Daroca
Daroca ye una ciudat aragonesa situada en a comarca d'o Campo de Daroca, d'a cual en ye la suya capital, y en a provincia de Zaragoza. Fa parte d'o partiu chudicial de Daroca, d'o cual tamién en ye la capital. A suya población ye de 2.274 habitants (2007) en una superficie de 52,24 km², con una densidat de población de 43,81 hab/km². CheografíaDaroca ye situada en a fuesa de Daroca, una semifuesa con dirección NW-SE encaixada adintro d'a depresión de Calatayú y Mont-albán y con o río Xiloca en lo suyo fondón[1]. Daroca ye a 797 metros d'altaria sobre lo livel d'a mar, a una distancia de 83 km d'a ciudat de Zaragoza, la capital d'a suya provincia y d'Aragón. MugasO suyo termin municipal muga a lo norte con Manchons y Retascón; a lo nord-este con Retascón; a l'este con Nombrevilla; a lo sud-este con Villanueva de Xiloca; a lo sud con Val de Forna y Villanueva de Xiloca; a lo sud-ueste con Val Conchán y Val de Forna; a l'ueste con Forcallo; y a lo nord-ueste con Manchons. , , , Val de Sant Martín, , , y Villarroya.
ClimaA suya temperatura anyal ye 12.27 °C, con una temperatura meya en chinero de 4.31 °C y en chulio de 21.95 °C.[2] ToponimiaA mayoría d'os estudiosos dicen que procede de l'arabe Qalat Darawka.[3] HistoriaEn o periodo andalusí Daroca feba part d'o districto de Calatayú y fue fortificada por os Tuchibís dende a segunda mitat d'o sieglo IX pa defender-se u estar prevenius d'os Banu Qasi[4]. La reconquerió Alifonso I d'Aragón o Batallero en 1121 y li dió un primer fuero. Dimpués d'a batalla de Fraga y a muerte d'o Batallero a zaguera mención d'un tenent ye d'octubre de 1134 y Daroca fue cuasi abandonada.[5] Por cuasi seis anyadas Daroca quedó despoblada. Dende mayo de l'anyo 1140 encomenzó a ser citau lo tenent Sancho Inyiguez, qui ya heba estau tenent de Daroca enantes. A febleza d'os almurabiz permitió a los cristianos aragoneses de reocupar Daroca. Remón Berenguer IV li dió un segundo fuero en 1142; con este fuero Daroca se convertió en a capital d'a Comunidat de Daroca. En 1294 se concede a Daroca o dreito a celebrar ferias.[6] En 1366 o rei Pero IV li dió o titol de ciudat. Demografía
AdministraciónReparto de concellers
AlcaldesPuestos d'intrés
Molimentos relichiosos
En la Edat Meya i heba diez ilesias: Santa María, Sant Pero, Sant Andreu, Sant Chuan, Santo Domingo, Sant Miguel, Sant Chaime, Sant Martín, Sant Lorient y Sant Valero. Personalidaz naixidas de DarocaCategoría principal: Naixius de Daroca. Fiestas
Referencias
Vinclos externos
|