Varkensooghaai

Varkensooghaai IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2020)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Chondrichthyes (Kraakbeenvissen) Onderklasse: Elasmobranchii (Haaien en roggen) Superorde: Selachimorpha (Haaien) Orde: Carcharhiniformes (Grondhaaien) Familie: Carcharhinidae (Requiemhaaien) Geslacht: Carcharhinus
Soort
Carcharhinus amboinensis (Müller & Henle, 1839)[2]
Verspreiding
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Varkensooghaai op Wikispecies
Portaal    Biologie

De varkensooghaai[3] (Carcharhinus amboinensis) is een haai uit de familie van de requiemhaaien.[4][5]

Natuurlijke omgeving

De varkensooghaai komt voor in het oosten van de Atlantische Oceaan bij Nigeria,[5] het westen van de Grote Oceaan en de Indische Oceaan (Golf van Aden,[5][6][7] Zuid-Afrika,[8] Madagaskar,[5] Pakistan,[5] Sri Lanka,[5] Indonesië,[5] Papoea-Nieuw-Guinea[9]) en bij Australië.[10]

Synoniemen

• Carcharias amboinensis - Müller & Henle, 1839[2]
• Carcharias brachyrhynchos - Bleeker, 1859[11]
• Triaenodon obtusus - Day, 1878[12]

Bronnen, noten en/of referenties

1. (en) Varkensooghaai op de IUCN Red List of Threatened Species.
2. Müller, J. en F.G.J. Henle 1838-41, Systematische Beschreibung der Plagiostomen. Berlin. Systematische Beschreibung der Plagiostomen.: i-xxii + 1-200, 60 pls. [Pp. 1-28 published in 1838, reset pp. 27-28, 29-102 in 1839, i-xxii + 103-200 in 1841.]
3. Bor, P.H.F. 2002 Nederlandse naamlijst van de recente haaien en roggen (Chondrichthyes: Elasmobranchii) van de wereld. World Wide Web electronic publication www.rajidae.tmfweb.nl, version (05/2002).
4. (en) Carcharhinus amboinensis. FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. Februari 2009 version. N.p.: FishBase, 2009.
5. Compagno, L.J.V. 1984 FAO species catalogue. Vol.4. Sharks of the world. An annotated and illustrated catalogue of shark species known to date. Part 2 - Carcharhiniformes. FAO Fish. Synop. 125(4/2):251-655.
6. Randall, J.E. 1995 Coastal fishes of Oman. University of Hawaii Press, Honolulu, Hawaii. 439 p.
7. Randall, J.E. 1997 Randall's tank photos. Collection of 10,000 large-format photos (slides) of dead fishes. Unpublished.
8. Compagno, L.J.V., D.A. Ebert en M.J. Smale 1989 Guide to the sharks and rays of southern Africa. New Holland (Publ.) Ltd., London. 158 p.
9. Compagno, L.J.V. en V.H. Niem 1998 Carcharhinidae. Requiem sharks.p. 1312-1360. In: K.E. Carpenter and V.H. Niem (eds.) FAO Identification Guide for Fishery Purposes. The Living Marine Resources of the Western Central Pacific. FAO, Rome.
10. Last, P.R. en J.D. Stevens 1994 Sharks and rays of Australia. CSIRO, Australia. 513 p.
11. Bleeker, P. 1859, Enumeratio specierum piscium hucusque in Archipelago indico observatarum, adjectis habitationibus citationibusque, ubi descriptiones earum recentiores reperiuntur, nec non speciebus Musei Bleekeriani Bengalensibus, Japonicis, Capensibus Tasmanicisque. Acta Societatis Regiae Scientiarum Indo-Neêrlandicae v. 6: i-xxxvi + 1-276. [Kottelat 2000:199 [ref. 24524] dates to 1860, Fowler dates to Nov. 1859 (possibly from a separate). Written Sept. 1859.]
12. Day, F. 1878, The fishes of India; being a natural history of the fishes known to inhabit the seas and fresh waters of India, Burma, and Ceylon. The fishes of India; being a natural history of the fishes known to inhabit the seas and fresh waters of India, Burma, and Ceylon. Part 4: i-xx + 553-779, Pls. 139-195. [Plates possiby published in 1877 (needs reesearch).]