เถา-ยฺเหวียน

นครเถา-ยฺเหวียน 桃園市[หมายเหตุ 1] เทอหึง
นครปกครองโดยตรง
ตามเข็มนาฬิกาจากบน: ตึกระฟ้าเขตเถา-ยฺเหวียน, ท่าอากาศยานนานาชาติเถา-ยฺเหวียน, เขาลาลา, ท่าเรือประมงหย่งอาน, สถานีรถไฟความเร็วสูงเถา-ยฺเหวียน, สถาปัตยกรรมบาโรกในถนนเก่าต้าซี, อ่างเก็บน้ำฉือเหมิน
ธง โลโก้
พิกัด: 24°59′28.6″N 121°18′51.58″E
ประเทศ	สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)
ศูนย์กลางการปกครอง	เขตเถา-ยฺเหวียน
เขต	13 เถา-ยฺเหวียน จงลี่ ต้าซี หยางเหมย์ หลูจู๋ ต้าหยวน กุยชาน ปาเต๋อ หลงถัน ผิงเจิ้น ซีนอู กวานยีน ฟู่ซีน
การปกครอง
• องค์กร	รัฐบาลท้องถิ่นนครเถา-ยฺเหวียน สภานครเถา-ยฺเหวียน
• นายก	เจิ้ง เหวินชั่น (พรรคประชาธิปไตยก้าวหน้า)
• รองนายก	ชิว ไท่ซาน[1]
พื้นที่[2][3]
• นครปกครองโดยตรง	1,220.95 ตร.กม. (471.41 ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	1,140 ตร.กม. (440 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 14 จาก 22
ประชากร  (ตุลาคม 2019)[4]
• นครปกครองโดยตรง	2,245,059 คน
• อันดับ	อันดับที่ 5 จาก 22
• ความหนาแน่น	1,800 คน/ตร.กม. (4,800 คน/ตร.ไมล์)
• เขตเมือง[Note 1][5]	8,535,000 คน
• ความหนาแน่นเขตเมือง	7,500 คน/ตร.กม. (19,000 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+8 (เวลามาตรฐานชาติ)
รหัสไปรษณีย์	320-338
รหัส ISO 3166	TW-TAO
สัญลักษณ์
• นก	ขุนแผนไต้หวัน[6] (Urocissa caerulea)
• ดอกไม้	ดอกท้อ
• ต้นไม้	ต้นท้อ
เว็บไซต์	www.tycg.gov.tw/eng/ (ในภาษาอังกฤษ)
หมายถึงประชากรในเขตเมือง (urban area) ไทเป-เถายฺเหวียน

นครเถา-ยฺเหวียน
อักษรจีนตัวเต็ม	桃園市
อักษรจีนตัวย่อ	桃园市
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Táoyuán Shì จู้อิน ㄊㄠˊ   ㄩㄢˊ   ㄕˋ กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ Taur'yuan Shyh เวด-ไจลส์ Tʽao^2-yüan^2 Shih^4 ทงย่งพินอิน Táoyuán Shìh อักษรโรมันแบบเยล Táuywán Shr̀ MPS2 Táuyuán Shr̀ IPA [tʰǎu.ɥɛ̌n ʂɻ̩̂] ภาษาฮากกา พักฟ้าซื้อ Thò-yèn-sṳ ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน Thô-hn̂g-chhī ไถหลัว Thô-hn̂g-tshī

เถา-ยฺเหวียน (จีน: 桃園; พินอิน: Táoyuán) เป็นนครปกครองโดยตรง ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของไต้หวัน ติดกับนครซินเป่ย์ (ไทเปใหม่), เทศมณฑลซินจู๋, และเทศมณฑลอี๋หลาน มีศูนย์กลางการปกครองอยู่ที่เขตเถา-ยฺเหวียน โดยเขตนี้กับเขตจงลี่ประกอบกันเป็นเขตมหานครขนาดใหญ่ เถา-ยฺเหวียนได้พัฒนาจากเมืองบริวารของเขตมหานครไทเป จนกลายเป็นเขตมหานครที่ใหญ่เป็นอันดับ 4 และนครที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 5 ของประเทศ เนื่องจากการเดินทางไปยังนครไทเปนั้นมีความสะดวกรวดเร็ว ทำให้ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา เถา-ยฺเหวียนมีอัตราการเติบโตของประชากรมากที่สุดในบรรดาเมืองทุกเมืองในประเทศ[7]

"เถา-ยฺเหวียน" ในภาษาจีนหมายถึง "สวนลูกท้อ" เพราะบริเวณนี้เคยมีต้นท้อจำนวนมาก เมืองนี้เป็นที่ตั้งของนิคมอุตสาหกรรมและสำนักงานใหญ่ของบริษัทเทคโนโลยีหลายแห่ง และยังเป็นที่ตั้งของท่าอากาศยานนานาชาติไต้หวันเถา-ยฺเหวียน ซึ่งเป็นท่าอากาศยานที่ให้บริการในไทเป และพื้นที่อื่น ๆ ทางตอนเหนือของไต้หวัน

ประวัติศาสตร์

ช่วงต้น

ในสมัยโบราณ ที่ราบสูงเถา-ยฺเหวียนเป็นที่อยู่ของชาวอะบอริจินที่ราบไต้หวัน ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ ได้มีชาวเกอตากาลันตั้งรกรากอยู่ในพื้นที่ที่เรียกว่า หนานกั้น [zh] ในช่วงปีแรก ๆ ของการล่าอาณานิคมของดัตช์, การล่าอาณานิคมของสเปน, และเจิ้งเหอแห่งราชวงศ์หมิง ยังไม่มีการเพาะปลูกหรือกิจกรรมทางอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ใด ๆ ในพื้นที่นี้ ต่อมาในสมัยราชวงศ์ชิง ได้มีผู้คนจำนวนมากจากมณฑลฝูเจี้ยนและมณฑลกวางตุ้ง เริ่มอพยพมาที่นี่เพื่อเพาะปลูก โดยเฉพาะต้นท้อ ซึ่งจะบานสะพรั่งเต็มที่ในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้บรรยากาศรอบ ๆ สวยงามมากจนผู้คนตั้งชื่อบริเวณนี้ว่า Toahong [เทออ๊าหึง] (จีน: 桃仔園; พินอิน: Táozǐyuán; เป่อ่วยยี: Thô-á-hn̂g; แปลตรงตัว: "สวนลูกท้อ")

จักรวรรดิญี่ปุ่น

สถานีเถา-ยฺเหวียนในช่วงการปกครองของญี่ปุ่น

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1901 ในสมัยการปกครองของญี่ปุ่น มีการจัดตั้งสำนักงานการปกครองท้องถิ่นขึ้น ชื่อว่า โทชิเอ็งโจ (ญี่ปุ่น: 桃仔園廳; โรมาจิ: Toshien Chō) และเปลี่ยนชื่อเป็น โทเอ็งโจ (ญี่ปุ่น: 桃園廳; โรมาจิ: Tōen Chō) ใน ค.ศ. 1905 ต่อมาใน ค.ศ. 1920 พื้นที่ โทเอ็ง ได้ถูกรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดชินจิกุ

ในสมัยของญี่ปุ่น จากนโยบายการอพยพ ทำให้เถา-ยฺเหวียนพัฒนาเป็นเมืองที่มีหลายวัฒนธรรม

สาธารณรัฐจีน

หลังญี่ปุ่นยกไต้หวันคืนแก่สาธารณรัฐจีนในวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1945 พื้นที่ปัจจุบันของนครเถา-ยฺเหวียนในตอนนั้นอยู่ภายใต้การปกครองของเทศมณฑลซินจู๋ ต่อมาใน ค.ศ. 1950 ได้มีการก่อตั้งเทศมณฑลเถา-ยฺเหวียนขึ้น โดยแยกออกมาจากเทศมณฑลซินจู๋ ในวันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 1971 นครเถา-ยฺเหวียนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นศูนย์กลางการปกครองของเทศมณฑลเถา-ยฺเหวียน ในตอนนั้น เทศมณฑลเถา-ยฺเหวียนแบ่งการปกครองออกเป็น 6 นคร, 1 เมือง และ 6 ตำบล

ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2009 สภาบริหารได้อนุมัติแผนการยกสถานะเถา-ยฺเหวียนจากเทศมณฑลไปเป็นนครภายใต้การปกครองโดยตรงของรัฐบาลกลาง[8] และในวันที่ 25 ธันวาคม ค.ศ. 2014 เทศมณฑลเถา-ยฺเหวียนก็ได้ยกระดับไปเป็นนครปกครองโดยตรงเถา-ยฺเหวียน (桃園市)

ภูมิศาสตร์

เถา-ยฺเหวียนตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของไทเปประมาณ 40 กิโลเมตร (25 ไมล์) และกินพื้นที่ 1,220 ตารางกิโลเมตร (470 ตารางไมล์) ประกอบด้วยที่ราบลุ่ม ภูเขาและที่ราบสูงที่เชื่อมต่อถึงกัน รูปร่างของนครเถา-ยฺเหวียนค่อนข้างยาวและแคบ จากทิศตะวันออกเฉียงใต้ลาดลงไปยังทิศตะวันตกเฉียงเหนือ โดยทางตะวันออกเฉียงใต้มีเทือกเขาเสฺว่ชาน (雪山山脈) และปลายสุดเป็นชายฝั่งติดกับช่องแคบไต้หวัน

ในบริเวณที่ราบสูงเถา-ยฺเหวียนมีบ่อชลประทานจำนวนมาก ซึ่งทำให้เถา-ยฺเหวียนมีชื่อเล่นว่า "เมืองหนึ่งพันบ่อ" (千塘之鄉)[9]

ภูมิอากาศ

ข้อมูลภูมิอากาศของไทเป (ค.ศ. 1981-2010)
เดือน	ม.ค.	ก.พ.	มี.ค.	เม.ย.	พ.ค.	มิ.ย.	ก.ค.	ส.ค.	ก.ย.	ต.ค.	พ.ย.	ธ.ค.	ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)	19.1 (66.4)	19.6 (67.3)	22.1 (71.8)	25.7 (78.3)	29.2 (84.6)	32.0 (89.6)	34.3 (93.7)	33.8 (92.8)	31.1 (88)	27.5 (81.5)	24.2 (75.6)	20.7 (69.3)	26.6 (79.9)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F)	16.1 (61)	16.5 (61.7)	18.5 (65.3)	21.9 (71.4)	25.2 (77.4)	27.7 (81.9)	29.6 (85.3)	29.2 (84.6)	27.4 (81.3)	24.5 (76.1)	21.5 (70.7)	17.9 (64.2)	23 (73.4)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)	13.9 (57)	14.2 (57.6)	15.8 (60.4)	19 (66)	22.3 (72.1)	24.6 (76.3)	26.3 (79.3)	26.1 (79)	24.8 (76.6)	22.3 (72.1)	19.3 (66.7)	15.6 (60.1)	20.4 (68.7)
ปริมาณฝน มม (นิ้ว)	83.2 (3.276)	170.3 (6.705)	180.4 (7.102)	177.8 (7)	234.5 (9.232)	325.9 (12.831)	245.1 (9.65)	322.1 (12.681)	360.5 (14.193)	148.9 (5.862)	83.1 (3.272)	73.3 (2.886)	2,405.1 (94.689)
ความชื้นร้อยละ	78.5	80.6	79.5	77.8	76.6	77.3	73	74.1	75.8	75.3	75.4	75.4	76.61
วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 0.1)	14.1	14.6	15.5	14.9	14.8	15.5	12.3	14	13.8	11.9	12.4	11.7	165.5
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด	80.6	71.3	89.6	92.6	113.7	121.7	179	188.9	153.7	124	99.4	90.7	1,405.2
แหล่งที่มา: Central Weather Bureau[10]

ประชากร

ประวัติจำนวนประชากร

ปี	ประชากร	±%
1985	1,211,249	—
1990	1,355,175	+11.9%
1995	1,524,127	+12.5%
2000	1,732,617	+13.7%
2005	1,911,161	+10.3%
2010	2,002,060	+4.8%
2015	2,105,780	+5.2%
2020	2,252,835	+7.0%
ข้อมูล:"ประชากรแบ่งตามนครและเทศมณฑลในไต้หวัน". สำมะโนประชากรกระทรวงมหาดไทยไต้หวัน. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-12-16. สืบค้นเมื่อ 2021-11-03.

ปี	1981	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990
ประชากร	1,093,621	1,129,576	1,160,709	1,189,752	1,211,249	1,232,209	1,259,503	1,288,626	1,320,359	1,355,175
ปี	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000
ประชากร	1,385,165	1,415,546	1,448,186	1,483,955	1,524,127	1,570,456	1,614,471	1,650,984	1,691,292	1,732,617
ปี	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010
ประชากร	1,762,963	1,792,603	1,822,075	1,853,029	1,880,316	1,911,161	1,934,968	1,958,686	1,978,782	2,002,060
ปี	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020
ประชากร	2,013,305	2,030,161	2,044,023	2,058,328	2,105,780	2,147,763	2,188,017	2,220,872	2,249,037	2,245,162

หมายเหตุ

คำในภาษาแม่

1. • อักษรจีนตัวเต็ม: 桃園市
   • พินอินภาษาจีนกลาง: Táoyuán Shì
   • ภาษาฮกเกี้ยน: Thô-hn̂g Tshī
   • ภาษาแคะถิ่นซื่อเซี่ยน: Tǒ-iěn Sii
   • ภาษาแคะถิ่นไห่ลู่: To-rhan Shi^+

อ้างอิง

1. "Archived copy". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 November 2016. สืบค้นเมื่อ 21 January 2015.
2. 《中華民國統計資訊網》縣市重要統計指標查詢系統網 (ภาษาจีน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 June 2016. สืบค้นเมื่อ 13 June 2016.
3. "Demographia World Urban Areas PDF (April 2016)" (PDF). Demographia. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 May 2018. สืบค้นเมื่อ 13 June 2016.
4. 人口統計-桃園市政府民政局. cab.tycg.gov.tw (ภาษาจีน). 7 March 2014. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 July 2016. สืบค้นเมื่อ 6 June 2016.
5. "Demographia World Urban Areas PDF" (PDF). Demographia. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 May 2018. สืบค้นเมื่อ 30 November 2019.
6. "ขุนแผนไต้หวัน". ศิลปวัฒนธรรม. สืบค้นเมื่อ 30 ตุลาคม 2564. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
7. Yu Hsiang, Frances Huang (23 January 2021). "Taoyuan sees largest population growth among 6 municipalities in 2020". Focus Taiwan. สืบค้นเมื่อ 17 March 2021.
8. "Rezoning Taiwan". Taiwan Today. 1 February 2011. สืบค้นเมื่อ 9 December 2020.
9. 農田水利入口網. coa.gov.tw. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2014. สืบค้นเมื่อ 29 May 2012.
10. "Climate". Central Weather Bureau. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 June 2017. สืบค้นเมื่อ 27 December 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Taoyuan City
• คู่มือการท่องเที่ยว เถา-ยฺเหวียน จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
• เว็บไซต์ทางการ (ในภาษาอังกฤษ)
• ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ เถา-ยฺเหวียน ที่โอเพินสตรีตแมป