaren 1968-1973. Het was het eerste kabinet nadat luitenant-generaal Soeharto officieel tot president was benoemd, nadat hij het jaar ervoor al de kabinetten Ampera I en II had geleid als waarnemend president. Het Ontwikkelingskabinet I werd het eerste van zeven 'ontwikkelingskabinetten' van Soeharto in zijn periode van Nieuwe Orde, die zou duren tot 1998. FormatieNa de Supersemar van 1966 had luitenant-generaal Soeharto praktisch de macht overgenomen van president Soekarno. Op 12 maart 1967 was Soekarno afgezet als president op basis van besluit XXXIII van het jaar 1967 van het Tijdelijke Raadgevend Volkscongres (MPRS).[1] In hetzelfde besluit was vastgelegd dat luitenant-generaal Soeharto waarnemend president zou zijn totdat er een president gekozen kon worden door een via verkiezingen gekozen Raadgevend Volkscongres (MPR). Als waarnemend president leidde Soeharto de kabinetten Ampera I en II. Ondanks dat er nog geen verkiezingen waren georganiseerd, werd Soeharto op 27 maart 1968 als definitief president aangewezen door de MPRS.[2] Op dezelfde dag gaf de MPRS hem via besluit XLI de opdracht om uiterlijk op 5 juli 1968 een 'ontwikkelingskabinet' samen te stellen.[3] KabinetsprogrammaHet kabinetsprogramma was ook in besluit XLI van 1968 vastgelegd door de MPRS. Het kabinetsprogramma luidde: "Het voortzetten van de taken van het Kabinet-Ampera II met de volgende onderdelen:"[3]
VerkiezingenZoals in het kabinetsprogramma vastgelegd zouden er uiterlijk op 5 juli 1971 verkiezingen moeten worden gehouden. Uiteindelijk vonden de parlementsverkiezingen van 1971 op 3 juli 1971 plaats.[6] President Soeharto was, met zijn achtergrond als militair, niet bij een politieke partij betrokken. Hij realiseerde zich echter dat een nieuwe gekozen Volksvertegenwoordigingsraad zijn positie als president, en eventuele herverkiezing, kon beschadigen. Hij moest zich daarom aansluiten bij een politieke partij om zelf aan de verkiezingen te kunnen deelnemen. Hij dacht in eerste instantie aan de Indonesische Nationale Partij, maar koos uiteindelijk voor Golkar, een samenwerkingsverband van 'functionele groepen' inclusief vakbonden, beroepsorganisaties en andere belangengroepen opgericht in de periode van geleide democratie.[7] Golkar nam deel aan de verkiezingen van 1971, en geholpen door het sterke beginnende presidentschap van Soeharto en de manipulatie van of het verbod op sterke oppositiepartijen werd een ruime meerderheid van de stemmen behaald: 62,8%. Volgend op de verkiezingen nam Soeharto meer en meer de controle over Golkar, en de partij zou alle verkiezingen in de periode van Nieuwe Orde ruim winnen. Er was in die periode praktisch een eenpartijstelsel. SamenstellingPresident
Coördinerend ministers
Ministers
Ministers van staat
Beambten met de status van minister
Bronnen, noten en/of referenties
 ·  ·   |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_van_O.V._en_W._in_Indonesie_op_Schiphol,_Bestanddeelnr_921-7871.jpg)
.jpg)
