Grand Prix-wegrace der Naties 1962

Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1962
Autodromo Nazionale di Monza
Officiële naam 40º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 9 september 1962
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Remo Venturi
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Remo Venturi
Derde Vlag van Italië Silvio Grassetti
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
Derde Vlag van Italië Silvio Grassetti
250 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Italië Tarquinio Provini
Derde Vlag van Italië Alberto Pagani
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Japan Teisuke Tanaka
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
50 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Eerste Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Tweede Vlag van Japan Mitsuo Itoh
Derde Vlag van Nederland Jan Huberts

De Grand Prix-wegrace der Naties 1962 was de negende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1962. De races werden verreden op 9 september 1962 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. Alleen de soloklassen kwamen aan de start. De wereldtitels in de 350cc-klasse en de 500cc-klasse werden hier beslist. De titels in de 125cc-klasse en de 250cc-klasse waren al beslist.

Algemeen

De GP des Nations werd verreden voor 40.000 toeschouwers. Opmerkelijk was de afwezigheid van MV Agusta in de 350cc-race, terwijl Mike Hailwood nog een goede kans op de wereldtitel maakte.

500cc-klasse

MV Agusta concentreerde zich volledig op de 500cc-race, waarin ook Remo Venturi aan de start kwam. Venturi finishte slechts 0,5 seconde achter Mike Hailwood, die zijn wereldtitel veilig stelde. Alle andere coureurs werden op minstens een ronde achterstand gereden. Derde werd Silvio Grassetti met de tweecilinder Bianchi. Alan Shepherd kon zijn succesreeks niet voortzetten. Hij werd slechts negende, maar zijn tweede plaats in de WK-stand kwam niet in gevaar. Phil Read werd vierde en nam de derde plaats in de WK-stand over van Bert Schneider.

Uitslag 500cc-klasse

Pos Coureur Moto Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 1:04"22'7 8
2 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta +0'5 6
3 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi +1 ronde 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton +2 ronden
8 Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless +2 ronden
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless +3 ronden
10 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +3 ronden
11 Vlag van Italië Vasco Loro Norton +3 ronden
12 Vlag van Italië Renzo Rossi Gilera +4 ronden
13 Vlag van Italië Benedetto Zambotti Norton +4 ronden
14 Vlag van Italië Giuseppe Dardanello Norton +5 ronden
15 Vlag van Italië Emanuele Maugliani Gilera +5 ronden
16 Vlag van Italië Giuseppe Mantelli Gilera +5 ronden

Niet gefinisht

Coureur Moto Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer Norton
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Norton

Niet deelgenomen

Coureur Moto Oorzaak
Vlag van Argentinië Amleto Pomesano Norton
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Argentinië Manuel Soler Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Chili Pablo Gamberini Matchless
Vlag van Finland Anssi Resko Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Setchell Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Spence Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]
Vlag van Zweden Harald Karlsson Norton
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood (wereldkampioen) MV Agusta 40
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 21
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton 11
4 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton 10
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 8
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton 7
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta

350cc-klasse

Hoewel Mike Hailwood nog kans maakte op de wereldtitel, liet MV Agusta hem niet in de 350cc-race starten. Met zijn overwinning stelde Jim Redman zijn wereldtitel zeker. Tommy Robb bleef als vervanger van de overleden Bob McIntyre goed presteren. Hij werd tweede voor Silvio Grassetti met de tweecilinder Bianchi.

Uitslag 350cc-klasse

Pos Coureur Moto Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 51"30'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +27'5 6
3 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi +1"08'4 4
4 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +1 ronde 3
5 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa +2 ronden 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi +2 ronden 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith AJS +2 ronden

Niet gefinisht

Coureur Moto Oorzaak
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi

Niet gestart

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta Teambeleid
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]

Onbekend[4]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Zwitserland Roland Föll AJS
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Norton
Vlag van Finland Taneli Lepo AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Japan Moto Kitano Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson AJS
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien tussenstand 350cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman (wereldkampioen) Honda 32
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 20
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 16
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 14
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi 8
6 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 7
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 6
8 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 5
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS

250cc-klasse

Jim Redman, die al wereldkampioen was, won zijn zesde 250cc-race, maar hij werd op 0,8 seconde gevolgd door Tarquinio Provini, die pas voor de tweede keer aan de start kwam met de eencilinder-Moto Morini 250 Bialbero en voor de tweede keer op het podium eindigde. Aermacchi-rijder Alberto Pagani kreeg voor de gelegenheid een Honda RC 163 en werd daar derde mee.

Uitslag 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 42"34'4 8
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini +0'8 6
3 Vlag van Italië Alberto Pagani Honda +56'9 4
4 Vlag van Japan Moto Kitano Honda +1"00'0 3
5 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi +1 ronde 2
6 Vlag van Italië Paolo Campanelli Benelli +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Aermacchi +2 ronden
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi +2 ronden
9 Vlag van Duitsland Jürgen Karrenberg Adler +3 ronden

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda Mechanisch
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ Ongeval
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki Ongeval
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Benelli
Vlag van Italië Ernesto Brambilla Morini

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]

Onbekend[4]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Enrique Dietrich Aermacchi
Vlag van Argentinië Jorge Terengo Ducati
Vlag van Argentinië Raúl Kaiser NSU
Vlag van België Marcel Toussaint Benelli
Vlag van België Pierrot Vervroegen Aermacchi
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth NSU
Vlag van Duitsland Michael Schneider NSU
Vlag van Frankrijk Benjamin Savoye Mondial
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Morini
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Campbell Donaghy Ducati
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini
Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda
Vlag van Nederland Cas Swart Honda
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman (wereldkampioen) Honda 48 (66)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda 32
3 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 12
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 11
5 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 10
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda 8
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi/Honda

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse

De 125cc-race eindigde in een eindsprint tussen vier Honda-rijders en werd beslist door een finishfoto. Teisuke Tanaka werd tot winnaar uitgeroepen, Luigi Taveri werd tweede en Tommy Robb werd derde. Jim Redman finishte binnen dezelfde seconde. Alberto Pagani werd als gastrijder met de Honda RC 145 vijfde, vlak voor Paddy Driver (EMC).

Uitslag 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda 39"44'0 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +0'1 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +0'1 4
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +0'9 3
5 Vlag van Italië Alberto Pagani Honda +55'9 2
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC +56'0 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki +56'2
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki +1"21'6
9 Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ +1"31'7
10 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +1"38'6
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco +1 ronde
12 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Ducati +1 ronde
13 Vlag van Italië Franco Latini Ducati +2 ronden
14 Vlag van Italië Cristoforo Fattori MotoBi +2 ronden
15 Vlag van Italië Gianfranco Domeniconi Ducati +3 ronden

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië De Simone Onbekend Ongeval
Vlag van Italië Alessandro Brabetz Onbekend Ongeval
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras Bultaco Ongeval

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Blessure[5]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Francesco Villa Mondial
Vlag van Japan Isao Morishita Honda
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[6]

Onbekend[4]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Bultaco
Vlag van Argentinië Limburg Moreira Bultaco
Vlag van Argentinië Marzillo Chizzini Bultaco
Vlag van Argentinië Pedro Rosenthal Tohatsu
Vlag van Argentinië Raúl Kissling DKW
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Finland Jukka Petäjä MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri (wereldkampioen) Honda 48 (61)
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 34 (39)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 30 (33)
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 16
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC 12
6 Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda 11
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC 6
8 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
10 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 4
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

50cc-klasse

Ernst Degner was geblesseerd geraakt tijdens de Ulster Grand Prix. Dat hij de Oost-Duitse Grand Prix zou missen was ingecalculeerd, daar kon hij als politiek vluchteling niet naartoe. Maar nu miste hij ook de Grand Prix des Nations. Hans Georg Anscheidt profiteerde optimaal door de race te winnen en nam daardoor de leiding in de WK-stand over van Degner. Mitsuo Itoh werd tweede en Jan Huberts werd derde. Hij had aan de leiding gereden, maar viel terug door een gebroken zuigerveer.

Uitslag 50cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 28"11'6 8
2 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki +1'1 6
3 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler +7'5 4
4 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki +28'6 3
5 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki +36'2 2
6 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +36'5 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Kreidler +59'1

Niet deelgenomen

Coureur Moto Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Blessure[5]
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[6]

Onbekend[4]

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Günter Beer Kreidler
Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki
Vlag van Japan Seichi Suzuki Suzuki
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda

Top tien tussenstand 50cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 36
2 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 32
3 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 27
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 24 (25)
5 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 21
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 11
7 Vlag van Japan Seichi Suzuki Suzuki 10
8 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 7
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki
10 Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi 6
Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1962
FIM wereldkampioenschap wegrace
14e seizoen (1962)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1962

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1961
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1963