Presidentieel kabinet Dit artikel gaat over het presidentieel kabinet in Indonesië in 1945. Voor een presidentieel kabinet in het algemeen, zie presidentieel systeem.
Het Presidentieel kabinet (Indonesisch: Kabinet Presidensial) was de eerste regering van de Republik Indonesia, en werd ingesteld na de Indonesische onafhankelijkheidsverklaring van 17 augustus 1945. Het kabinet omvatte 20 ministers en vier hoge functionarissen. Het bestond van 2 september tot 14 november 1945. AchtergrondDe Indonesische archipel was sinds maart 1942 bezet door het Japanse keizerrijk, maar vanaf 1943 benoemden de Japanners in het licht van het kerende oorlogstij Indonesische adviseurs ("Sanyo") in het bestuur, en stelden de nationalistische voorman Soekarno aan als voorzitter van een Centrale Adviesraad (Chuo Sani-kai) in Jakarta.[1]. Op 7 augustus, een dag na de atoombom op Hiroshima, werd er een Voorbereidend Comité voor de Indonesische Onafhankelijkheid ((id) Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia, PPKI) ingesteld, met Soekarno als voorzitter en Hatta als vicevoorzitter. Op 19 augustus werden er door dit comité 12 ministeries ingesteld voor het eerste Indonesische kabinet. In dit kabinet zaten mensen die eerder sanyo alsook mensen die niet met Japanners meegewerkt hadden. Het kabinet droeg verantwoording af aan Soekarno.[2][3] SamenstellingRegeringsleiders
Ministers
Functionarissen met ministersstatus
Beëindiging van het kabinetHet Centraal Indonesisch Nationaal Comité, dat de de facto wetgevende macht in de republiek was, eiste dat het kabinet aan hen verantwoording af zou leggen en niet aan president Soekarno. Soekarno stemde hiermee in en onthief het kabinet van zijn taken. Het kabinet werd opgevolgd door het kabinet-Sjahrir I onder leiding van de eerste minister-president Soetan Sjahrir.[7] Externe linkBronnen, noten en/of referenties
|