Emico II van Nassau-Hadamar

Emico II
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Graaf van Nassau-Hadamar
Regeerperiode	1337–1359
Mederegent	Johan
Voorganger	Johan
Opvolger	Johan
Huis	Nassau-Hadamar
Vader	Emico I van Nassau-Hadamar
Moeder	Anna van Neurenberg
Geboren	?
Gestorven	1 maart 1359
Partner	Anna van Diez
Religie	Katholiek
Wapen van de Ottoonse Linie

Emico II van Nassau-Hadamar († 1 maart 1359[1][2]), Duits: Emich II. Graf von Nassau-Hadamar, was graaf van Nassau-Hadamar, een deel van het graafschap Nassau. Hij stamt uit de Ottoonse Linie van het Huis Nassau.

Biografie

Emico was de derde zoon van graaf Emico I van Nassau-Hadamar en Anna van Neurenberg,[1][3][4] dochter van burggraaf Frederik III van Neurenberg en Helena van Saksen.[1][3]

Emico was eerst geestelijke en was domheer te Mainz 1328–1357, domheer te Keulen sinds 1329, domheer te Worms sinds 1332 en domkoster sinds 1334, en provoost van de Sint-Jan te Mainz 1334–1342.[1] Hij verliet de geestelijke stand, vermoedelijk – als men rekening houdt met zijn latere houding – in onvrede en met een levenslange vijandschap tegen de geestelijkheid, en werd in 1337 door zijn broer Johan als mederegent aangesteld. In hetzelfde jaar verwierf Emico bezit van zijn zwager graaf Gerhard VI van Diez (gehuwd met zijn zuster Jutta). Emico verbleef overigens meestal op de van zijn moeder Anna geërfde bezittingen in Kammerstein in Franken.[5][6]

Emico legde het Klooster Eberbach in Eltville aanzienlijke heffingen op over de bezittingen die het klooster in Nassau-Hadamar had, ondanks dat zijn broer Johan sinds 1353 beschermheer van het klooster was. Hetzelfde deed Emico bij de bezittingen van het Sint-Claraklooster te Neurenberg (waar zijn zuster Margaretha non was) en de Sint-Kastorbasiliek te Koblenz.

Eind 1350 of begin 1351 namen Emico en zijn broer Johan aan de zijde van hun neef Otto II van Nassau-Siegen deel aan diens vete met de broers Godfried en Wilderik III van Walderdorff, waarbij Otto zijn leven verloor.[7]

‘Emiche Greve zu Nassauwe’ kwam tot overeenstemming met ‘Johans unseris Bruders’ over hun erfenis in een oorkonde gedateerd 22 juni 1352, in aanwezigheid van ‘unse … Muter Frauwen Anne Grevinnen zu Nassowe … unsen … Ohem Johans Burgreve zu Nurinberg’. Het testament van ‘Emche Grafe, Graf zu Nazzaw’, gedateerd 19/20 februari 1359, benoemd ‘unserm Bruder Grafen Johans Grafen zw Nazzaw’ als erfgenaam.[1] Emico overleed op 1 maart 1359 en werd opgevolgd door zijn broer Johan.

Huwelijk

Emico huwde[noot 1] op een onbekende datum met Anna van Diez (vermeld in 1342[1]), dochter van graaf Godfried I van Diez en Agnes.[1] Anna was weduwe van heer Siegfried VI van Runkel.[1] Uit het huwelijk van Emico en Anna zijn geen kinderen bekend.

Voorouders

Voorouders van Emico II van Nassau-Hadamar
Betovergrootouders	Walram I van Nassau (ca. 1146–1198) ⚭ Kunigunde (?–1198)	Otto I van Gelre en Zutphen (?–1207) ⚭ ca. 1185 Richardis van Beieren (?–1231)	Frederik III van Leiningen (?–1237) ⚭ 1202/05 Agnes van Eberstein (1185/87–?)	? (?–?) ⚭ ? (?–?)	Frederik II van Zollern (?–1200) ⚭ Sophia van Raabs (?–ca. 1204)	? (?–?) ⚭ ? (?–?)	Bernhard III van Saksen (1140–1212) ⚭ Judith van Polen (?–na 1201)	Otto I ‘het Kind’ van Brunswijk en Lüneburg (1204–1252) ⚭ 1228 Mathilde van Brandenburg (1206/15–1261)
Overgrootouders	Hendrik II ‘de Rijke’ van Nassau (ca. 1180–1247/50) ⚭ vóór 1215 Machteld van Gelre en Zutphen (?–na 1247)		Emico IV van Leiningen (?–1276/79) ⚭ Elisabeth (?–1263)		Koenraad I van Neurenberg (?–1260/61) ⚭ Clementia (?–?)		Albrecht I van Saksen (?–1260) ⚭ 1247/48 Helena van Brunswijk-Lüneburg (1223–1273)
Grootouders	Otto I van Nassau (?–1289/90) ⚭ vóór 1270 Agnes van Leiningen (?–na 1299)				Frederik III van Neurenberg (?–1297) ⚭ vóór 1278 Helena van Saksen (?–1309)
Ouders	Emico I van Nassau-Hadamar (?–1334) ⚭ vóór 1297 Anna van Neurenberg (?–1355/57)

Externe links

• (en) Nassau op: An Online Gotha, by Paul Theroff.
• (en) Nassau op: Medieval Lands. A prosopography of medieval European noble and royal families, compiled by Charles Cawley.

Voorganger: Johan

Graaf van Nassau-Hadamar 1337–1359

Opvolger: Johan

Bronnen, noten en/of referenties

• Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Emich II. (Nassau-Hadamar) op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
• (de) Arnoldi, Johannes von (1799). Geschichte der Oranien-Nassauischen Länder und ihrer Regenten. Band 3. Neue Gelehrtenbuchhandlung, Hadamar, pp. 97-98.
• Dek, A.W.E. (1970). Genealogie van het Vorstenhuis Nassau. Europese Bibliotheek, Zaltbommel. Geraadpleegd op 6 maart 2021.
• (de) Münch, Ernst (1832). Geschichte des Hauses Nassau-Oranien. Band 2. Jacob Anton Mayer, Aachen und Leipzig, 288-290.
• (de) Schwennicke, Detlev (1978). Europäische Stammtafeln. Stammtafeln zur Geschichte europäischen Staaten. Neue Folge. Band I. J.A. Stargardt, Marburg.
• Venne, J.M. van de, Stols, Alexander A.M. (1937). Geslachts-Register van het Vorstenhuis Nassau. A.A.M. Stols Uitgevers-Maatschappij, Maastricht.
• Vorsterman van Oyen, A.A. (1882). Het Vorstenhuis Oranje-Nassau. Van de vroegste tijden tot heden. A.W. Sijthoff en J.L. Beijers, Leiden en Utrecht.
• (de) Wagner, Jakob (1863). Die Regentenfamilie von Nassau-Hadamar. Geschichte des Fürstenthums Hadamar. Erster Band, Zweite Auflage. Verlag der Mechitharisten-Congregations-Buchhandlung, Wien.

---

Voetnoten

1. Het huwelijk wordt alleen vermeld door Cawley. Vorsterman van Oyen (1882) vermeldt vermoedelijk gehuwd.

Referenties

1. Cawley.
2. Schwennicke (1978).
3. Dek (1970).
4. Van de Venne & Stols (1937).
5. Wagner (1863), p. 44–45.
6. von Arnoldi (1799), p. 97–98.
7. Wagner (1863), p. 11.