Ewa Kuryłowicz (ur. 1953) – polska architekt i nauczycielka akademicka.
Życiorys
Od 2011 generalny projektant, wiceprezes w pracowni Kuryłowicz & Associates. Kierowniczka Zakładu Projektowania i Teorii Architektury na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Profesor tytularny od 2014[1].
Laureatka licznych konkursów architektonicznych (z zespołami Kuryłowicz & Associates). Generalny projektant pracowni zrealizowanych, m.in.: Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu (2015), Galeria Warmińska w Olsztynie (2014), Stadion Miejski w Białymstoku (2014), Budynek Wydziałów Językowych UW przy ul. Dobrej (I etap zrealizowany w 2012, II etap ukończony w 2022)[1][2].
Sędzia SARP, juror w konkursach międzynarodowych i krajowych, Dyrektor PR Międzynarodowej Unii Architektów UIA „Spiritual Places” w latach 2000-08; członek Izby Architektów RP. Ekspert Architects’ Council of Europe ACE ds. projektowania uniwersalnego w latach 2005-08[1].
W 2021 została laureatką Honorowej Nagrody SARP[3]. W 2015 roku została uhonorowana medalem "Bene Merentibus" przyznawanym przez Stowarzyszenie Architektów Polskich[4]. W 2012 roku otrzymała nagrodę "Polski Herkules" przyznawaną przez magazyn Builder Polska[5].
Żona Stefana Kuryłowicza[1]. Przewodnicząca Rady Fundacji im. Stefana Kuryłowicza, cyklicznie organizującej stypendium architektoniczne "Praktyka" oraz konkurs dla krytyków architektury "Teoria"[6][7].
Przypisy
1966–1970 |
|
---|
1971–1980 |
|
---|
1981–1990 |
|
---|
1991–2000 |
|
---|
2001–2010 |
|
---|
2011–2020 |
|
---|
2021–2030 |
|
---|
Identyfikatory zewnętrzne: