7 september: in Sri Lanka wordt een nieuwe grondwet aangenomen, waardoor de officiële naam van het land wijzigt van Vrije, Soevereine en Onafhankelijke Republiek Sri Lanka in Democratische Socialistische Republiek Sri Lanka.[5]
1 oktober: op de Comoren wordt een nieuwe grondwet aangenomen waardoor de officiële naam van het land verandert van de Staat Comoren in de Federale Islamitische Republiek Comoren.[7]
In onderstaande lijst zijn landen opgenomen die een ruime internationale erkenning misten, maar wel de facto onafhankelijk waren en de onafhankelijkheid hadden uitgeroepen.
De externe territoria van Australië werden door de Australische overheid gezien als een integraal onderdeel van Australië, maar werden vaak toch beschouwd als afhankelijke gebieden van Australië. Het Australisch Antarctisch Territorium werd als claim internationaal niet erkend en is derhalve niet in deze lijst opgenomen.
Faeröer was een autonome provincie van Denemarken en maakte eigenlijk integraal deel uit van dat land, maar werd vaak beschouwd als afhankelijk gebied met een grote vorm van autonomie. Groenland was een gewone provincie van Denemarken en had geen autonome status, maar werd ook vaak gezien als afhankelijk gebied.
Åland maakte eigenlijk integraal onderdeel uit van Finland, maar heeft sinds de Vrede van Parijs (1856) een internationaal erkende speciale status met grote autonomie.
Alle Franse overzeese gebieden maakten integraal onderdeel uit van Frankrijk en het land kende dus officieel geen afhankelijke gebieden. De Franse overzeese gebieden werden echter wel vaak als zodanig beschouwd, al werden soms alleen de overzeese gebieden die geen overzees departement waren, beschouwd als afhankelijke gebieden. Voor de volledigheid zijn hier alle Franse overzeese gebieden opgenomen. De Franse Zuidelijke en Antarctische Gebieden bestonden uit vier districten: Saint-Paul en Amsterdam, de Crozeteilanden, de Kerguelen en Adélieland. De Antarctische claim op Adélieland werd internationaal niet erkend. Het bestuur van de Verspreide Eilanden in de Indische Oceaan viel onder de verantwoordelijkheid van Réunion en daarom is dit gebied niet apart in de lijst opgenomen.
Spitsbergen maakte eigenlijk integraal onderdeel uit van Noorwegen, maar had volgens het Spitsbergenverdrag een internationaal erkende speciale status met grote autonomie. Jan Mayen viel niet onder het Spitsbergenverdrag, maar werd wel bestuurd door de gouverneur van Spitsbergen. Voor statistische doeleinden was Jan Mayen in ISO 3166 dan ook samengevoegd met Spitsbergen als Spitsbergen en Jan Mayen. Bouveteiland, Peter I-eiland en Koningin Maudland waren afhankelijke gebieden van Noorwegen, maar de (Antarctische) claims op de laatste twee werden internationaal niet erkend.
Macau was een Chinees territorium onder Portugees bestuur. Portugees-Timor werd ook geclaimd als een afhankelijk gebied van Portugal, maar was in 1975 door Indonesië bezet en vervolgens geannexeerd.
↑Canada was feitelijk onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk sinds het van kracht gaan van het Statuut van Westminster in 1931, maar het Britse parlement had formeel nog het laatste woord over grondwetswijzigingen in Canada.
↑ abDe Arabische Democratische Republiek Sahara wordt door een groot aantal landen erkend, maar heeft slechts feitelijk gezag over een klein deel van de Westelijke Sahara. De rest wordt de facto bestuurd door Marokko.
↑Het Vaticaan wordt ook wel aangeduid als Heilige Stoel.
↑Taiwan (de Republiek China) wordt door de Volksrepubliek China beschouwd als een afvallige provincie. Enkele landen erkennen de onafhankelijk van Taiwan wel. China wordt in de Verenigde Naties echter gerepresenteerd door de Volksrepubliek China.
↑ abcdefghijklmnopqrsDeze gebieden waren onbewoond afgezien van enkele militairen en wetenschappers.