চীনা-তিব্বতীয় ভাষা

চীনা-তিব্বতীয়
জাতি:	চীনা,মান,অসমৰ চীনা- তিব্বতীয় আৰু টাই জনগোষ্ঠী
ভৌগোলিক; বিস্তৃতি:	চীন, মানদেশ, ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকা
ভাষাৰ শ্ৰেণীবিভাজন:	Sino-Tibetan চীনা-তিব্বতীয়;
উপশ্ৰেণীসমূহ:	প্ৰায় ৪০ জনীয়া এটা প্ৰতিষ্ঠিত নিম্নস্তৰৰ গোট বিভিন্ন প্ৰস্তাৱিত শীৰ্ষ-স্তৰৰ গোট পৰম্পৰাগত বিভাজন: মান-তিব্বতীয় ভাষা
ISO 639-2 and 639-5:	sit
	; চীনা-তিব্বতীয় ভাষাৰ বিভিন্ন শাখাৰ সম্প্ৰসাৰণ

চীনা-তিব্বতীয় ভাষা(ইংৰাজী: Sino-Tibetan language) এটা ভাষা পৰিয়াল; ইয়াৰ ভিতৰত প্ৰায় ৪০০টা ভাষা অন্তৰ্ভুক্ত। পূব এছিয়া, দক্ষিণ-পূব এছিয়া আৰু দক্ষিণ এছিয়াৰ কিছু অংশত এই ভাষাৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। জনসংখ্যাৰ ক্ষেত্ৰত ই ভাৰত-ইউৰোপীয় ভাষা পৰিয়ালৰ পিছতে দ্বিতীয় স্থানত আছে। চীন-তিব্বতী ভাষাৰ ভিতৰত চীনা ভাষাৰ ১২ বিলিয়ন, মান ভাষাৰ ৩.৩ কোটি আৰু তিব্বতী ভাষাৰ ৮০ লাখ ব্যৱহাৰকাৰী আছে।

চীনা গৱেষণা

লি (১৯৩৭)

১৯৩৭ চনৰ চাইনিজ ইয়েৰবুকত লি ফাং-কুৱেইয়ে কৰা এক সমীক্ষাত এই পৰিয়ালটোক চাৰিটা শাখাৰে গঠিত বুলি বৰ্ণনা কৰিছে:^[1]

চীনা ভাৰতীয় (চীনা-তিব্বতীয়)
- চীনা
- টাই (পাছলৈ কাম-টাই)
- মিয়াও-য়াও (হমং-মিয়েন)
- মান তিব্বতীয়

১.চীনা ভাষা

প্ৰধান প্ৰবন্ধ: চীনা ভাষা

এই শাখাত চীনা ভাষা অন্তৰ্গত কৰা হৈছে।

২.টাই ভাষা

প্ৰধান প্ৰবন্ধ: টাই ভাষা

পশ্চিমীয়া গৱেষকে টাই সকলক এটা স্বাধীন ভাষা পৰিয়াল (ক্ৰা-ডাই ভাষা পৰিয়াল) হিচাপে স্বীকৃতি দিছে। কিন্তু চীনা গৱেষক সকলে টাই সকলক চীনা-তিব্বতীয় ভাষাৰ চাৰিটা শাখাৰ এটা শাখা বুলি ভাগ কৰিছে।^[2]^[1]

৩.মান-তিব্বতীয়

অসমৰ মান-তিব্বতীয় জনগোষ্ঠী সমূহ হৈছে:

৪.মিয়াও-য়াও (হমং-মিয়েন)

পশ্চিমীয় গৱেষণা

বেনেডিক্ট (১৯৪২)

বেনেডিক্টে ভিয়েটনামীসকলক প্ৰকাশ্যভাৱে বাদ দিছিল আৰু মন-খ্মেৰত ৰাখিছিল লগতে হমং-মিয়েন আৰু ক্ৰা-ডাইক অষ্ট্ৰ'-টাইত ৰাখিছিল।^[3]

চীনা
টিবেটো-কেৰেন
কেৰেন
তিব্বত-বাৰ্মান

ইতিহাস

১৯ শতিকাত প্ৰথমে প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছিল যে কায় অঞ্চলৰ চীনা, তিব্বতী, বাৰ্মিজ আৰু অন্যান্য ভাষাসমূহ জিনগতভাৱে সম্পৰ্কিত; যিটো এতিয়া সকলোৰে পৰিচিত।^[4]

তথ্যসূত্ৰ

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 Li, Fang-Kuei (1937), "Languages and Dialects", in Shih, Ch'ao-ying; Chang, Ch'i-hsien (eds.), The Chinese Year Book, Commercial Press, pp. 59–65, reprinted as Li, Fang-Kuei (1973), "Languages and Dialects of China", Journal of Chinese Linguistics, 1 (1): 1–13, JSTOR 23749774.
↑ Luo, Yongxian. 2008. Sino-Tai and Tai-Kadai: Another look. In Anthony V. N. Diller and Jerold A. Edmondson and Yongxian Luo (eds.), The Tai-Kadai Languages, 9-28. London & New York: Routledge.
↑ Benedict, Paul K. (1942), "Thai, Kadai, and Indonesian: A New Alignment in Southeastern Asia", American Anthropologist, 44 (4): 576–601, doi:10.1525/aa.1942.44.4.02a00040, JSTOR 663309.
↑ Handel (2008), পৃষ্ঠা. 422, 434–436.