Grand Prix-wegrace van Spanje 1973

Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1973
Circuito Permanente del Jarama
Officiële naam Gran Premio de España 1973
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 22 en 23 september 1973
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Zwitserland Werner Giger
350 cc
Poleposition Vlag van Australië John Dodds
Snelste ronde Vlag van Australië John Dodds
Eerste Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Pons
250 cc
Poleposition Vlag van Australië John Dodds
Snelste ronde Vlag van Australië John Dodds
Eerste Vlag van Australië John Dodds
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
50 cc
Poleposition Vlag van Nederland Jan de Vries
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Eerste Vlag van Nederland Jan de Vries
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Nederland Henk van Kessel

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1973 was de twaalfde en afsluitende race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1973. De races werden verreden op 22 en 23 september op het Circuito Permanente del Jarama in Madrid. Al sinds 1970 sloot de Spaanse GP het seizoen af, waardoor er nauwelijks spanning was omdat de wereldtitels al vergeven waren.

Algemeen

Omdat de wereldtitels al vergeven waren ontbraken belangrijke coureurs in Spanje: Giacomo Agostini (wereldkampioen in de 350cc-klasse) was geblesseerd geraakt tijdens een testrit op het Autodromo Santa Monica, Kent Andersson was al wereldkampioen 125 cc maar had nog steeds last van zijn enkel na een beenbreuk tijdens de TT van Assen. Hij had na zijn beenbreuk nog in Zweden en Finland gereden, maar nu de wereldtitel bereikt was nam hij liever rust. De 250cc-kampioen Dieter Braun ontbrak ook. Teuvo Länsivuori miste de Grand Prix van Spanje doordat hij tijdens de training juist op de pols viel die hij eerder tijdens de Hutchinson 100 op Brands Hatch gebroken had.

Natuurlijk profiteerden anderen van het ontbreken van de sterren: John Dodds reed naar poleposition in de 250- en de 350cc-klasse en won de 250cc-race, Bruno Kneubühler werd in drie klassen tweede en Edu Celso-Santos haalde de eerste (en enige) WK-overwinning in zijn carrière.

De Zwitser Werner Pfirter verongelukte samen met zijn monteur René Jaccard tijdens een verkeersongeval op de thuisreis na de Grand Prix van Spanje. Hij werd postuum 13e in de 250cc-klasse en 12e in de 350cc-klasse.

500 cc

In Spanje verscheen Giacomo Agostini niet aan de start. Hij had juist een operatie aan een been ondergaan nadat hij tijdens een testrit gevallen was. Opmerkelijk was dat Phil Read (MV Agusta) desondanks zo veel moeite had de race te winnen. Gedurende de eerste 40 ronden reed Bruno Kneubühler) (Yamaha) aan de leiding en na 14 ronden begon Read zelfs terrein te verliezen. Hij werd zelfs even ingehaald door Werner Giger (Yamaha). Toen leek het vermogen van de viercilinder MV Agusta weer terug te komen, maar Kneubühler was eigenlijk onbereikbaar geworden. Dat veranderde toen die door een gat in de uitlaat toeren en vermogen verloor, waardoor Read toch nog won, vóór Kneubühler en Giger.

Uitslag 500 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 1h 10' 27" 5 15
2 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +0" 5 12
3 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha +17" 3 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +36" 3 8
5 Vlag van Nederland Marcel Yankoné Yamsel +40" 7 6
6 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1' 35" 3 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Frankrijk Jean-Paul Boinet Kawasaki +1 ronde 2
10 Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Lois With Kawasaki +1 ronde
DNF Vlag van Duitsland Lothar John Suzuki
DNF Vlag van Oostenrijk Werner Schmied Yamaha
DNF Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki
DNF Vlag van Oostenrijk Werner Bergold Kawasaki
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNF Vlag van Italië Mario Lega Yamaha
DNF Vlag van Australië Rod Tingate Yamaha
DNF Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha
DNF Vlag van Zweden Sven-Olaf Gunnarsson Kawasaki
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Adolf Schneider Yamaha
DNF Vlag van Tsjechië Bohumil Staša Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dobson Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König
DNF Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha
DNF Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Alois Maxwald Rotax
DNF Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki

350 cc

Bij afwezigheid van Teuvo Länsivuori (pols opnieuw gebroken) en Giacomo Agostini (geopereerd na een val) nam de Zwitser Werner Pfirter de leiding in de 350cc-race in Spanje, gevolgd door Billie Nelson. Nelson nam na twee ronden de leiding maar werd op zijn beurt weer ingehaald door John Dodds. Pfirter begon vermogen te verliezen en moest zijn derde plaats afstaan aan Edu Celso-Santos. Dodds viel uit door een gebroken schakelpedaal en tegen het einde van de race drong Celso-Santos door tot aan het achterwiel van Nelson. Nelson kreeg problemen door een vastlopende voorrem en Santos won de race. De rem van Nelson zat zó vast, dat de machine na de race niet meer rijdend verplaatst kon worden. Patrick Pons (Yamaha) werd derde.

Uitslag 350 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos Yamaha 1h 06' 49" 1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +12" 3 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +56" 4 10
4 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +1' 19" 7 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha +1' 30" 2 6
6 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Yamaha +1' 46" 8 5
7 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha 4
8 Vlag van Hongarije János Reisz Yamaha 3
9 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha 2
10 Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha 1
11 Vlag van Duitsland Adolf Schneider Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha vermogensverlies
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha gebroken schakelpedaal
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNS Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha blessure

250 cc

Nu "Oversized Oronzo" Memola door de Belgische Motorrijdersbond geschorst[1] was kon hij in Spanje niet aan de start komen. Dat kon Teuvo Länsivuori ook niet omdat hij tijdens de trainingen zijn herstellende pols opnieuw gebroken had. Er reden wel twee ongebruikelijke deelnemers mee: Jos Schurgers, die meer als training voor de 125cc-race deelnam, en Ángel Nieto, die met een 250cc-Derbi door een defecte koppeling uitviel. Bruno Kneubühler had een snelle trainingstijd gereden, maar hij startte zoals gebruikelijk slecht, waardoor de strijd aan de kop aanvankelijk tussen Chas Mortimer, John Dodds, Ingemar Larsson en Nieto ging. Kneubühler kwam sterk naar voren en pakte de tweede plaats, maar toen was John Dodds al te ver weg. Die won de race, maar Kneubühler kreeg een weekend vol tweede plaatsen: 500 cc, 50 cc-en 250 cc. Chas Mortimer werd in de 250cc-race derde.

Uitslag 250 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 1h 02' 18" 2 15
2 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +21" 5 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +42" 9 10
4 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha +1' 01" 6 8
5 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha +1' 04" 9 6
6 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +1' 05" 1 5
7 Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha +1' 11" 7 4
8 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha 2
10 Vlag van Portugal Manuel Andre Nuno Yamaha 1
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi koppeling
DNS Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha blessure
DNS Vlag van België Oronzo Memola Yamaha Geschorst

125 cc

De 125cc-Grand Prix van Spanje sloot het raceweekend én het seizoen af en het Spaanse publiek hoopte op een goede prestatie van Ángel Nieto. Zijn seizoen was getekend door uitvallen en valpartijen. Nieto achtervolgde Chas Mortimer tot drie ronden voor het einde, toen hij hem even wist te passeren. Meteen daarna verremde hij zich echter en Mortimer won de race. Nieto werd wel tweede en Börje Jansson werd derde. Jos Schurgers had al voor de race weinig vertrouwen in een goede afloop omdat het circuit hem én zijn Bridgestone niet lag. Hij werd slechts zesde en verspeelde daarmee zijn tweede plaats in het wereldkampioenschap aan Chas Mortimer.

Uitslag 125 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 55' 39" 6 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Morbidelli +15" 6 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +52" 5 10
4 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci +1' 30" 3 8
5 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Maico +1 ronde 6
6 Vlag van Nederland Jos Schurgers Bridgestone +1 ronde 5
7 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Italië Aldo Pero Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Hongarije János Reisz MZ +1 ronde 1

50 cc

In Spanje stapte Bruno Kneubühler tamelijk vermoeid op zijn 50cc-Van Veen-Kreidler, nadat hij in de 500cc-race 40 ronden lang aan de leiding had gelegen. Net als Jan de Vries had hij dan ook een slechte start. Samen reden ze een inhaalrace die resulteerde in de eerste plaats voor de Vries en de tweede plaats voor Kneubühler. Henk van Kessel had in het begin aan de leiding gereden, maar werd na een kleine valpartij zonder voorrem toch nog derde. Ricardo Tormo debuteerde in de 50cc-klasse en scoorde 1 punt.

Uitslag 50 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler 35' 02" 1 15
2 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Van Veen-Kreidler +15" 6 12
3 Vlag van Nederland Henk van Kessel Kreidler +1' 34" 6 10
4 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler +1' 35" 8 8
5 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi +1 ronde 6
6 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler +1 ronde 5
7 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler +1 ronde 4
8 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Monark +1 ronde 3
9 Vlag van Zweden Leif Rosell Jamathi +1 ronde 2
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ricardo Tormo Derbi +1 ronde 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1973
FIM wereldkampioenschap wegrace
25e seizoen (1973)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1974

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1972
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1974