วีระ สุสังกรกาญจน์

วีระ สุสังกรกาญจน์ ม.ป.ช., ม.ว.ม.
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม
ดำรงตำแหน่ง 6 มีนาคม พ.ศ. 2534 – 22 มีนาคม พ.ศ. 2535
นายกรัฐมนตรี	อานันท์ ปันยารชุน
ก่อนหน้า	สมาน ภุมมะกาญจนะ ประยูร สุรนิวงศ์
ถัดไป	เรืองวิทย์ ลิกค์ อุดมศักดิ์ ทั่งทอง
ดำรงตำแหน่ง 10 มิถุนายน พ.ศ. 2535 – 23 กันยายน พ.ศ.​ 2535
นายกรัฐมนตรี	อานันท์ ปันยารชุน
ก่อนหน้า	เรืองวิทย์ ลิกค์ อุดมศักดิ์ ทั่งทอง
ถัดไป	พรเทพ เตชะไพบูลย์ เกียรติชัย ชัยเชาวรัตน์
ปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม
ดำรงตำแหน่ง 1 ตุลาคม พ.ศ. 2525 – 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2527
รัฐมนตรีว่าการ	ชาติชาย ชุณหะวัณ อบ วสุรัตน์
ก่อนหน้า	วิมล วิริยะวิทย์
ถัดไป	ประภาส จักกะพาก
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	7 มิถุนายน พ.ศ. 2473 จังหวัดพระนคร ประเทศสยาม
เสียชีวิต	24 ธันวาคม พ.ศ. 2548 (75 ปี) กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย
คู่สมรส	กมลเนตร สุสังกรกาญจน์
ศิษย์เก่า	โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยอิลลินอย

นายวีระ สุสังกรกาญจน์ เป็นอดีตข้าราชการรัฐสภาฝ่ายการเมือง ตำแหน่งที่ปรึกษาสภาผู้แทนราษฎร[1] อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมในรัฐบาลนายอานันท์ ปันยารชุน (ครม.47, 49) อดีตปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม[2] อดีตรองอธิบดี กรมโรงงานอุตสาหกรรม[3] อดีตประธานกรรมการ บริษัท พัฒน์กล จำกัด (มหาชน) และอดีตประธานกรรมการบริษัท จี สตีล จำกัด (มหาชน)

ประวัติ

วีระ สุสังกรกาญจน์ เกิดเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2473 เป็นบุตรของนายปทุม และนางสุรภี สุสังกรกาญจน์ จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาที่โรงเรียนอำนวยศิลป์ พระนคร โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ระดับปริญญาตรีวิศวกรรมโยธา จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และระดับปริญญาโท จากมหาวิทยาลัยอิลลินอย สหรัฐอเมริกา ด้านชีวิตครอบครัว นายวีระ สมรสกับนางกมลเนตร มีบุตรธิดา รวม 4 คน

วีระ ถึงแก่อนิจกรรมเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2548 รวมอายุ 75 ปี[4]

การทำงาน

วีระ สุสังกรกาญจน์ เริ่มเข้ารับราชการช่างตรี กองแบบแผน กรมทางหลวงแผ่นดิน โดยมีความก้าวหน้าในราชการมาโดยลำดับ โดยได้ดำรงตำแหน่ง อธิบดีกรมโรงงานอุตสาหกรรม จนกระทั่งเป็นปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม ในปี พ.ศ. 2525 จากนั้นเขาถูกย้ายไปประจำสำนักนายกรัฐมนตรี[5] เนื่องจากไม่สนองนโยบายของนายอบ วสุรัตน์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมในขณะนั้น จากกรณีนโยบายการรวมบริษัทเหล้าสองบริษัท คือ สุรามหาราษฎร และสุราทิพย์เข้าด้วยกัน

ต่อมาเขาได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ในรัฐบาลนายอานันท์ ปันยารชุน (ครม.47, 49)[6][7]

ในวันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2543 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นข้าราชการรัฐสภาฝ่ายการเมือง ตำแหน่งที่ปรึกษาสภาผู้แทนราษฎร[8]

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2528 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[9]
• พ.ศ. 2525 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[10]
• พ.ศ. 2521 – เหรียญจักรพรรดิมาลา (ร.จ.พ.)[11]

อ้างอิง

1. http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2543/D/063/8.PDF
2. ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง แต่งตั้งข้าราชการพลเรือน
3. ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง แต่งตั้งข้าราชการพลเรือน
4. สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจ
5. ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง แต่งตั้งข้าราชการพลเรือน
6. ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๓๔ ราย) เก็บถาวร 2015-09-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีนเล่ม 108 ตอนที่ 45 วันที่ 6 มีนาคม 2534
7. พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน 26 ราย)
8. http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2543/D/063/8.PDF
9. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๑๐๓ ตอนที่ ๑๒ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๑, ๒๗ มกราคม ๒๕๒๙
10. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เก็บถาวร 2016-03-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๙๙ ตอนที่ ๑๘๔ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๔๑, ๑๗ ธันวาคม ๒๕๒๕
11. ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญจักรมาลาและเหรียญจักรพรรดิมาลา, เล่ม ๙๖ ตอนที่ ๙๒ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๒๒๒, ๘ มิถุนายน ๒๕๒๒