|
Tía Casca
A Tía Casca ( ¿ - †1850) estió una muller de Trasmoz d'o sieglo XIX, conoixida encara hue como bruixa por tot lo semontano de Moncayo por fer servir charapotes y conchuros ta deixar embruixadas a chents y bestias d'o lugar, provocando-les malotías u mala suerte por o que seguntes os diarios d'a epoca fue despenyata en l'anyo 1850.[1] A chent diz que dimpués d'a suya muerte continó dondiando por ixe lugar ya que o diaple no se la querió levar ta l'infierno. Gustavo Adolfo Bécquer replega en una d'as suyas Cartas desde mi celda (Cartas dende a mía fosqueta) feitos d'ista mena relacionaus con ista muller y a descripción d'a suya muerte en boca d'un pastor d'a redolada: Se tractaba de l'asasinato d'una pobre viella a qui os suyos convecins acusaban de bruixa[…] quan o pastor, que me veyeba puyar dende luent, me dió un chilo advertindo-me que no prenese a endrecera d'a tía Casca si quereba plegar sano y salvo ta la tuca.
[…]-Holio! -exclamé alavez como sorprendiu, encara que, a decir verdat, ya m'asperaba una contestación d'ista u pareixida mena.- Y, en qué custodias s'entretien l'anima d'ixa pobre viella por istas encotradas? ReferenciasVinclos externos
|
