|
สถานีรถไฟปอยเปต
สถานีรถไฟปอยเปต เดิมใช้ชื่อว่า สถานีรถไฟเสรีเริงฤทธิ์ คือสถานีรถไฟแห่งหนึ่งในปอยเปต จังหวัดบันทายมีชัย ประเทศกัมพูชา ห่างจากชายแดนไทย 850 เมตร[3] เป็นจุดสิ้นสุดของทางรถไฟสายพนมเปญ–ปอยเปต และเชื่อมต่อกับทางรถไฟสายตะวันออกของการรถไฟแห่งประเทศไทย ประวัติสถานีรถไฟปอยเปตถูกสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2473 ในช่วงที่กัมพูชาเป็นส่วนหนึ่งของอินโดจีนของฝรั่งเศส[ต้องการอ้างอิง] หลังการรับมอบดินแดนเขมรส่วนในจากจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเมื่อ พ.ศ. 2484 ในราชกิจจานุเบกษา ระบุถึงการเวนคืนที่ดินเพื่อสร้างทางรถไฟสายอรัญญประเทศ–มงคลบุรี เมื่อ พ.ศ. 2485-2487 ไทยได้ทำการสร้างรางรถไฟเชื่อมต่อกับทางรถไฟเดิมไปจนถึงสถานีรถไฟพระตะบองจนถึงสถานีรถไฟสวายโดนแก้ว ที่แม่น้ำเป็นพรมแดนกั้นไทยกับฝรั่งเศสในขณะนั้น เป็นระยะทาง 17 กิโลเมตร[4] โดยในราชกิจจานุเบกษาได้กำหนดชื่อสถานีรถไฟที่ปอยเปตว่า สถานีรถไฟเสรีเริงฤทธิ์[5][6] กระทั่งสงครามโลกครั้งที่สองยุติลง ฝ่ายไทยได้ส่งมอบดินแดนเขมรส่วนในพร้อมกับทางรถไฟสายตะวันออกนี้คืนแก่ฝรั่งเศสเมื่อ พ.ศ. 2489[4][7] แต่การเดินรถไฟระหว่างประเทศ มักหยุดเดินรถและรื้อเส้นทางออกหลายครั้งด้วยเหตุผลทางการเมืองของประเทศกัมพูชา[8][9] และไม่มีการเดินรถระหว่างกันนานกว่า 40 ปี[10][11] กระทั่งรัฐบาลกัมพูชาบูรณะเส้นทางรถไฟขึ้นใหม่เพื่อผลประโยชน์ด้านการค้า โดยมีการสร้างทางรถไฟเชื่อมกับสถานีรถไฟด่านพรมแดนบ้านคลองลึกของประเทศไทยขึ้นใหม่เมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2562[12] ทว่าการเดินรถระหว่างประเทศหยุกชะงักอีกครั้งช่วงเดือนเมษายน พ.ศ. 2563 จากการระบาดทั่วของโควิด-19[13] อ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
