Landen die door een kleiner aantal leden van de Verenigde Naties worden erkend, worden dan ook niet als algemeen erkend beschouwd. Landen die niet algemeen erkend, maar de facto wel onafhankelijk zijn, zijn opgesomd onder het kopje niet algemeen erkende landen. Micronaties worden niet op de lijst getoond.
Bij elk land staan de verkorte namen van het land vermeld in de talen die in het gehele land officieel zijn. Indien er geen officiële taal is, wordt de naam vermeld in de meest gesproken taal.
Staatkundige veranderingen
In 2025 hebben er nog geen staatkundige veranderingen plaatsgevonden.
In onderstaande lijst zijn landen opgenomen die een ruime internationale erkenning missen, maar wel de facto onafhankelijk zijn en de onafhankelijkheid hebben uitgeroepen. In de kolom Erkenning staat het aantal internationaal erkende onafhankelijke staten dat betreffend gebied erkent als zijnde onafhankelijk.
Arabisch: Al-Jumhūrīya al-ʿArabīya aṣ-Ṣaḥrāwīya ad-Dīmuqrāṭīya / الجمهورية العربية الصحراوية الديمقراطية Spaans: República Árabe Saharaui Democrática (RASD)
Sommige subnationale entiteiten en regio's functioneren als de facto onafhankelijke staten, waarbij de centrale overheid weinig of geen controle uitoefent over hun grondgebied. Deze entiteiten claimen echter niet expliciet onafhankelijke staten te zijn en vallen daarom niet onder de lijst. Voorbeelden zijn Galmudug en Puntland in Somalië, Gaza in Palestina, de Koerdistan regio in Irak, Rojava in Syrië en de staat Wa in Myanmar.
Niet-onafhankelijke gebieden
Dit is een lijst van afhankelijke gebieden. Afhankelijke gebieden zijn gebieden die geen integraal onderdeel zijn van een land, maar zelf ook niet onafhankelijk zijn. Alleen de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Noorwegen en Nieuw-Zeeland hebben gebieden gecreëerd die aan deze definitie voldoen. Daarnaast zijn er echter nog een aantal gebieden die officieel geen afhankelijke gebieden zijn, maar vanwege hun bijzondere status toch vaak als zodanig beschouwd worden. Ook deze gebieden zijn in de lijst opgenomen. Een aantal landen (Argentinië, Australië, Chili, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk) hebben een deel van Antarctica geclaimd. Op basis van het Antarctisch Verdrag worden deze claims internationaal echter niet erkend en daarom zijn deze claims niet in de lijst opgenomen.
Amerikaanse niet-onafhankelijke gebieden
De Amerikaanse Maagdeneilanden, Guam, de Noordelijke Marianen en Puerto Rico zijn organized unincorporated territories, wat wil zeggen dat het afhankelijke gebieden zijn van de Verenigde Staten met een bepaalde vorm van zelfbestuur. Daarnaast zijn er nog een aantal unorganized unincorporated territories: Baker, Howland, Jarvis, Johnston, Kingman, Midway, Navassa en Wake. Deze grotendeels onbewoonde eilandgebieden zijn ook afhankelijke gebieden van de VS, maar kennen geen vorm van zelfbestuur. Voor statistische doeleinden worden ze door ISO 3166-1 gegroepeerd onder de naam Amerikaanse Kleinere Afgelegen Eilanden. Ook Palmyra, dat een unorganized incorporated territory is en dus wel een integraal onderdeel is van de Verenigde Staten, wordt hiertoe gerekend. De CIA groepeert de onbewoonde eilanden (met uitzondering van Navassa en Wake) in het World Factbook onder de naam United States Pacific Island Wildlife Refuges.[18]Bajo Nuevo en Serranilla worden door de Verenigde Staten ook geclaimd als unorganized unincorporated territories, maar worden momenteel bestuurd door Colombia. Amerikaans-Samoa is officieel ook een unorganized unincorporated territory, maar bezit wel een bepaalde vorm van zelfbestuur.
Australië heeft zeven externe territoria. Deze territoria worden door de Australische overheid gezien als een integraal onderdeel van Australië[20][21], maar worden vaak toch beschouwd als afhankelijke gebieden van Australië. Het Australisch Antarctisch Territorium wordt als claim internationaal niet erkend en is derhalve niet in deze lijst opgenomen.
De veertien Britse overzeese gebieden zijn geen integraal onderdeel van het Verenigd Koninkrijk, maar zijn hier wel van afhankelijk en vallen onder de Britse soevereiniteit. De claim van het Brits Antarctisch Territorium wordt internationaal niet erkend en is dus niet in de lijst opgenomen. Jersey, Guernsey en Man vallen als Britse Kroonbezittingen niet onder de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk, maar onder de soevereiniteit van de Britse Kroon en hebben daardoor een andere relatie tot het Verenigd Koninkrijk.
Engels[4]: South Georgia and the South Sandwich Islands Spaans: Islas Georgias del Sur y Sandwich del Sur
Chinese niet-onafhankelijke gebieden
Hongkong en Macau maken eigenlijk integraal deel uit van China, maar hebben een speciale bestuurlijke status, waardoor ze vaak als afhankelijke gebieden worden beschouwd.
Faeröer en Groenland zijn autonome provincies van het Koninkrijk Denemarken en maken eigenlijk integraal deel uit van dat land. Vaak worden ze beschouwd als afhankelijke gebieden met een grote vorm van autonomie.
Åland maakt eigenlijk integraal deel uit van Finland, maar heeft sinds de Vrede van Parijs (1856) een internationaal erkende speciale status met grote autonomie.
Alle Franse overzeese gebieden maken integraal deel uit van Frankrijk[22] en het land kent dus officieel geen afhankelijke gebieden. De Franse overzeese gebieden worden echter wel vaak als zodanig beschouwd[23], al worden soms alleen de overzeese gebieden die geen overzees departement zijn, beschouwd als afhankelijke gebieden.[18] Voor de volledigheid zijn hier alle Franse overzeese gebieden opgenomen. Merk op dat van de Franse Zuidelijke Gebieden de claim op Antarctica internationaal niet erkend wordt.
Het Koninkrijk der Nederlanden bestaat uit vier gelijkwaardige landen: Nederland, Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Deze laatste drie zijn dus officieel geen afhankelijke gebieden van Nederland, maar worden vaak toch als zodanig gezien. De Caribische eilanden Bonaire, Sint Eustatius en Saba maken als bijzondere gemeente deel uit van het land Nederland. Voor statistische doeleinden worden deze drie BES-eilanden door ISO 3166-1 als één gebied gegroepeerd.
De Cookeilanden en Niue zijn zelfbesturende gebieden in vrije associatie met Nieuw-Zeeland en worden soms als onafhankelijke landen gezien. Tokelau en Ross Dependency zijn beide afhankelijke gebieden van Nieuw-Zeeland, maar de (Antarctische) claim Ross Dependency wordt internationaal niet erkend.
Spitsbergen maakt eigenlijk integraal onderdeel uit van Noorwegen, maar heeft volgens het Spitsbergenverdrag een internationaal erkende speciale status met grote autonomie. Ook Jan Mayen maakt integraal deel uit van Noorwegen als onderdeel van de provincie Nordland, maar wordt vaak toch gezien als afhankelijk gebied. Voor statistische doeleinden wordt Jan Mayen in ISO 3166-1 samengevoegd met Spitsbergen als Spitsbergen en Jan Mayen. Bouveteiland, Peter I-eiland en Koningin Maudland zijn wel afhankelijke gebieden van Noorwegen, maar de (Antarctische) claims op de laatste twee worden internationaal niet erkend.
↑ abDe Servische autonome provincie Kosovo (Kosova - Kosovo i Metohija / Косово и Метохија) heeft zich eenzijdig onafhankelijk verklaard en wordt als zodanig door 97 landen erkend. Zie ook: internationale erkenning van de onafhankelijkheid van Kosovo.
↑ abcdefghArmenië wordt niet erkend door 1 VN-lid (Pakistan); de Volksrepubliek China wordt niet erkend door 13 VN-leden en Vaticaanstad; Cyprus wordt niet erkend door 1 VN-lid (Turkije); Israël wordt niet erkend door 28 VN-leden; Noord-Korea wordt niet erkend door 2 VN-leden (Japan en Zuid-Korea); Zuid-Korea wordt niet erkend door 1 VN-lid (Noord-Korea); de onafhankelijkheid van Palestina wordt door 138 VN-leden plus Vaticaanstad erkend.
↑Het Vaticaan wordt ook wel aangeduid als Heilige Stoel.
↑Abchazië wordt door het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwd als een autonome republiek van Georgië. De onafhankelijkheid van Abchazië wordt erkend door Nauru, Nicaragua, Rusland, Syrië en Venezuela. Abchazië is ook ooit erkend door Tuvalu en Vanuatu, maar deze landen hebben hun erkenning ingetrokken.
↑De Sahrawi Arabische Democratische Republiek (ADRS) heeft slechts feitelijk gezag over een klein deel van de Westelijke Sahara. De rest wordt de facto bestuurd door Marokko, maar het Marokkaanse bestuur over de Westelijke Sahara wordt internationaal niet erkend. De ADRS is ooit door 84 landen erkend. 43 landen hebben hun erkenning echter weer ingetrokken of opgeschort.
↑Noord-Cyprus wordt alleen erkend door Turkije. De rest van de internationale gemeenschap beschouwd Noord-Cyprus als een onderdeel van de Republiek Cyprus.
↑Geen enkel land erkent de onafhankelijkheid van Somaliland. De internationale gemeenschap beschouwt Somaliland als een onderdeel van Somalië.
↑De meeste landen erkennen de Volksrepubliek China als de vertegenwoordiger van heel China. 13 VN-leden en Vaticaanstad erkennen echter officieel de Republiek China (Taiwan) als de vertegenwoordiger van China.
↑Transnistrië wordt door het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwd als een onderdeel van Moldavië. De onafhankelijkheid wordt enkel erkend door Abchazië, Artsach en Zuid-Ossetië, die zelf ook niet algemeen erkend zijn.
↑Zuid-Ossetië wordt door het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwd als een onderdeel van Georgië. De onafhankelijkheid van Zuid-Ossetië wordt erkend door Nauru, Nicaragua, Rusland, Syrië en Venezuela. Zuid-Ossetië is ook ooit erkend door Tuvalu, maar dat land heeft de erkenning ingetrokken.
· 
· 
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
_Islands.svg){kind=small}
