Castiello d'o Elsón
O castiello d'o Elsón ye un castiello d'Aragón que se troba en o lugar d'o Elsón, en o termin municipal de l'Aínsa-Sobrarbe, en a zona en sud de a comarca de Sobrarbe que se conoix como Viello Sobrarbe. Se troba en o tozal que domina a población d'o Elsón, chusto dezaga d'a ilesia de Santa Olaria conforme se i puya. Por a suya posición, tiene envistas sobre toda a valle d'o Susía, por o que se suposa que debeba tener una función estratechica en a protección d'os intereses en a dita valle. ArquitecturaO castiello o debantón en bel momento desconoixiu, anque bel autor como l'historiador Adolfo Castán han dau como valida la probable epoca de o reinau de Remiro I,[1] cuan que se nombró o primer tinent que se saba: Fortún Velázquez, en 1055.[1] Se troba en o punto mas altero d'un tozal que sinyorea o nuclio d'Elsón, de forma que, caso d'atacar-lo, os hostigadors hesen d'arremeter abant t'alto por cualsiquier d'os cuatro costaus. Se conserva un perimetro de bels 15x15 metros[1] d'enrunas de o que pudon estar os muros exteriors d'o recinto. En o recolón mas en sud-este ye a on se troba os solos muros que encara i ha en piet, con bels 2,05 metros d'altaria. En a resta d'o perimetro, o lienzo u bien ha desapareixiu en bels trozos u no se'n aguanta sique pocas fileras de piedras, en cheneral en muit mal estau. As restas de a torre, que debeba estar de planta cuadrada,[1] concaben una cambra baixa con teito de vuelta de canyón ta la cual se dentra por una portiecha con arco de meyo punto.[1][2] Diz que os vecinos d'Elsón creyen que ixa cambra se fizo servir de prisión en sieglos recients.[2] HistoriaO primer tinent conoixiu ye Fortún Velázquez, que gubernó lo castiello dende 1055 dica 1074.[2] Belatros tinents fuen Fortún Galíndz,[2] Don Frontín de Bergua,[2] y Pero de Sant Vicente[2] (1178-1182). En l'anyo 1083, Sancho Remíriz se trobó en o castiello de «Eleson» con don Raimundo Dalmacio, o bispe de Roda, ta concertar as condicions d'una paz en o conflicto que confrontaba a iste segundo con o bispe de Chaca.[2] Tamién Don Remiro lo Monche vesitó lo castiello de «lo Elson» en 1135.[2] En 1295 yera una propiedat directa d'o rei.[3] Dende o sieglo XV apareix en os documentos como posesión d'os barons de Monclús,[3] anque igual como pasó con o castiello de Trillo, en 1458 Chuan II ordenó que l'ocupasen as tropas reyals[3] y deposasen a'l tinent que a par d'alavez i heba. Como tamién pasó con Trillo, dimpués d'ixo le'n vendión a Rodrigo de Rebolledo,[3] que en contando con a simpatía d'o rei ostentó istes dos y belatros castiellos. Imáchens
Se veiga tamiénBelatras fortificacions en a redolada
Atros edificios singulars en a redoladaReferencias
Vinclos externos |
Portal di Ensiklopedia Dunia