|
Langsporig viooltje
Het langsporig viooltje (Viola calcarata) is een kruidachtige plant uit de viooltjesfamilie (Violaceae), die vooral te vinden is op subalpiene graslanden in het hooggebergte van de Alpen. Het is een viooltje met relatief grote bloemen, die dikwijls onmiddellijk na de dooi tot bloei komt. Naamgeving en etymologie
De botanische naam Viola is Latijn voor 'purperen bloem'. De soortaanduiding calcarata is eveneens afkomstig van het Latijnse 'calcar' (spoor) en '-atus' (-dragend). KenmerkenHet langsporig viooltje is een overblijvende, kruidachtige plant met korte, opgerichte, onbehaarde bloemstengels, ovale tot lancetvormige bladeren in een wortelrozet, fijn getand of gaafrandig, met liervormige steunblaadjes met twee tot vier lobben. De bloemen zijn groot, langgesteeld en violet of (minder algemeen) geel, wit of meerkleurig. De kelkbladen zijn lancetvormig, stomp, met onbehaarde aanhangsels. Het spoor is slank en langer dan de kelkbladen, bijna even lang als de kroonbladen. De stempel is trechtervormig verbreed.  Het langsporig viooltje bloeit reeds van april, dikwijls onmiddellijk na het wegsmelten van de sneeuw, tot oktober. Habitat en verspreidingHet langsporig viooltje komt vooral voor op stenige, kalkhoudende bodems op zonnige plaatsen, zoals in kalkgraslanden, vooral op het subalpien niveau van 1.300 tot 2.400 m. De plant is te vinden in de Jura, de Alpen en de Vooralpen, de bergen van Midden-Europa en het Middellandse Zeegebied, op Sicilië en in Griekenland. Verwante en gelijkende soortenHet langsporig viooltje kan door zijn grotere, getande bloemblaadjes onderscheiden worden van Viola cenisia, die in hetzelfde biotoop voorkomt. Bronnen, noten en/of referenties
 Zie de categorie Viola calcarata van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
 ·  ·   |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
