George Nathan
George Montague Nathan, naixito en Irlanda en 1895 y muerto en a batalla de Brunete o 16 de chulio de 1937, estió un politico y militar irlandés, militant d'o IRA (Exercito Republicano Irlandés) y voluntario en l'Exercito britanico en a Primera Guerra Mundial y voluntario tamién en a Guerra Civil espanyola en as Brigatas Internacionals en defensa d'a Segunda Republica Espanyola. Estió miembro d'o Estato Mayor d'a XV Brigata Internacional. Primera Guerra MundialEn a Primera Guerra Mundial, George Nathan estió voluntario en l'Exercito britanico, combatindo en o Frent Occidental, y estando ascendito enta sarchento mayor. Fue distinguito lo 9 d'abril de 1917[1] como o solo oficial chodigo en a Brigata d'a Guardia.[2] Guerra d'Independencia d'IrlandaEntre 1918 y 1936, as suyas actividaz en a Guerra d'Independencia d'Irlanda son poco conoixitas. Richard Bennet afirma que estió miembro d'o servicio secreto britanico mientres treballaba encubiertament ta l'Exercito Republicano Irlandés (IRA), y que estió lo responsable d'os asesinatos d'o toque de queda en Limerick en tanto que miembro d'o Rechimiento d'os Black and Tans.[3] En cualsiquier caso, sí ye conoixita a suya militancia en l'IRA. Guerra Civil EspanyolaL'agüerro de 1936 s'enroló como voluntario en as Brigatas Internacionals en a Guerra Civil espanyola, prenendo-ie lo mando d'a Companyía britanica en a XIV Brigata Internacional (clamata la Marsellaise por a suya composición mayoritaria de franceses).[4] Fue nombrato comandant d'o batallón dimpués d'o fusilamiento de Gaston Delasalle acusato d'espionache.[5] Dimpués mandó lo Batallón Lincoln, o Batallón Washington y lo Batallón Britanico en a XV Brigata Internacional. A suyo valor en combate estió lechendaria; ninviaba a os suyos hombres enta l'ataque mientres les deciba Enta adebant, sinyoras, ta esperonar-los. A suya solicitut de militancia en o Partiu Comunista fue desestimada, fuese por a suya orientación sexual,[6] u talment por a suya tibieza ideyolochica.[7] No obstant, os observadors d'a Komintern admiraban a suya frida arrogancia debant o fuego enemigo.[7] Dimpués estió lo cabo d'Estato Mayor d'a XV Brigata Internacional, y fue mortalment ferito en a batalla de Brunete lo 16 de chulio de 1937.[8] Se fació portar enta un campo d'oliveras y demandó a os suyos soldatos que cantasen mientres moriba, en Guadarrama (Madrit. Bibliografía
Vinclos externosNotas y referencias
|