พระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน

พระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน
พระมหากษัตริย์พระนคร
ครองราชย์	ค.ศ. 1166 – 1177 (11 ปี)
พระองค์ก่อน	พระเจ้ายโศวรมันที่ 2
พระองค์ถัดไป	พระเจ้าชัยวรมันที่ 7
สวรรคต	ค.ศ. 1177 อาณาจักรพระนคร
ราชวงศ์	ตรีภูวนาทิตย์

พระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน (เขมร: ត្រិភុវនាទិត្យវម៌្ម; สวรรคต ค.ศ. 1177) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรพระนครตั้งแต่ ค.ศ. 1166 - 1177 พระองค์เสด็จขึ้นครองราชย์หลังจากที่พระองค์ลอบปลงพระชนม์พระเจ้ายโศวรมันที่ 2 พระองค์เป็นขุนนางผู้ล้มล้างราชบัลลังก์ของพระเจ้ายโศวรมันที่ 2 ประมาณปี ค.ศ. 1165 และประกาศพระองค์เป็นพระมหากษัตริย์แห่งเขมร พระองค์ปกครองเขมรภายใต้การกบฏหลายครั้งโดยผู้ภักดีของพระเจ้ายโศวรมันที่ 2 แต่พระองค์ก็สามารถปราบปรามกลุ่มกบฏได้จนกระทั่งกองกำลังจากอาณาจักรจามปาซึ่งอยู่ใกล้เคียง ภายใต้พระเจ้าชัยอินทรวรมันที่ 4 ได้บุกเข้ายึดเมืองหลวงของจักรวรรดิคือ เมืองพระนคร พระเจ้าชัยอินทรวรมันที่ 4 ทรงสำเร็จโทษพระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน[1] [2]: 163 

ในปี ค.ศ. 1177 การรุกรานของ ชาวจาม ที่นำโดยพระเจ้าชัยอินทรวรมันที่ 4 ได้เข้าปล้นเมืองพระนคร นครหลวงของเขมร[3]: 78–79 

อ้างอิง

1. Matthew Bennett (1998), The Hutchinson Dictionary of Ancient & Medieval Warfare. ISBN 1-57958-116-1. Page 166. (google book)
2. Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
3. Maspero, G., 2002, The Champa Kingdom, Bangkok: White Lotus Co., Ltd., ISBN 9747534991

ก่อนหน้า		พระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน		ถัดไป
พระเจ้ายโศวรมันที่ 2		กษัตริย์แห่งจักรวรรดิขแมร์ (ค.ศ. 1166–1177)		พระเจ้าชัยวรมันที่ 7