|
اقبال بانو
اقبال بانو پرائیڈ آف پرفارمنس (1935, دلی - 21 اپریل 2009, لاہور)[۲] دلی گھرانے دی اک مشہور پاکستانی غزل گائکہ سی[۳]। "استاد چاند خان" اس دے گرو سن اتے اسنے غزل اتے گیت گائے۔ فیض، غالب اتے تیرھویں صدی دے نظامی گنجوی نوں اسنے آواز دتی۔ اس دا جنم دلی وچّ ہویا لیکن 1952 وچّ پاکستان وچّ اس دی شادی ہوئی۔ کلاسیکی موسیقی خصوصا غزل دی بہترین گلوکارہ۔ دہلی وچ پیدا ہوئی۔ پاکستان بنن ے بعد لاہور آئی تے بعد وچ ملتان آکر مستقل سکونت اختیار کیتی۔ گلوکاریاقبال بانو دے فن نے سالاں پہلے آل انڈیا ریڈیو دے دہلی سٹیشن وچ پہلا اظہار پایا۔ 1952 وچ اس نو عمر گلوکارہ نے اک پاکستانی زمیندار نال شادی کر لی لیکن فن نال اپنا رابطہ ختم نہ کیتا۔ فلمفلماں لئی شہر آفاق نغمے گائے جس وچ خصوصی طور ا ُپر یہ دو نغمے بہت زیادہ مشہور ہوئے تُو لاکھ چلے ری گوری تھم تھم کے تے پھر: الفت کی نئی منزل کو چلا تو باہیں ڈال کے باہوں میں نیم کلاسیکیسن پنجاہ دے دہاکے وچ اقبال بانو نے پاکستان دی نو زائیدہ فلم انڈسٹری وچ اک پلے بیک سنگر دے طور اُتے اپنی جگہ بنالی سی لیکن اُنہاں دا طبعی رجحان ہلکی پھلکی موسیقی دی بجائے نیم کلاسیکی گلوکاری دی طرف رہیا۔ ٹھمری تے دادرے دے نال نال انھاں نے غزل نوں وی اپنے مخصوص نیم کلاسیکی انداز وچ گایا۔ فیضدورِ ضیاالحق دے آخری دِناں وچ فیض دی نظم ’لازم ہے کہ ہم بھی دیکھیں گے‘ انہاں دا ٹریڈ مارک بن چکی سی تے ہر محفل وچ اسدی فرمائش کیتی جاندی سی۔ ایہ سلسلہ انہاںدی وفات توں کچھ سال پہلے تک جاری رہیا۔ فیض میلے دے موقع اُپر لاہور وچ اک وڈے اجتماع دے سامنے انھاں نے ایہ نظم گائی تے عوام دے پُر شور نعرے وی اس نغمے دا ایک ابدی حصّہ بن گئے۔ حوالے
|
||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
