Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1977

Vlag van Verenigd Koninkrijk Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1977
Circuit Silverstone
Officiële naam John Player British Grand Prix
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Datum 14 augustus 1977
Organisator ACU/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish
Eerste Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen
Tweede Vlag van Verenigde Staten Steve Baker
Derde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams
250 cc
Poleposition Vlag van Japan Takazumi Katayama
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Eric Saul
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Venezuela Aldo Nannini
Derde Vlag van Frankrijk Eric Saul
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pierluigi Conforti
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Pierluigi Conforti
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Eerste Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Tweede Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Holland

De Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1977 was de dertiende en laatste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1977. De race werd verreden op 14 augustus 1977 op het Silverstone circuit nabij Silverstone (Northamptonshire). De Britse Grand Prix was de opvolger van de TT van Man, die vanaf het seizoen 1949 het Verenigd Koninkrijk in het wereldkampioenschap had vertegenwoordigd, maar na de jarenlange boycot van toprijders haar WK-status was kwijtgeraakt.

Algemeen

Gebrek aan belangstelling viel de laatste Grand Prix van het jaar vaker ten deel omdat de wereldtitels vaak al vast stonden. Dat gebeurde ook bij de allereerste Britse Grand Prix. Morbidelli was al wereldkampioen 125- en 250 cc, maar ondervond nog steeds problemen na het ongeluk in de DDR.[1] Ook Bultaco verscheen niet, evenmin als het Life-team met Marco Lucchinelli. Dat team had betalingsmoeilijkheden. Hun rijder Teuvo Länsivuori reisde op eigen kosten naar Silverstone en leende een machine van Barry Sheene. De zijspanrijders móesten naar Silverstone, want er waren nog drie kanshebbers voor de wereldtitel. Rudi Kurth en zijn echtgenote/bakkeniste Dane Rowe stopten met racen na de GP van Groot-Brittannië. Hoewel ze nooit een grote rol in de zijspanklasse hadden gespeeld, waren ze toch erg bekend. Rudi Kurth bouwde veel zeer vooruitstrevende zijspancombinaties, die echter vaak onbetrouwbaar waren, en Dane Rowe wierp zich op als spreekbuis voor de coureurs als het om veiligheidszaken ging.

500 cc

De speaker in Silverstone wees het publiek van tevoren al op de bliksemstarts van Wil Hartog en die stelde het publiek niet teleur. Opnieuw was Hartog als eerste weg, maar voor de vijfde keer in dit seizoen ging zijn Suzuki stuk, terwijl hij de overwinning bijna binnen had. Barry Sheene, die een inhaalrace moest rijden, was inmiddels naar voren gekomen maar ook uitgevallen. Er waren ook veel valpartijen omdat de baan gedeeltelijk nat was. Steve Parrish reed een aantal ronden aan de leiding maar ook hij gleed van de baan. John Williams nam de leiding over maar viel ook. Door dat alles kon Pat Hennen de overwinning grijpen, gevolgd door Steve Baker en Teuvo Länsivuori.

Uitslag 500 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen Suzuki 45' 31" 96 15
2 Vlag van Verenigde Staten Steve Baker Yamaha +41" 59 12
3 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Suzuki +1' 02" 79 10
4 Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki +1' 22" 96 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Wright Suzuki +1 ronde 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki +1 ronde 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Suzuki +1 ronde 4
8 Vlag van Oostenrijk Max Wiener Suzuki +1 ronde 3
9 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kevin Wrettom Suzuki +1 ronde 1
11 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Suzuki +2 ronden
12 Vlag van Duitsland Franz Meier Yamaha +2 ronden
13 Vlag van Noorwegen Odd Arne Lände Suzuki +2 ronden
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki motor
DNF Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Suzuki val
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Suzuki
DNF Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland John Woodley Suzuki
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Stu Avant Suzuki
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Paul Boinet Suzuki
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Suzuki
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Leslie van Breda Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Haslam Suzuki
DNF Vlag van België Hervé Regout Suzuki
DNF Vlag van Nederland Kees van der Kruijs Suzuki
DNF Vlag van Duitsland Franz Rau Suzuki
DNF Vlag van Denemarken Kaj Jensen Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Manship Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Weeden Suzuki
DNF Vlag van Australië Warren Willing Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty Suzuki
DNF Vlag van Denemarken Børge Nielsen Suzuki
DNF Vlag van Nederland Boet van Dulmen Suzuki

350 cc

Kork Ballington sloot het seizoen 1977 erg sterk af met de 350cc-race in Silverstone. Hij had die dag de 250cc-race al gewonnen en dat gebeurde in de 350cc-klasse ook. Hij had enig geluk omdat de snelle Johnny Cecotto weer met motorpech uitviel. Toen moest Ballington alleen de snel gestarte Jon Ekerold nog weten te passeren. Ekerold zou zelfs geen tweede worden, want hij draaide zijn krukas kapot. Dat betekende tevens dat hij de tweede plaats in de WK-stand verloor aan Tom Herron, die al uitgevallen was maar meer punten had gescoord. Nu kon Olivier Chevallier de strijd om de tweede plaats in de race winnen van John Williams.

Uitslag 350 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha 45' 32" 10 15
2 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +16" 31 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha +16" 42 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Maxton-Yamaha +24" 52 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Stewart Yamaha +29" 55 6
6 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha +38" 19 5
7 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha +54" 84 4
8 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha +1' 03" 90 3
9 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha +1' 08" 19 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Austin Hockley Yamaha +1' 23" 29 1
11 Vlag van Frankrijk Alain Terras Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Leslie van Breda Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hobbs Yamaha +1 ronde
15 Vlag van Finland Reino Eskelinen Yamaha +1 ronde
16 Vlag van Denemarken Kaj Jensen Yamaha +2 ronde
DNF Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Bakker-Yamaha motor
DNF Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha krukas
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha
DNF Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Bernard Fau Yamaha
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Víctor Palomo Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNF Vlag van Japan Ken Nemoto Yamaha

250 cc

De start van de 250cc-race in Silverstone kende een vreemd incident: beide Kawasaki-coureurs Barry Ditchburn en Mick Grant kwamen te laat uit het parc fermé en mochten niet aan de opwarmronde deelnemen. Ze mochten echter wel starten, terwijl Paolo Pileri in België juist gediskwalificeerd was omdat hij de opwarmronde niet gereden had. De race verliep tamelijk spectaculair. Er vormde zich een grote kopgroep, maar de Yamaha van Tom Herron spoot koelwater over de baan waardoor onder anderen Takazumi Katayama, Patrick Fernandez, Mick Grant en Alan North van de baan gleden. Toen had Kork Ballington niet veel moeite meer de rest van zijn belagers, Aldo Nannini en Eric Saul, af te schudden.

Uitslag 250 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha 43' 37" 08 15
2 Vlag van Venezuela Aldo Nannini Yamaha +2" 47 12
3 Vlag van Frankrijk Eric Saul Yamaha +4" 85 10
4 Vlag van Italië Franco Uncini Bakker-Harley-Davidson +13" 66 8
5 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +13" 66 6
6 Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha +13" 81 5
7 Vlag van Frankrijk Guy Bertin Yamaha +22" 20 4
8 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha +24" 42 3
9 Vlag van Italië Walter Villa Bimota-Harley-Davidson +26" 32 2
10 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +34" 56 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Yamaha +34" 66
12 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha +1' 03" 64
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Stewart Yamaha +1' 03" 82
14 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Meilland Yamaha +1' 16" 74
15 Vlag van Frankrijk Denis Boulom Yamaha +1' 37" 21
16 Vlag van Finland Seppo Rossi Yamaha +1' 37" 21
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Weeden Yamaha +1' 37" 86
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards Yamaha +1 ronde
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hobbs Yamaha +1 ronde
20 Vlag van Australië Warren Willing Yamaha +1 ronde
21 Vlag van Canada Ron Kirkham Yamaha +2 ronden
DNF Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha val
DNF Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha waterlekkage
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Kawasaki val
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha val
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Bernard Fau Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Kawasaki

125 cc

De 125cc-klasse was de eerste die ooit een start in de Britse Grand Prix meemaakte, maar die start verliep niet vlekkeloos. 35 seconden nadat het bord "1 Minute" was getoond sprong het licht op groen en veel coureurs hadden hun machine nog niet eens in de versnelling staan. Harald Bartol had dan ook niets aan zijn poleposition, want hij was als een van de laatsten weg. Eugenio Lazzarini leek te gaan winnen, maar na een klein vastlopertje moest hij genoegen nemen met de tweede plaats achter Pier Luigi Conforti, die tot zijn eigen verbazing zijn eerste Grand Prix won. Jean-Louis Guignabodet werd met zijn privé-Morbidelli derde.

Uitslag 125 cc

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Pierluigi Conforti Morbidelli 42' 46" 53 15
2 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli +2" 02 12
3 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +16" 01 10
4 Vlag van Zwitserland Hans Müller Morbidelli +28" 89 8
5 Vlag van Duitsland Gert Bender Bender +33" 46 6
6 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli +41" 63 5
7 Vlag van Frankrijk Thierry Noblesse Morbidelli +42" 22 4
8 Vlag van Duitsland Toni Mang Morbidelli +42" 58 3
9 Vlag van Zweden Benga Johansson Morbidelli +57" 98 2
10 Vlag van België Julien van Zeebroeck Motobécane +1' 00" 76 1
11 Vlag van Italië Ermanno Giuliano Morbidelli +1' 01" 42
12 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli +1' 08" 48
13 Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson Morbidelli +1' 18" 78
14 Vlag van Frankrijk Laurent Gomis Morbidelli +1' 32" 59
15 Vlag van Italië Maurizio Massimiani Morbidelli +1' 33" 38
16 Vlag van Italië Enrico Cereda Morbidelli +1' 40" 19
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Horton Maico +1' 40" 40
18 Vlag van Finland Matti Kinnunen Morbidelli +1' 41" 46
19 Vlag van Frankrijk Claude Willette Morbidelli +1' 41" 93
20 Vlag van Duitsland Alfred Schmid Morbidelli +1' 44" 74
21 Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli +1 ronde
22 Vlag van Zwitserland Ernst Stammbach Malanca +1 ronde
23 Vlag van Frankrijk François Granon Morbidelli +1 ronde
24 Vlag van Nederland Peter van Niel Morbidelli +1 ronde
25 Vlag van Duitsland Bernard Otto Maico +1 ronde
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leigh Notman Maico +1 ronde
27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Carr Morbidelli +1 ronde
28 Vlag van Italië Sauro Pazzaglia Morbidelli +1 ronde
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Espié Motobécane

Zijspanklasse

De beslissing van het wereldkampioenschap in de zijspanklasse moest in Silverstone vallen. Voor George O'Dell gold dat hij slechts vóór Rolf Biland hoefde te finishen om wereldkampioen te worden. Op de natte baan nam hij dan ook niet te veel risico's en hij liet de overwinning aan Werner Schwärzel, die al vanaf de start de koppositie had. Rolf Steinhausen werd tweede en O'Dell derde. Rolf Biland moest noodgedwongen op opgesneden slicks starten. Na de montage van die banden had hij de sterkst mogelijke borgvloeistof voor de wielmoeren gebruikt en toen de lucht begon te betrekken kreeg hij zijn wielen met geen mogelijkheid meer los. Hij werd slechts achtste. De wereldtitel was dus voor George O'Dell/Kenny Arthur/Cliff Holland. Biland/Williams eindigden als tweede en Schwärzel/Huber als derde.

Uitslag van zijspanklasse

Pos Coureur Passeggero Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber ARO-Fath 53' 53" 94 15
2 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch Busch-Yamaha +39" 90 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Holland Windle-Yamaha +1' 25" 25 10
4 Vlag van Zweden Göte Brodin Vlag van Zweden Per-Erik Wickström Windle-Yamaha +1' 35" 09 8
5 Vlag van Zwitserland Jean-François Monnin Vlag van Zwitserland Edouard Weber Seymaz-Yamaha +1' 51" 05 6
6 Vlag van Duitsland Walter Ohrmann Vlag van Duitsland Bernd Grube Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks Woodhouse-Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams Schmid-Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Duitsland Helmut Schilling Vlag van Duitsland Rainer Gundel Schmid-Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Frankrijk Yvan Trolliet Vlag van Frankrijk Pierre Muller Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Lorenzo Puzo Schmid-Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins Windle-Suzuki +2 ronden
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Birch Fowler-Yamaha +2 ronden
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Skeels Windle-Yamaha +3 ronden
DNF Vlag van Zwitserland Hermann Schmid Vlag van Zwitserland Martial Jean-Petit-Matile Schmid-Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre GEP-Yamaha
DNF Vlag van Nederland Cees Smit Vlag van Nederland Jan Smit König
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Venezuela 1978

Vorige race:
Isle of Man TT 1976
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië 1978