Myuchelys

Myuchelys
Myuchelys georgesi, exemplaar in een aquarium in de Taronga Zoo, Sydney, Australië.
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Orde: Testudines (Schildpadden) Onderorde: Pleurodira (Halswenders) Familie: Chelidae (Slangenhalsschildpadden)
Geslacht
Myuchelys Thomson & Georges, 2009
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Myuchelys op Wikispecies
Portaal    Biologie Herpetologie

Myuchelys is een geslacht van schildpadden uit de familie slangenhalsschildpadden (Chelidae).[1]

Naam en indeling

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Scott A. Thomson en Arthur Georges in 2009. Er zijn vier verschillende soorten die vroeger aan het geslacht Elseya werden toegewezen. Ook de geslachtsnaam Wollumbinia is veel gebruikt voor deze groep maar deze wordt niet langer erkend. Er zijn geen fossielen bekend van soorten uit het geslacht Myuchelys.[2]

De geslachtsnaam Myuchelys betekent vrij vertaald 'schildpad van het heldere water'; chelys is Grieks voor schildpad en Myuna komt uit de Aboriginaltaal en betekent 'helder water'.

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur, het verspreidingsgebied en de herkomst van de soortaanduiding;

Naam	Auteur	Verspreidingsgebied	Etymologie
Myuchelys bellii	Gray, 1844	Australië (New South Wales)	De Britse natuuronderzoeker Thomas Bell (1792-1880)
Myuchelys georgesi	Cann, 1997	Australië (New South Wales)	De Australische schildpaddenexpert Arthur Georges (1953)
Myuchelys latisternum	Gray, 1867	Australië (New South Wales, Noordelijk Territorium, Queensland)	Latisternum betekent 'brede buik'.
Myuchelys purvisi	Wells & Wellington, 1985	Australië (New South Wales)	De Australische herpetoloog Malcolm Purvis

Uiterlijke kenmerken

De schildpadden bereiken een rugschildlengte van ongeveer 20 tot dertig centimeter, exemplaren van de soort Myuchelys bellii kunnen tot maximaal 40 cm lang worden. De schildkleur is overwegend bruin aan de bovenzijde, het buikschild is meestal geel van kleur. Bij de soort Myuchelys bellii is het buikschild echter zwart. Het rugschild is vrij laag, de marginaalschilden een de achterzijde dragen een doornachtig uitsteeksel.

Levenswijze

De schildpadden zijn sterk waterminnend. Van de soorten is bekend dat ze zuurstof kunnen onttrekken aan het water door het de cloaca in- en uit de pompen. De vrouwtjes produceren legsels van acht tot 23 eieren.[2]

Verspreiding en habitat

De soorten komen endemisch voor in delen van Australië en leven in de staten New South Wales, Noordelijk Territorium en Queensland.[1] De habitat bestaat uit stromende wateren zoals rivieren en lagunen tot stilstaande wateren als meren, poelen, moerassen en billabongs.

Beschermingsstatus

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan drie soorten een beschermingsstatus toegewezen. Twee van de schildpadden worden beschouwd als 'onzeker' (Data Deficient of DD) en de soort Myuchelys bellii wordt beschouwd als 'bedreigd' (Endangered of EN).[3]

Bronvermelding

Referenties

1. Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Myuchelys.
2. Jeffrey E. Lovich, Whit Gibbons (2021). Turtles of the World - A Guide tot Every Family. Princeton University Press, Pagina 212. ISBN 9780691223223.
3. International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Myuchelys - IUCN Red List.

Bronnen

• (en) – Jeffrey E. Lovich, Whit Gibbons - Turtles of the World - A Guide tot Every Family – Pagina 212 – 2021 – Princeton University Press – ISBN 9780691223223
• (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Myuchelys - Website Geconsulteerd 20 mei 2023
• (en) – Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website