Imperio Romano
L'Imperio Romano (en latín Imperium Romanum) ye succesor d'a Republica Romana y la zaguera etapa de Roma, que abraca dende o mandato d'Augusto (chinero d'o 27 antes de Cristo) dica a caita final de Romulo Augustulo (476 dimpués de Cristo) en Occident, y dica la caita de Costantinoble (1453 dimpués de Cristo) en Orient. O mundo romano de feito se fixa en ista epoca an que o territorio y o dreito alcanzan a mayor expansión y gloria. As succesions d'emperadors unas vegadas pacificas y un atras violentas caracterizan a evolución de l'imperio. O territorio controlato por l'Imperio Romano yera buena part d'a Cuenca Mediterrania y d'Europa Occidental. Os historiadors dividen a historia de l'Imperio Romano en "Alto Imperio" y "Baixo Imperio". L'Alto Imperio ye un periodo entre l'anyo 14 y l'anyo 285. O Baixo Imperio ye un periodo prou diferent de l'anterior que encomienza en l'anyo 285 con o mandato de Dioclecián y remata con a fin de l'imperio en l'anyo 476 y se diferencia d'o periodo anterior por cambios en a ideolochía d'o poder, en l'administración y en a composición social.[2] A División de l'Imperio RomanoCostantín, dimpués de vencer a Licinio (324) establió a suya residencia en Bizancio chunto con o consello de l'imperio y l'11 de mayo de 330 Bizancio fue designada nueva capital de l'imperio. En 395, cuan morió Teodosio l'Imperio quedó dividiu en dos parz ya de pa cutio: o d'occident pa Honorio y o d'orient pa Arcadio. Esleyoron Bizancio como nuclio politico d'a part oriental por razons d'estratechia, economía y política: aturar l'amenaza creixient que costituiban os godos y os persas, y asegurar a continación d'os intercambios comercials entre Europa y Asia. Por atra part Italia yera en decadencia y as zonas grecoparlants d'orient encara yeran prosperas. Por dos sieglos os succesors de Costantín defendioron o cristianismo contra as herechías y o territorio romano contra as invasions. Teodosio I fació d'o cristianismo a relichión d'estau prohibindo o politeísmo grecorromano. Os emperadors d'a dinastía teodosiana dioron a lo bispe de Costantinnoble una autoridat superior a los atros d'Orient, pero en os concilios d'Efeso (431) y Calcedonia (451) se facioron patents as profundas diferencias doctrinals d'os patriarcaus d'as atras metropolis romano-orientals. Como reflexo d'a baralla por o poder entre os bispes d'Antioquía, Aleixandría y Costantinnoble os bispes preneban doctrinas diferents que conduciban a la formación d'ilesias nacionals en rechions con muita población no helenizada u no romanizada de tot que deseyaban independizar-sen. Por atra parte tamién bi heba rivalidat con Roma. En 482 o Pontífiz romano escomulgó a lo patriarca de Costantinnoble. Pa librar-se d'os invasors godos y hunnos os emperadors d'orient a mes de fer servir as armas, tamién facioron servir a diplomacia: lis pagaban tributo u los adrezaban ta Italia. D'esta traza cuan morió Anastasio en 518, l'Imperio Romano d'Orient se manteneba entero pero l'Imperio Romano d'Occident yera ocupau por diferents pueblos barbaros: l'Imperio Romano d'Orient sacrificó Occident pa salvar-se d'os barbaros. Referencias
Veyer tamiénVinclos externos
|
Portal di Ensiklopedia Dunia