Pacifische boa's

Pacifische boa's
Melanesische boa (Candoia carinata)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Reptilia (Reptielen) Orde: Squamata (Schubreptielen) Onderorde: Serpentes (Slangen) Superfamilie: Booidea Familie: Boidae (Reuzenslangen) Onderfamilie: Candoiinae
Geslacht
Candoia Gray, 1842
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Pacifische boa's op Wikispecies
Portaal    Biologie Herpetologie

Pacifische boa's[1] (Candoia) is een geslacht van slangen uit de familie reuzenslangen (Boidae).

Naam en indeling

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door John Edward Gray in 1842.[2] De slangen werden eerder aan andere geslachten toegekend, zoals Boa en het niet langer erkende Enygrus.

Pacifische boa's werden lange tijd ingedeeld bij de onderfamilie Echte boa's (Boinae) maar worden tegenwoordig aan de monotypische familie Candoiinae toegewezen.

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam	Auteur	Verspreidingsgebied
Candoia aspera	Günther, 1877	Nieuw-Guinea, Indonesië
Candoia bibroni	Duméril & Bibron, 1844	Samoa, Melanesië, Polynesië, Salomonseilanden, Nieuw-Caledonië, Tonga, Vanuatu
Melanesische boa (Candoia carinata)	Schneider, 1801	Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea, Vanuatu
Candoia paulsoni	Stull, 1956	Indonesië, Salomonseilanden
Candoia superciliosa	Günther, 1863	Palau

Verspreiding en habitat

De soorten komen voor in delen van Azië en leven in de landen en deelgebieden Nieuw-Guinea, Indonesië, Samoa, Melanesië, Polynesië, Salomonseilanden, Nieuw-Caledonië, Tonga, Papoea-Nieuw-Guinea, Palau en Vanuatu.

De habitat bestaat uit tropische en subtropische vochtige laaglandbossen, vochtige bergbossen en drogere bossen. Ook in door de mens aangepaste streken zoals landelijke tuinen en plantages kunnen de slangen worden aangetroffen.

Bedreiging en bescherming

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan drie soorten een beschermingsstatus toegewezen. Candoia aspera, Candoia bibroni en Candoia superciliosa worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC).[3]

Bronvermelding

Referenties

1. Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 445. ISBN 90 274 8626 3.
2. Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Candoia. Gearchiveerd op 15 januari 2021.
3. International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Candoia - IUCN Red List.

Bronnen

• (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Candoia - Website Geconsulteerd 11 november 2020