Ferrari F300
|
Kategoria
|
Formuła 1
|
Konstruktor
|
Ferrari
|
Projektant
|
Ross Brawn Rory Byrne Willem Toet
|
Dane techniczne
|
Nadwozie
|
monokok z kompozytu włókna węglowego o strukturze plastra miodu
|
Zawieszenie przednie
|
niezależne typu push-rod, podwójne wahacze, skręcane drążki skrętne, sprężyna krążkowa, amortyzatory teleskopowe, stabilizator poprzeczny
|
Zawieszenie tylne
|
niezależne typu push-rod, podwójne wahacze, skręcane drążki skrętne, sprężyna krążkowa, amortyzatory teleskopowe, stabilizator poprzeczny
|
Silnik
|
Ferrari 047 3.0 V10
|
Skrzynia biegów
|
Ferrari, półautomatyczna, 7 biegów + wsteczny
|
Paliwo
|
Shell
|
Opony
|
Goodyear
|
Historia
|
Debiut
|
Grand Prix Australii 1998
|
Kierowcy
|
Michael Schumacher Eddie Irvine
|
Używany
|
1998
|
Wyścigi
|
16
|
Wygrane
|
6
|
Pole position
|
3
|
Najszybsze okrążenie
|
6
|
|
|
Ferrari F300 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Rossa Brawna, Rory'ego Byrne'a i Willema Toeta, skonstruowany przez Ferrari na sezon 1998. Kierowcami samochodu byli Michael Schumacher i Eddie Irvine.
Historia
Model F300 został zaprojektowany jako zupełnie nowy samochód wokół nowych przepisów, uwzględniających mniejszy rozstaw osi i nowe, rowkowane opony, które zastąpiły slicki. Nowatorsko rozwiązany został problem projektu aerodynamicznego, który w następnych latach zapewnił Ferrari przewagę nad rywalami. Zastosowano nowy silnik o oznaczeniu 047, charakteryzujący się kątem nachylenia między rzędami cylindrów wynoszącym 80 stopni. Zmodyfikowano zawieszenie samochodu – przednie amortyzatory nadal były zamontowane pionowo, natomiast drążki skrętne były skręcane, a zarówno z przodu jak i z tyłu zastosowano zawieszenie typu push-rod.
W 1998 roku Michael Schumacher i Ferrari ponownie walczyli o tytuły mistrzowskie, jednakże w roli głównego konkurenta Jacques’a Villeneuve’a i Williamsa zastąpili Mika Häkkinen i McLaren. Decydującym wyścigiem sezonu było Grand Prix Japonii, ale błąd na starcie oraz uszkodzenie opony w trakcie wyścigu pozbawiły Schumachera szans na tytuł mistrzowski. Mimo to Niemiec wygrał sześć wyścigów (Argentyna, Kanada, Francja, Wielka Brytania, Węgry i Włochy), a Ferrari zdobyło 133 punkty w klasyfikacji konstruktorów.
Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
|
Oznaczenie
|
Wyjaśnienie
|
Złoty
|
Zwycięzca lub mistrzostwo
|
Srebrny
|
2. miejsce lub wicemistrzostwo
|
Brązowy
|
3. miejsce lub II wicemistrzostwo
|
Zielony
|
Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
|
Niebieski
|
Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
|
Czerwony
|
Nie zakwalifikował się (NZ)
|
Nie prekwalifikował się (NPK)
|
Różowy
|
Nie ukończył (NU)
|
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
|
Czarny
|
Zdyskwalifikowany (DK)
|
Wykluczony (WYK/EX)
|
Biały
|
Nie wystartował (NW)
|
Kontuzjowany (K/INJ)
|
Wyścig odwołany (OD/C)
|
Bez koloru
|
Został wycofany (WYC/WD)
|
Nie przybył (NP/DNA)
|
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
|
Nie został zgłoszony (–)
|
Pogrubienie
|
Start z pole position
|
Kursywa
|
Najszybsze okrążenie wyścigu
|
†
|
Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
|
*
|
Sezon w trakcie
|
1/2/3
|
Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
|
Lista systemów punktacji Formuły 1
|
Bibliografia
- 1998 F300. [w:] ferrari.com [on-line]. [dostęp 2014-03-07]. (ang.).
- Ferrari F300. [w:] statsf1.com [on-line]. [dostęp 2014-03-07]. (fr.).
Linki zewnętrzne