Grand Prix-wegrace van België 1962

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1962
Circuit de Spa-Francorchamps
Land Vlag van België België
Datum 8 juli 1962
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver
50 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Ernst Degner
Eerste Vlag van Duitsland Ernst Degner
Tweede Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Winter
Eerste Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Winter
Tweede Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Derde Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner

De Grand Prix-wegrace van België 1962 was de vijfde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1962. De races werden verreden op 8 juli 1962 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwam de 350cc-klasse niet aan de start.

500cc-klasse

Mike Hailwood had geen enkele moeite om de Belgische GP te winnen. Het publiek moest bijna twee minuten wachten totdat Alan Shepherd zijn Matchless G50 over de streep bracht, voor Tony Godfrey met zijn Norton. Voor Alan Shepherd zou het een keerpunt zijn: hij klom ineens van de achtste naar de tweede plaats in het wereldkampioenschap en zou die plaats ook vasthouden.

Uitslag 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 1:06"04'1 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless +1"56'2 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton +1"59'6 4
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +3"53'5 3
5 Vlag van Australië Jack Findlay Norton +3"59'7 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton +4"35'4 1
7 Vlag van Duitsland Ernst Hiller Matchless +1 ronde
8 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +1 ronde
9 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton +1 ronde
10 Vlag van België Raymond Bogaerdt Norton +1 ronde
11 Vlag van Duitsland Rudolf Gläser Norton +3 ronden

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless
Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Amleto Pomesano Norton
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Manuel Soler Norton
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Chili Pablo Gamberini Matchless
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Finland Anssi Resko Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Setchell Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Spence Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]
Vlag van Zweden Harald Karlsson Norton
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 16
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 9
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 8
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
6 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton 4
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton 3

250cc-klasse

Bob McIntyre won de 250cc-race mede omdat Jim Redman technische problemen kreeg. Dat maakte de strijd om de tweede plaats nog spannend, want Redman bleef teamgenoot Luigi Taveri slechts 0,1 seconde voor.

Uitslag 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda 41"42'4 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +1"05'4 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +1"05'5 4
4 Vlag van Duitsland Günter Beer Adler +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi +1 ronde 2
6 Vlag van België Pierrot Vervroegen Aermacchi +1 ronde 1
7 Vlag van Nederland Han Leenheer Aermacchi
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Adler
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki
Vlag van Nederland Joop Vogelzang Aermacchi

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]

Onbekend[3]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Enrique Dietrich Aermacchi
Vlag van Argentinië Jorge Terengo Ducati
Vlag van Argentinië Raúl Kaiser NSU
Vlag van België Marcel Toussaint Benelli
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth NSU
Vlag van Duitsland Michael Schneider NSU
Vlag van Frankrijk Benjamin Savoye Mondial
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Morini
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Campbell Donaghy Ducati
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Benelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Paolo Campanelli Benelli
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini
Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda
Vlag van Japan Moto Kitano Honda
Vlag van Nederland Cas Swart Honda
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 36
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda 26
3 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 12
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco 7
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 6
7 Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi 4
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
10 Vlag van Nederland Cas Swart Honda 3
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler

125cc-klasse

De strijd in de 125cc-race ging alleen tussen de teamgenoten Jim Redman en Luigi Taveri. Die laatste wist Redman op de streep met slechts 0,2 seconde verschil te verslaan. Paddy Driver wist met zijn EMC Mike Hailwood net voor te blijven, maar verloor ruim 2½ minuut op de Honda RC 145's.

Uitslag 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 41"08'1 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +0'2 6
3 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC +2"39'7 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC +2"51'6 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC +3"04'7 2
6 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Ducati +6"15'6 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Ducati +1 ronde
8 Vlag van België Pierrot Vervroegen Ducati +1 ronde

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[4]

Onbekend[3]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Bultaco
Vlag van Argentinië Limburg Moreira Bultaco
Vlag van Argentinië Marzillo Chizzini Bultaco
Vlag van Argentinië Pedro Rosenthal Tohatsu
Vlag van Argentinië Raúl Kissling DKW
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Finland Jukka Petäjä MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Honda
Vlag van Italië Francesco Villa Mondial
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 31
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 26
3 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 16
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 14
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC 8
6 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
8 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 4
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda 3

50cc-klasse

Na een moeilijke seizoenstart won Ernst Degner zijn derde Grand Prix op rij. Alleen Hans Georg Anscheidt kon nog enigszins tegenstand bieden, maar hij moest Degner laten gaan.

Uitslag 50cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 30"48'1 8
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler +19'9 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +40'1 4
4 Vlag van Japan Seiichi Suzuki Suzuki +40'4 3
5 Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler +40'6 2
6 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 1
7 Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki
8 Vlag van Duitsland Rudi Kunz Kreidler
9 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Kreidler

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[4]

Onbekend[3]

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Günter Beer Kreidler
Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki

Top tien tussenstand 50cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 24
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 21
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 18
4 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 15
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 9
6 Vlag van Japan Seichi Suzuki Suzuki 8
7 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 7
8 Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi 6
Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
10 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 5

Zijspanklasse

Voor het eerst sinds 27 juni 1959 won Florian Camathias weer eens een Grand Prix, ruim voor Fritz Scheidegger en Max Deubel. Deubel behield de eerste plaats in het WK, maar Camathias klom van de vierde naar de tweede plaats.

Uitslag zijspanklasse

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Winter BMW 39"56'4 8
2 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW +54'3 6
3 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW +1"28'2 4
4 Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht BMW 3
5 Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Lothar Böttcher BMW 2
6 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Alfred Herzig BMW 1
7 Vlag van Zwitserland Henri Curchod Vlag van Zwitserland Armand Beyeler BMW

Onbekend[3]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Heiner Vester BMW
Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Josef Zach BMW
Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Horst Knopp BMW
Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Pickup Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Lindsay BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Scholes Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 26
2 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Duitsland Horst Burkhardt / Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Winter BMW 20
3 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 17
4 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW 14
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss BSA 13
6 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Alfred Herzig BMW 7
7 Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Lothar Böttcher BMW 5
Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht BMW
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless 4
10 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Heiner Vester BMW 3
Vorige race:
TT Assen 1962
FIM wereldkampioenschap wegrace
14e seizoen (1962)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1962

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1961
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1963