|
Star Trek VI: The Undiscovered Country
Star Trek VI: The Undiscovered Country is een Amerikaanse speelfilm uit 1991 onder regie van Nicholas Meyer. Dit is de laatste Star Trekfilm met alle personages uit de oorspronkelijke serie. VerhaalNa een explosie op Praxis, de mijnbouwmaan van de Klingons thuiswereld Qo’noS, hebben ze 50 jaar voordat hun ozonlaag compleet verdwenen is en hun planeet onbewoonbaar wordt. De Klingons kunnen het zich niet meer veroorloven om oorlog te voeren met de Federatie en hun enige keuze is om vredesbesprekingen te beginnen. Dit zou betekenen dat er een einde komt aan een periode van 70 jaar oorlog. Kapitein James T. Kirk en zijn bemanning worden aangewezen om een Klingon delegatie onder aanvoering van kanselier Gorkon te begeleiden naar de Aarde. Een etentje aan boord van de USS Enterprise NCC-1701A loopt, onder invloed van sterkedrank, uit op een ramp en de Klingon delegatie keert beledigd terug naar hun eigen schip. De volgende morgen wordt het Klingonschip, de Kronos One, beschoten door twee fotontorpedo's, schijnbaar afkomstig van de Enterprise. Hierbij wordt het zwaartekrachtsysteem van de Klingons beschadigd. Twee mannen in Federatie-ruimtepakken en met magnetische laarzen transporteren zich naar het Klingonschip en schieten op de hulpeloos zwevende Klingons, waarbij ze kanselier Gorkon dodelijk verwonden. Kirk en dr. McCoy stralen over naar de Kronos One, waar de dokter vertwijfeld probeert het leven van de kanselier te redden. Dat mag niet meer baten; Gorkon sterft en Kirk en McCoy worden door de Klingons in hechtenis genomen. Ze worden veroordeeld tot levenslange opsluiting in de Klingon strafkolonie Rura Penthe. Azetbur, de dochter van Gorkon, wordt tot nieuwe kanselier benoemd en ze besluit de vredesonderhandelingen tóch door te zetten, ondanks sterk verzet in eigen kringen. Ze eist wel van de Federatie dat die niets zullen doen om Kirk en McCoy te bevrijden. Ondertussen zijn Kirk en McCoy, met hulp van de vormveranderaar Martia, ontsnapt uit het werkkamp. Nadat de verraderlijke Martia onschadelijk is gemaakt, worden de twee opgestraald door de Enterprise onder leiding van Spock. Tijdens het proces van Kirk worden er delen uit het logboek van kapitein Kirk voorgelezen. Het blijkt dat luitenant Valeris, protegé van Spock, deze aan de Klingons heeft gegeven. Wanneer Spock haar ondervraagt, bekent ze uiteindelijk een samenzwering tegen de vredesbesprekingen. In dit complot zitten zowel Starfleet- als Klingon-officieren, alsook de Romulaanse ambassadeur. Het blijkt dat er een aanslag is voorbereid op de president van de Federatie, zodat de onderhandelingen zullen mislukken. Kapitein Kirk neemt contact op met zijn oude bemanningslid Hikaru Sulu, die nu kapitein is van de USS Excelsior NCC-2000. Samen gaan ze naar de Khitomer, waar de vredesonderhandelingen plaatsvinden. Hier worden ze onder vuur genomen door een prototype Klingon Bird of Prey, dat kan vuren terwijl het gecamoufleerd is. Dit schip was ook verantwoordelijk voor de aanslag op de Kronos One. Uiteindelijk weten de twee Federatieschepen het Klingonschip te vernietigen, waarna men nog net op tijd de aanslag op de president kan voorkomen. Rolbezetting
AchtergrondOntvangstStar Trek VI ontving over het algemeen positieve reacties van critici. Op Rotten Tomatoes scoort de film 82% gebaseerd op 44 reviews.[3] Thema'sStar Trek VI kan worden gezien als een allegorie voor de val van het communisme in Oost-Europa rond 1990 rond de tijd dat de film werd gemaakt. Een referentie hiervan wordt gemaakt door Spock wanneer hij met Kirk over het bezoeken van de Klingons praat. Hierbij citeert hij een Vulcanspreekwoord: "Only Nixon could go to China". Volgens de film zijn de Klingons en de Federatie gedurende 70 jaar verwikkeld geweest in een Koude Oorlog. De weergave van de ontploffing van Praxis kan een referentie zijn naar de kernramp van Tsjernobyl, een van de grootste vernederingen van de Sovjet-Unie. Kirks opmerking "some people think the future means the end of history. Well, we haven't run out of history just yet." is een referentie naar Francis Fukuyama’s essay The End of History (1990), waar de val van het communisme in wordt beschreven. Het hoofdthema van de film is het idee dat iemand zijn eigen vooroordelen moet overwinnen. Veel personages aan beide kanten moeten inzien dat de vrede eraan komt en ze elkaar moeten accepteren. De dialogen in de film bevatten veel historische en culturele referenties, waaronder zinnen van Shakespeare. Prijzen/nominaties
Trivia
Zie ookExterne linkBronnen, noten en/of referenties
 ·  ·  |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
