จักรพรรดิเฉาอู่
จักรพรรดิเฉาอู่ (จีน: 紹武; พินอิน: Shàowǔ; สวรรคต มกราคม 1647) พระนามเดิม จู อวี่เยฺว่ (จีน: 朱聿鐭; พินอิน: Zhū Yùyuè[1]) พระนามทางการ เจ้าชายแห่งถัง (จีน: 唐王; พินอิน: Tángwáng) เป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิงใต้ ครองราชย์ตั้งแต่ค.ศ. 1646 ถึง 1647 เมื่อกองกำลังราชวงศ์ชิงยึดฝูโจวในช่วงต้นเดือนตุลาคม 1646 และปลงพระชนม์จักรพรรดิหลงอู่ พระองค์เสด็จหนีไปกวางโจวในเดือนธันวาคมตามคำชี้แนะของขุนนางระดับสูงหลายคน พระองค์ขึ้นครองบัลลังก์ราชวงศ์หมิงในกวางโจว ใช้ชื่อรัชศกว่า เฉาอู่ (紹武; พินอิน : Shàowǔ) เพียงไม่กี่วันก่อนที่เจ้าชายแห่งกุ้ย จะครองราชย์เป็นจักรพรรดิหย่งลี่ ทั้งสองพระองค์อ้างว่าเป็นผู้สืบทอดที่ถูกต้องตามกฎมณเฑียรบาลของราชวงศ์หมิง และสงครามก็ปะทุขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน ช่วงแรกกองกำลังของจักรพรรดิเฉาอู่ได้รับชัยชนะเหนือกองกำลังของจักรพรรดิหย่งลี่ ในที่สุดสิ่งนี้นำไปสู่ความมั่นใจในจักรพรรดิเฉาอู่มากเกินไป เกิดการทุจริตและขาดการป้องกันที่ดี รัชกาลระยะเวลาเพียง 40 วันหลังจากครองราชย์ กองกำลังของราชวงศ์ชิงก็บุกกวางโจวได้สำเร็จ จักรพรรดิเฉาอู่ถูกจับในเดือนมกราคม ค.ศ. 1647 และปลงพระชนม์พระองค์เองทันที[2] พระบรมศพจักรพรรดิเฉาอู่ และขุนนางของพระองค์ถูกฝังในสวนเย่ว์ซิว เมืองกวางโจว อ้างอิง
|
Portal di Ensiklopedia Dunia