|
Occitania
 Occitania (en occitán: Occitània, pronunciau en os diferents dialectos [utsiˈtanjɔ, uksiˈtanjɔ, ukʃiˈtanjɔ, uksiˈtanja]) ye o nombre d'o conchunto de territorios a on se parla l'occitán, que corresponde alto u baixo a o Meyodía ("Midi") de Francia, a Val d'Arán (Espanya), o Prencipau de Mónegue y as Vals Occitanas (Italia). Se troba situada entre l'Oceano Atlantico y os Alpes occidentals, a mar Mediterrania y os Pireneus centrals, englobando a mayoría d'o Macizo Central francés, con una superficie d'alto u baixo uns 200.000 km², en a que viven catorce o quince millons d'habitants. TerritorioRechions historicasYe formada por rechions historicas, en a mayor parti d'as cuals se parla bel dialecto de l'occitán:
Divisions administrativasAdministrativament, Occitania ye trestallada entre as rechions francesas de Nueva Aquitania (excepto o País Basco francés), a rechión Occitania (excepto o Rosellón catalán), Provenza-Alpes-Costa Azul y partis d'Auvernia-Roine-Alpes y Centro-Val de Loira; tamién entre a rechión espanyola de Catalunya (Val d'Arán) y as rechions italianas de Piemont y Liguria (Vals Occitanas). CapitalOccitania no tien denguna entidat politica aintro de Francia, por ixo no ye posible identificar una capital. Encara que os occitanistas han asignau iste títol a las ciudaz de Tolosa, Marsella, Albi u Montpeller. Bandera.svg) Os occitanistas (nacionalistas u no) han preso como bandera la d'os contes de Folcalquer y d'os de Tolosa: ye a cruz occitana, una cruz amariella en fundo royo. Ista cruz fa parte d'as banderas d'a rechión d'Occitania. HistoriaOccitania yera inicialment una constelación de chicoz ducaus y condaus autonomos entre l'Alta Edat Meya y o sieglo XIII. As potencias occitanas dominants yeran entre os sieglos XI y XIII:
As primeras incursions militars d'os reis de Francia, con Felipe Augusto, se producioron en Auvernia en 1189 y 1212. Una parti important d'os territorios centrals d'Occitania pasoron a sumisión militar francesa con a dita Cruzada Albichesa en o inicio d'o sieglo XIII y dimpués a poder directo de Felipe III de Francia en 1271, con a muerte de Alifonso de Piteus. O poder francés se cheneralizó d'ista traza progresivament a atras rechions occitanas, en particular con a sumisión militar d'o gran ducau d'Aquitania (1453), l'anexión por pretextos dinasticos d'o condau de Provenza (1481), a zaguera etapa ye l'alquisición d'o Condau de Niza (1860). Vinclos externos
|
||||||||||||||||||||||||||
