|
ঔ
ঔ অসমীয়া লিপিৰ স্বৰবৰ্ণৰ একাদশ আখৰ। যি ধ্বনি মুখৰ কোনো অংশতে বাধা নোপোৱাকৈ উচ্চাৰিত হয়, সেয়ে স্বৰধ্বনি।[1] 'ঔ'ও এটি স্বৰধ্বনি, সেয়েহে 'ঔ' উচ্চাৰণ কৰোঁতেও মুখৰ কোনো অংশৰে বাধা দিয়া নহয়। ঔ এটা দ্বিস্বৰ, ঔ=অ+উ।[2] ব্ৰেইল্ত 'ঔ'-ক এনেদৰে  ব্যঞ্জন বৰ্ণৰ লগত যোগ হ'লেকোনো ব্যঞ্জন বৰ্ণৰ লগত যোগ হ'লে 'ঔ'ৰ ৰূপ সলনি হয়, অৰ্থাৎ ইয়াক অন্য ৰূপত লিখা হয়। সেই ৰূপ 'ঔ'ৰ গৌণ প্ৰতীক। 'ঔ'ৰ এই ৰূপ হ'ল 'ৌ'।[4] যেনে ক্+ঔ=ৌ আদি। ইউনিক’ড
'ঔ' বৰ্ণৰে আৰম্ভ হোৱা শব্দৰ উদাহৰণঔ-কাৰ যুক্ত শব্দৰ উদাহৰণতথ্য সংগ্ৰহ
|
