ระบบทางหลวงอินเตอร์สเตต

ระบบทางหลวงอินเตอร์สเตต ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์
ป้ายหรือโล่ทางหลวงอินเตอร์สเตต 80 ป้ายเส้นทางเข้าเมืองของอินเตอร์สเตต 80 และป้ายระบบอินเตอร์สเตตไอเซนฮาวร์
ทางหลวงอินเตอร์สเตตทั้ง 48 รัฐในสหรัฐอเมริกา รวมทั้งในรัฐอะแลสกา รัฐฮาวาย และปวยร์โตรีโก (ดูแผนที่ทางหลวงอินเตอร์สเตตแสดงหมายเลข)
ข้อมูลของระบบ
ระยะทาง	47,856 ไมล์[a] (77,017 กิโลเมตร)
ก่อตั้ง	29 มิถุนายน ค.ศ. 1956 (1956-06-29)[1]
ชื่อของทางหลวง
อินเตอร์สเตต	Interstate X (I-X)
ระบบทางหลวง
ระบบทางหลวงอินเตอร์สเตต รายชื่อ

ระบบทางหลวงอินเตอร์สเตต ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ (อังกฤษ: Dwight D. Eisenhower National System of Interstate) หรือนิยมเรียกสั้น ๆ ว่า อินเตอร์สเตต (อังกฤษ: Interstate) เป็นระบบเครือข่ายทางหลวงที่เชื่อมเกือบทุกรัฐในสหรัฐอเมริกาเข้าด้วยกัน (ยกเว้น อะแลสกาและ ฮาวาย) โดยทั้งระบบนี้มีความยาวถนนกว่า 75,198 กม. (46,726 ไมล์) ข้อมูลในเดือน ตุลาคม 2545

การเดินทัพที่รวดเร็วเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับกองทัพ นายพลดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ ผู้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 34 ของประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงที่ทั่วโลกอยู่ท่ามกลางสงครามเย็นอันร้อนระอุ จึงผุดอภิมหาโครงการอย่างการก่อสร้างถนนระหว่างรัฐขึ้นทั่วสหรัฐอเมริกา เพื่อจะได้ส่งกองทัพไปช่วยเหลือรัฐต่างๆ ได้อย่างทันท่วงทีเมื่อถูกโจมตี เหมือนการเดินทัพอย่างรวดเร็วบนทางหลวงพิเศษ หรือออโตบาห์นของกองทัพนาซี

อย่างไรก็ตาม แรงสนับสนุนที่สำคัญในการขับเคลื่อนโครงการนี้หาใช่กองทัพ แต่เป็นกลุ่มอุตสาหกรรมรถยนต์ที่ช่วยกันผลักดันให้ National Interstate and Defense Highways Act ได้รับการอนุมัติ ซึ่งประสบความสำเร็จใน พ.ศ. 2499 นั่นเอง

ระบบทางหลวงระหว่างรัฐของสหรัฐอเมริกาจึงเริ่มต้นก่อสร้างขึ้นจากหนึ่งรัฐไปสองรัฐ จนกระทั่งครอบคลุมทั่วทุกรัฐ ประกอบไปด้วยทางหลวง 3 แบบ ได้แก่ ทางหลวงที่ไม่จำกัดความเร็ว (freeway) ทางหลวงแผ่นดิน (highway) และทางหลวงพิเศษ (expressway) ใช้ระบบตัวเลขกำหนดสายทาง โดยตัวเลข 1 หลักและ 2 หลักจะเป็นถนนสายหลัก โดยเส้นทางที่ลงท้ายด้วยเลขคู่จะเป็นเส้นทางข้ามจากฝั่งตะวันออกมาตะวันตก ส่วนเส้นทางที่ลงท้ายด้วยเลขคี่จะเป็นเส้นทางจากเหนือจรดใต้ ส่วนตัวเลข 3 หลักจะเป็นถนนที่เป็นสาขาหรือเส้นทางวนรอบพื้นที่ในเขตชนบท

ระบบตัวเลข

ป้ายบอกถนนของอินเตอร์สเตต 35 ตัวเลขสองหลักแสดงถึงเส้นหลัก และเลขคี่แสดงถึงแนวเหนือ-ใต้

ระบบตัวเลขในถนนอินเตอร์สเตต จะใช้เลขสองหลักเป็นตัวบ่งบอกถึงถนนสายหลัก โดยเลขคี่เป็นถนนที่วิ่งในแนวเหนือ-ใต้ และเลขคู่จะเป็นถนนที่วิ่งในแนวตะวันออก-ตะวันตก และถนนที่แยกย่อยออกจากถนนเหล่านี้จะใช้เลขถนนเป็นเลขสามหลัก โดยยังคงตัวเลขถนนที่แยกออกมาไว้ในสองหลักหลัง เช่นถนน I-294 เป็นถนนที่แยกออกมาจากถนน I-94 เป็นต้น สำหรับตัวเลขนำหน้าจะแบ่งออกเป็นสองส่วนเช่นเดียวกัน โดยเลขคี่จะเป็นที่วิ่งตรงเข้าเมืองขณะที่เลขคู่เป็นถนนที่วิ่งอ้อมเมือง เช่น I-94 ถนนวิ่งผ่านชิคาโก จะมีแบ่งออกเป็น I-194 จะวิ่งเข้าสู่ตัวเมืองชิคาโก ขณะที่ I-294 จะวิ่งอ้อมเมืองชิคาโก

ความเร็วจำกัด

ทางหลวงอินเตอร์สเตตเป็นถนนที่มีความเร็วจำกัดสูงสุดในบรรดาถนนทั่วไปในสหรัฐอเมริกา โดยในชนบทความเร็วจำกัดจะอยู่ที่ 100 ถึง 130 กม./ชม. (65 - 80 ไมล์/ชม.) ขณะที่ในส่วนตัวเมืองจะจำกัดอยู่ที่ 80 ถึง 100 กม./ชม. (50 ถึง 60 ไมล์/ชม.) โดยขึ้นอยู่กับรัฐจะกำหนดไว้

หมายเหตุ

1. ข้อมูลเมื่อ 2013^[update][2]

อ้างอิง

1. Weingroff, Richard F. (Summer 1996). "Federal-Aid Highway Act of 1956, Creating the Interstate System". Public Roads. Washington, DC: Federal Highway Administration. 60 (1). ISSN 0033-3735. สืบค้นเมื่อ March 16, 2012.
2. Office of Highway Policy Information (October 21, 2014). Table HM-20: Public Road Length, 2013, Miles By Functional System (Report). Federal Highway Administration. สืบค้นเมื่อ April 3, 2015. {{cite report}}: |author= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)