ปืนพกโตกาเรฟ

ปืนพกโตกาเรฟ
ชนิด	ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ
แหล่งกำเนิด	สหภาพโซเวียต
บทบาท
ประจำการ	1930-ปัจจุบัน
ประวัติการผลิต
ผู้ออกแบบ	เฟดอร์ โตกาเรฟ
ช่วงการออกแบบ	1930
ช่วงการผลิต	1930-1955
ข้อมูลจำเพาะ
ความยาว	194 mm (7.6 in)
ความสูง	134 mm (5.3 in)
กระสุน	7.62x25 มิลลิเมตรมาคารอฟ
ความเร็วปากกระบอก	450 m/s (1,500 ft/s)
ระบบป้อนกระสุน	8 นัด

โตกาเรฟ หรือ ที-ที เป็นปืนพกกึ่งอัตโนมัติของสหภาพโซเวียต ออกแบบโดยเฟดอร์ โตกาเรฟ ในปี ค.ศ. 1930 เพื่อใช้เป็นปืนพกประจำการของกองทัพแดง และใช้งานแทนปืนลูกโม่ นากองท์ เอ็ม1895 [1] ปืนชนิดนี้เข้าประจำการจนถึงปี ค.ศ. 1952 ก็ถูกแทนที่ด้วยปืนพกมาคารอฟ[2] แต่ก็ยังคงใช้ในกองทัพแดงจนกระทั่งปี ค.ศ. 1960 และยังถูกใช้ประจำการของหน่วยตำรวจโซเวียตอีกด้วย

ปืนชนิดนี้มีหลายรุ่น แต่รุ่นที่นิยมใช้กันก็คือ ทีที-33 (อังกฤษ: TT-33) และเป็นปืนที่ประจำการในประเทศกลุ่มตะวันออกในช่วงสงครามเย็น และยังถูกนำไปผลิตใหม่ในหลายประเทศ เช่น จีน ผลิตปืนในรูปแบบนี้โดยใช้ชื่อรุ่นว่า ปืนพกชนิด 54 (อังกฤษ: Type 54) ผลิตโดยบริษัทโนรินโค นอกจากนี้ยังมีประเทศอื่นๆ อีกมากที่ผลิตปืนลักษณะนี้เช่น โปแลนด์ โรมาเนีย ยูโกสลาเวีย ฯลฯ

ประวัติ

"โตกาเรฟ" ถูกออกแบบโดยเฟดอร์ โตกาเรฟ (Fedor Tokarev) ในปื ค.ศ. 1930 ระหว่างนี้ก็ยังถูกทางการโซเวียตติเตียนตักเตือนในเรื่องความไม่สมบูรณ์หลายครั้ง[3] จึงออกแบบใหม่หลายครั้งจนกระทั่งได้รุ่นที่สมบูรณ์ที่สุดคือ ทีที-33[2] ซึ่งเป็นรุ่นที่นิยมใช้กันมากที่สุด ต่อมาในช่วงทศวรรษ 1950 สหภาพโซเวียตได้ให้กรรมสิทธิ์การผลิตปืนชนิดนี้ของประเทศในกลุ่มวอร์ซอแพ็ค(Warsaw pact) โดยใช้กระสุนแบบ 7.62x25 มม หลังจากนั้นปืนชนิดนี้ก็ถูกนำไปผลิตในลักษณะเดียวกันอีกหลายประเทศ[4]

ประเทศผู้ใช้งาน

•  อัฟกานิสถาน[5]
•  แอลเบเนีย:[5]
•  แอลจีเรีย[5]
•  แองโกลา[5]
•  อาร์มีเนีย[5]
•  อาเซอร์ไบจาน[5]
•  บังกลาเทศ[6]
•  เบลารุส[5]
•  เบนิน[5]
•  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา[5]
•  บัลแกเรีย[5]
•  บุรุนดี[7]
•  กัมพูชา[5]
•  ชาด[5]
•  จีน[8]
•  สาธารณรัฐคองโก​[9]
•  โครเอเชีย[5]
•  สาธารณรัฐประชาชนดอแนตสก์​[10]
•  เยอรมนีตะวันออก[5]
•  อียิปต์[11]
•  อิเควทอเรียลกินี[5]
•  ฟินแลนด์[12] [12]
•  จอร์เจีย[5]
•  กินี[5]
•  กินี-บิสเซา[5]
•  ฮ่องกง​
•  ฮังการี[13]
•  อินโดนีเซีย​[14]
•  อิรัก[5]
•  โกตดิวัวร์[15]
•  ญี่ปุ่น​ : ยึดได้มาจากกองทัพโซเวียต.[16]
•  คาซัคสถาน[17]
•  คีร์กีซสถาน[5]
•  ลาว[5]
•  ลิเบีย[5]
•  ลิทัวเนีย[5][18]
•  มาดากัสการ์[5]
•  มาลี[19]
•  มอลตา[5]
•  มอริเตเนีย[5]
•  มอลโดวา[5]
•  มองโกเลีย[5]
•  มอนเตเนโกร[5]
•  โมร็อกโก[20]
•  โมซัมบิก[5]
•  ไรช์เยอรมัน[21]
•  เกาหลีเหนือ[13][22]
•  ปากีสถาน​[23]
•  โปแลนด์
•  โรมาเนีย [5][13]
•  รัสเซีย[5]
•  เซอร์เบีย[5]
•  เซียร์ราลีโอน[5]
•  โซมาเลีย[5]
•  สหภาพโซเวียต[8]
•  ศรีลังกา[24]
•  ซีเรีย[5]
•  ยูกันดา[5]
•  เวียดนาม[5]
•  ยูโกสลาเวีย[8][13]
•  แซมเบีย[5]
•  ซิมบับเว[5][25]

อ้างอิง

1. World.guns.ru. "Tokarev TT pistol (USSR/Russia)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-04-05. สืบค้นเมื่อ 2008-01-29.
2. Cruffler.com (March 2001). "Polish M48 (Tokarev TT-33) Pistols". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-31. สืบค้นเมื่อ 2008-01-29.
3. Tokarev, Vladimir (2000). "Fedor V. Tokarev". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-31. สืบค้นเมื่อ 2008-01-29.
4. “โตกาเรฟ“ ทูตมรณะดับ “เอ็กซ์ จักรกฤษณ์“
5. Jones, Richard D. Jane's Infantry Weapons 2009/2010. Jane's Information Group; 35 edition (January 27, 2009). ISBN 978-0-7106-2869-5.
6. "Bangladesh Military Forces - BDMilitary.com". Bangladesh Military Forces - BDMilitary.com. สืบค้นเมื่อ 14 November 2014.^[ลิงก์เสีย]
7. Small Arms Survey (2007). "Armed Violence in Burundi: Conflict and Post-Conflict Bujumbura" (PDF). The Small Arms Survey 2007: Guns and the City. Cambridge University Press. p. 204. ISBN 978-0-521-88039-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-27. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
8. Marchington, James (2004). The Encyclopedia of Handheld Weapons. Lewis International, Inc. ISBN 1-930983-14-X.
9. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Congo
10. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ DPR
11. Hogg, Ian (2002). Jane's Guns Recognition Guide. Jane's Information Group. ISBN 0-00-712760-X.
12. "FINNISH ARMY 1918 - 1945: REVOLVERS & PISTOLS PART 2". www.jaegerplatoon.net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 April 2018. สืบค้นเมื่อ 1 April 2018.
13. "Modern Firearms". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 December 2014. สืบค้นเมื่อ 14 November 2014.
14. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ ROI
15. Anders, Holger (June 2014). Identifier les sources d’approvisionnement: Les munitions de petit calibre en Côte d’Ivoire (PDF) (ภาษาฝรั่งเศส). Small Arms Survey and United Nations Operation in Côte d'Ivoire. p. 15. ISBN 978-2-940-548-05-7. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-09. สืบค้นเมื่อ 2018-09-05.
16. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ IJA
17. Small Arms Survey (2012). "Blue Skies and Dark Clouds: Kazakhstan and Small Arms" (PDF). Small Arms Survey 2012: Moving Targets. Cambridge University Press. p. 131. ISBN 978-0-521-19714-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-31. สืบค้นเมื่อ 2018-08-30.
18. "Lietuvos kariuomenė :: Ginkluotė ir karinė technika » Pistoletai". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 November 2014. สืบค้นเมื่อ 14 November 2014.
19. Small Arms Survey (2005). "Sourcing the Tools of War: Small Arms Supplies to Conflict Zones" (PDF). Small Arms Survey 2005: Weapons at War. Oxford University Press. p. 166. ISBN 978-0-19-928085-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-30. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
20. "Weapon". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 December 2014. สืบค้นเมื่อ 14 November 2014.
21. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ ESAA
22. "Archived copy" (PDF). เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2015-04-04.
23. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ IRP
24. Smith, Chris (October 2003). In the Shadow of a Cease-fire: The Impacts of Small Arms Availability and Misuse in Sri Lanka (PDF). Small Arms Survey. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-05. สืบค้นเมื่อ 2017-11-07.
25. Peter Abbott (1986). Modern African Wars (1) 1965-80. p. 10. ISBN 0850457289.