ซะอด์ อิบน์ อะบี วักกอศ
![]() ซะอด์ อิบน์ อะบี วักกอศ (อาหรับ: سعد بن أبي وقاص) เป็นหนึ่งในผู้ติดตามของศาสดามุฮัมมัด เขาเป็นคนที่สามหรือสี่ที่เข้ารับอิสลามตอนอายุ 17 ปี และเป็นที่รู้จักจากการเป็นแม่ทัพในสงครามกอดีซียะฮ์แล้วครอบครองเปอร์เซียใน ค.ศ. 636 และดำเนินทางการทูตที่ประเทศจีนในปี ค.ศ. 651 ประวัติครอบครัวเขาเกิดใน ค.ศ. 595 ที่มักกะฮ์ พ่อของเขาชื่อ อะบู วักกอศ มะลิก อิบน์ อุฮัยบ์ อิบน์ อับดุลมะนาฟ อิบน์ ซุฮเราะฮ์จากกลุ่มบนูซุฮเราะฮ์ของเผ่ากุเรช[1][2] โดยที่พ่อของเขาเป็นลุงทางฝั่งพ่อของอะมีนะฮ์ บินต์ วะฮับ[3] ผู้เป็นแม่ของมุฮัมมัด แม่ของซะอด์ชื่อ ฮัมนะฮ์ บินต์ ซุฟยาน อิบน์ อุมัยยะฮ์ อิบน์ อับดุลชาม อิบน์ อับดุลมะนาฟ[4] ในสมัยศาสดามุฮัมมัด (ค.ศ. 610–632)เข้ารับอิสลามเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนแรกที่เข้ารับอิสลาม แต่นั่นทำให้แม่ของเขาโมโหมาก แล้วสาบานว่าจะไม่กินหรือดื่มเป็นเวลาหลายวันจนกว่าเธอจะตายหรือให้เขาออกจากศาสนาอิสลาม หลังจากนั้นซะอด์ได้กล่าวว่า 'โอ้อุมามะฮ์! ในใจของฉันรักเธอมาก แต่ความรักต่ออัลลอฮ์และศาสดานั้นแข็งแรงกว่า ขอสาบานต่ออัลลอฮ์ ถ้าเธอมีวิญญาณอยู่ 1,000 ร่าง โดยแต่ละร่างจะแยกออกจากกัน ฉันจะไม่ละทิ้งศาสนาเพื่ออะไรทั้งสิ้น เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นเธอจึงเริ่มกินหรือดื่มต่อไป[1] สงคราม![]() ใน ค.ศ. 614 กลุ่มของชาวมุสลิมกำลังเดินขึ้นเขาเพื่อละหมาดกับมุฮัมมัด ในขณะที่พวกบูชาเทวรูปหลายองค์เริ่มก่อกวนและสู้กับพวกเขา ซะอด์จึงต่อสู้กับพวกเขาจนมีการหลั่งเลือด จึงมีรายงานว่าเขาเป็นมุสลิมคนแรกที่หลั่งเลือดในนามของอิสลาม[1][5] เขาเข้าร่วมสงครามบะดัรพร้อมกับอุมัยร์ น้องชายของเขา ที่ตอนแรกถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าสงครามซึ่งทำให้เขาดิ้นรนและร้องไห้ แล้วมุฮัมมัดยอมให้เขาเข้าร่วมสงครามจนกลายเป็นหนึ่งในสิบสี่ผู้พลีชีพในสงครามและซะอด์ต้องกลับมะดีนะฮ์คนเดียว และในสงครามอุฮุด เขาเป็นพลธนูที่อยู่บนภูเขาพร้อมกับซัยด์, ซะอีบ และคนอื่นที่ยังคงตั้งมั่น ถึงแม้ว่าชาวมุสลิมบางคนเริ่มลงจากภูเขาเพื่อเก็บทรัพย์สิน ในสมัยเคาะลีฟะฮ์อุมัร (ค.ศ. 634–644)เขาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่สร้างเมืองกุฟะฮ์ในประเทศอิรัก และเป็นแม่ทัพที่ต่อสู้กับทหารจักรวรรดิแซสซานิดในสงครามกอดีซียะฮ์และสงครามนะฮาวันด์ หลังจากนั้น เขามีอาชีพเป็นผู้ว่าราชการของเมืองกูฟะฮ์และเนจด์[6] ในสมัยเคาะลีฟะฮ์อุสมาน (ค.ศ. 644–656)มีรายงานจากชาวมุสลิมในจีนว่าซะอด์เดินทางมาที่ประเทศจีนใน ค.ศ. 650 ช่วงสมัยจักรพรรดิถังเกาจง[7][8] และมีมัสยิดในลัลโมนีร์ฮัตของประเทศบังกลาเทศ ที่มีประวัติว่าซะอด์เป็นผู้ดำเนินการสร้างใน ค.ศ. 648 และมักเรียกว่ามัสยิดอะบูอักกอศ[9][10] ในสมัยมุอาวิยะฮ์ ค.ศ. 661–674เขามีชีวิตอยู่นานกว่าสิบคนที่ประเสริฐ โดยมีฐานะร่ำรวย แล้วเสียชีวิตตอนอายุ 80 ปี ประมาณปีค.ศ. 674[1] ดูเพิ่มอ้างอิง
สารานุกรม
แหล่งข้อมูลอื่น |
Portal di Ensiklopedia Dunia