Olympische Zomerspelen 2008

Spelen van de XXIXe Olympiade
Olympische Zomerspelen 2008
Locatie Vlag van China Peking, China
Motto One World, One Dream
(Eén Wereld, Eén Droom)
Deelnemende landen 204
Deelnemende atleten 10.942
Evenementen 302 in 28 sporten
Openings­ceremonie 8 augustus 2008
Sluitings­ceremonie 24 augustus 2008
Officiële opening door President Hu Jintao
Atleteneed Zhang Yining (tafeltennis)
Juryeed Huang Li Pei
Olympische vlam Li Ning (turnen)
Vorige Spelen 2004: Athene (Griekenland)
Volgende Spelen 2012: Londen (Verenigd Koninkrijk)
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Sport

De Olympische Zomerspelen van de XXIXe Olympiade werden gehouden in Peking, de hoofdstad van de Volksrepubliek China. Het was de 26e editie van de Zomerspelen die door het Internationaal Olympisch Comité (IOC) werden georganiseerd. China was het 22e land dat de Olympische Spelen mocht organiseren. De Spelen duurden van 8 tot en met 24 augustus 2008. Er deden 11.208 atleten mee uit 204 verschillende landen. Er werden 302 evenementen gehouden in 28 sporten. Drie landen debuteerden op deze Spelen en Brunei deed als enige IOC-lid niet mee. Aansluitend werden in Peking van 6 tot en met 17 september de Paralympics gehouden.

Algemeen

Toewijzing

Aftelklok Olympische Spelen 2008 op 20 februari 2006
Protest tijdens de fakkeloptocht in Parijs

Peking werd verkozen als de gaststad van deze Spelen op 13 juli 2001, tijdens de 112e IOC-zitting in Moskou door het verslaan van Toronto, Parijs, Istanbul, en Osaka. Voorafgaand aan de keuze werden vijf andere steden (Bangkok, Cairo, Havana, Kuala Lumpur en Sevilla), die ook een bid hadden ingediend, in 2000 afgewezen door het IOC als organisatiestad. Na de eerste stemronde had Peking een aanzienlijke voorsprong op de andere vier kandidaten. Osaka ontving slechts zes stemmen en werd uitgeschakeld. In de tweede ronde werd Peking ondersteund door een absolute meerderheid van de kiezers, waardoor de noodzaak voor volgende rondes overbodig werd.

Leden van het IOC wilden hun stem niet onthullen, maar nieuwsberichten speculeerden dat brede internationale steun heeft geleid tot selectie van China, vooral uit ontwikkelingslanden. De grootte van China, de verhoogde handhaving van de dopingcontroles, en sympathie over haar verlies van de Olympische Zomerspelen 2000 in Sydney waren ook punten in de beslissing. Acht jaar eerder ging Peking door naar de laatste stemronde, die het verloor van Sydney.

Controverse

De toewijzing van de Spelen aan China is in sommige kringen controversieel wegens de politieke situatie en de mensenrechtenschendingen. Amnesty International meldde zowel in april 2007 als in juli 2008, dat in de aanloop naar de Spelen de situatie voor terdoodveroordeelden en buitenlandse journalisten in China verbeterd is, terwijl de repressie tegen eigen journalisten en activisten juist is toegenomen.[1]

Uit een onderzoek van Play Fair 2008,[2] een organisatie van vakbonden en actiegroepen, blijkt dat er ook een boel mis zou zijn bij de productie van spullen die ter gelegenheid van de Spelen in Peking gemaakt worden, zoals petjes, tassen en pennen. In de Chinese fabrieken zou kinderarbeid voorkomen en nog niet de helft van het minimumloon worden betaald. Het Organisatiecomité van de Spelen heeft aangekondigd de genoemde bedrijven te onderzoeken.[3]

In maart 2008 werd aangekondigd dat het Nederlandse parlement een hoorzitting zou houden over de verhouding tussen de Spelen en de mensenrechtensituatie in China. Het kabinet-Balkenende IV besloot om de hoogste afgevaardigden Minister-President Jan Peter Balkenende en staatssecretaris Jet Bussemaker van sport naar de officiële opening van de Olympische Spelen te sturen. Ook kroonprins en IOC-lid Willem-Alexander en Prinses Máxima besloten de Olympische Spelen 2008 bij te wonen.

Namens het IOC gaf Hein Verbruggen aan dat de berichtgeving omtrent de mensenrechtensituatie in China overtrokken is geweest en berichtte: "we weten uit ervaring dat de pers in de week voor de Spelen, als er nog niet wordt gesport, onderwerpen zoekt. En als je het niet kunt hebben over gebouwen die nog niet gereed zijn, komen de bekende thema’s als mensenrechten, milieu en gesloten websites voorbij.

Kosten

Op 6 maart 2009 meldde het Organiserend Comité voor de Olympische Spelen dat de totale uitgaven aan de Spelen "over het algemeen zo veel als die van de Olympische Spelen in 2004" waren, dat was ongeveer $ 15 miljard.[bron?] En de extra opbrengsten uit de Olympische Spelen zouden groter zijn dan de oorspronkelijke doelstelling van $ 16 miljard.[bron?] In andere bronnen wordt echter geschat dat ongeveer 40 miljard dollar[bron?] werd besteed aan de Spelen.

Het middelpunt van de Olympische Zomerspelen 2008 was het Nationaal Stadion van Peking, het hoofdstadion van de Spelen dat werd ontworpen door het architectenbureau Herzog & de Meuron. Het kreeg de bijnaam "Het Vogelnest" omdat het een nestachtig skelet had. In het stadion werden zowel de openings- en sluitingsceremonie als de atletiekwedstrijden gehouden. De bouw van dit stadion begon op 24 december 2003.

Fakkeltocht

De estafette met de olympische fakkel die van Athene naar Peking werd gebracht, leidde door het Himalayagebergte. Daarbij werd de fakkel door een groep van 80 speciaal getrainde bergbeklimmers ook naar de top van de Mount Everest gebracht. In steden als Londen en Parijs werd de fakkeltocht door enkele demonstranten aangegrepen om te protesteren tegen het, in hun ogen, weinig democratische gehalte van het land en de mensenrechtenschendingen.

Mascotte

De fuwa waren de vijf mascottes van deze Spelen. Ze zijn bedacht door Han Meilin en werden op 11 november 2005 onthuld, 1000 dagen voor de opening van de Spelen. Hun namen zijn Beibei, Jingjing, Huanhuan, Yingying en Nini, hardop uitgesproken vormen ze samen de zin Beijing huanying ni (Peking verwelkomt je).

Openingsceremonie

De openingsceremonie vond plaats op 8 augustus 2008 (de speciale dag: 8/8/08) in het Vogelnest. Het evenement duurde iets meer dan vier uur en er waren 60.207 tickets verkocht voor de opening. De kostprijs van het gebeuren bedroeg zo'n slordige 60 miljoen (= circa 650.136.000 yuan). Ter vergelijking, de openingsceremonie van de 2012 zomerspelen in London kostte 27 miljoen pond (= circa 34 miljoen). De regie van de spectaculaire openingsceremonie was in handen van de Chinese filmregisseur Zhang Yimou.

Tijdens de ceremonie werden de vier belangrijkste Chinese uitvindingen uitgebeeld in een klank-en-lichtspel met aangepaste choreografie, te weten het buskruit, het papier, de boekdrukkunst en het kompas. Na de voorstelling van de Chinese cultuur mochten 204 landen met hun vlag en hun delegatie het stadion betreden. Eigenlijk zouden er 205 landen hun opwachting maken maar Brunei werd uitgesloten van deelname omdat de 2 deelnemers niet ingeschreven waren. Nadat alle landen voorgesteld waren hielden IOC voorzitter Jacques Rogge en Chinese president Hu Jintao hun toespraak.

Vervolgens werd de olympische vlag het stadion binnengedragen. De voormalige Chinese turnkampioen Li Ning kreeg de eer om het Olympische vuur te ontsteken. Hierbij zweefde hij op spectaculaire wijze aan een kabel al lopende met zijn fakkel langs het stadiongewelf omhoog en ontstak de reuzenfakkel boven op het stadion. Aansluitend volgde een slotvuurwerk van ongekende omvang vanaf het stadion en in de hele stad.

Nog nooit eerder waren er zoveel staatshoofden, regeringsleiders en andere hoogwaardigheidsbekleders naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen getrokken. In totaal waren er een recordaantal van meer dan 80 staatshoofden uit de hele wereld aanwezig bij de Olympische Spelen 2008.[4]

Zie ook de Lijst van vlaggendragers op de Olympische Zomerspelen 2008 voor de vlaggendragers per land en de volgorde van binnenkomst per land.

Sluitingsceremonie

De slotceremonie vond plaats op 24 augustus 2008. De regie was opnieuw in handen van de Chinese filmregisseur Zhang Yimou. In zijn afsluitende toespraak kwalificeerde de voorzitter van het IOC, de Belg Jacques Rogge, de Spelen als truly exceptional Games[5] (waarlijk uitzonderlijke Spelen).[6]

Tijdens de slotceremonie werden de vlaggen van alle deelnemende landen een laatste keer het stadion binnengedragen. Ook mochten alle atleten het stadion binnenlopen. De medailles voor de marathon bij de mannen waren de laatste van deze Spelen en werden tijdens de ceremonie uitgereikt. Vervolgens werden de speeches gehouden en werd de vlam gedoofd. Hierbij werd een verwijzing gemaakt naar het vertrek van de atleten met het vliegtuig waarbij ook een vluchtschema werd afgebeeld. De Griekse en de Britse vlag werden gehesen en de olympische vlag gestreken. Deze werd overgedragen aan Boris Johnson, burgemeester van Londen, de volgende gaststad van de Zomerspelen. Men gaf ook een voorsmaakje voor die Spelen van 2012, waarin onder meer de voetballer David Beckham een rol in had. Vervolgens zongen Plácido Domingo en de Chinese operazangeres Song Zuying het duet "The Flame of Love", dat speciaal voor de Spelen was geschreven. Een levende toorts en veel vuurwerk sloten de ceremonie af.

Deelnemers

  • Aantal deelnemers
    • 10.901 (6.290 mannen en 4.611 vrouwen) uit 204 landen
  • Jongste deelnemer
  • Oudste deelnemer

Hoogtepunten

Zwemmer Michael Phelps, de koning van de Spelen met acht keer goud

Sporten

Sportaccommodaties

Het Nationale Stadion van Peking
Sportlocaties in Peking
Zie Sportaccommodaties van de Olympische Zomerspelen 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In mei 2007 is met de bouw van alle 31 in Beijing gevestigde accommodaties begonnen. De Chinese regering investeerde ook in de renovatie en de bouw van zes locaties buiten Peking en 59 opleidingscentra. De grootste architecturale stukken die werden gebouwd voor de spelen waren het Nationaal Stadion van Peking, Beijing National Indoor Stadium, Beijing National Aquatics Center, Olympic Green Convention Center, Olympic Green en Beijing Wukesong Cultuur & Sport Center. Bijna 85% van het bouwbudget voor de zes hoofdlocaties werd gefinancierd door 2,1 miljard dollar in corporate offertes en aanbestedingen. Investeringen werden verwacht van bedrijven op zoek naar de eigendomsrechten na de Olympische Zomerspelen 2008. Enkele evenementen werden gehouden buiten Peking, namelijk voetbal in Qinhuangdao, Shanghai, Shenyang en Tianjin, zeilen in Qingdao, en omdat de "onzekerheden van paardenziekten en de grote moeilijkheden bij het vaststellen van een ziekte-vrije zone in Peking", werden de hippische evenementen in Hongkong gehouden.

Tijdens deze Spelen werd er gesport in 302 medaille evenementen binnen 28 sporten.

Atletiek
Badminton
Basketbal
Boksen
Boogschieten
Gewichtheffen
Gymnastiek
Handbal

Hockey
Honkbal
Judo
Kanovaren
Moderne vijfkamp
Paardensport
Roeien
Schermen

Schietsport
Softbal
Taekwondo
Tafeltennis
Tennis
Triatlon
Voetbal
Volleybal

Wielersport
Worstelen
Zeilen
Zwemsport
Baan-/Openwaterzwemmen
Schoonspringen
Synchroonzwemmen
Waterpolo

Kalender

De onderstaande tabel geeft het programma van de Spelen per dag. Een blauw vakje betekent dat er die dag wedstrijden plaats hadden, maar dat er geen medailles waren te winnen. Een geel vakje geeft aan dat er die dag medailles vielen te winnen en het getal staat voor het aantal finales.[7]

 ●  Openingsceremonie  ●  Wedstrijden  ●  Wedstrijden met medailles  ●  Sluitingsceremonie
Augustus Wo
06
Do
07
Vr
08
Za
09
Zo
10
Ma
11
Di
12
Wo
13
Do
14
Vr
15
Za
16
Zo
17
Ma
18
Di
19
Wo
20
Do
21
Vr
22
Za
23
Zo
24
Tot.
Ceremoniën
Atletiek 2 4 6 6 5 3 6 7 7 1 47
Badminton 1 2 2 5
Basketbal 1 1 2
Boksen 5 6 11
Boogschieten 1 1 1 1 4
Gewichtheffen 1 2 2 2 2 2 1 1 1 1 15
Gymnastiek 1 1 1 1 4 4 4 1 1 18
Handbal 1 1 2
Hockey 1 1 2
Honkbal 1 1
Judo 2 2 2 2 2 2 2 14
Kanoën 2 2 6 6 16
Moderne vijfkamp 1 1 2
Paardensport 2 1 1 1 1 6
Roeien 7 7 14
Schermen 1 1 1 1 2 1 1 1 1 10
Schieten 2 2 2 2 1 2 1 2 1 15
Softbal 1 1
Taekwondo 2 2 2 2 8
Tafeltennis 1 1 1 1 4
Tennis 2 2 4
Triatlon 1 1 2
Voetbal 1 1 2
Volleybal 1 1 1 1 4
Wielersport 1 1 2 1 3 1 2 3 2 1 1 18
Worstelen 2 2 3 2 2 2 2 3 18
Zeilen 2 1 2 2 2 2 11
Zwemsporten
Baan-/Openwaterzwemmen 4 4 4 4 4 4 4 4 1 1 34
Schoonspringen 1 1 1 1 1 1 1 1 8
Synchroonzwemmen 1 1 2
Waterpolo 1 1 2
Totaal - - - 7 14 13 19 17 17 16 30 34 18 20 11 23 20 31 12 302
Augustus Wo
06
Do
07
Vr
08
Za
09
Zo
10
Ma
11
Di
12
Wo
13
Do
14
Vr
15
Za
16
Zo
17
Ma
18
Di
19
Wo
20
Do
21
Vr
22
Za
23
Zo
24
Tot.

Mutaties

Sport Nieuw Verdwenen (t.o.v. jaartal) Wijzigingen/Opmerkingen
Atletiek 3000 m steeple (v) Nu 47 onderdelen
Tafeltennis Team (m)
Team (v)
dubbelspel (m)
dubbelspel (v)
Wielersport BMX (m)
BMX (v)
Baan tijdrit (m)
Baan tijdrit (v)
Schietsport Lopend schijf (m)
Dubbeltrap (v)
Nu 15 onderdelen
Zwemmen Openwaterzwemmen (m)
Openwaterzwemmen (v)
Nu 34 onderdelen
7 6 0

Deelnemende landen

Deelnemende landen. Blauw: debuterend land op de Zomerspelen. Groen: al eerder deelgenomen aan de Zomerspelen.

Aan de Spelen deden 204 Nationale Olympische Comités (NOC's) mee. Alhoewel het niet correct is, wordt een NOC vaak met een land gelijkgesteld. In 2008 waren er 205[8] NOC's aangesloten bij het IOC. Alleen Brunei heeft zich op het laatste moment van deelname onthouden.[9] Het aantal deelnemende "landen" is met twee toegenomen in vergelijking met de voorgaande editie.

Sinds de vorige Spelen is de politieke situatie in een aantal landen gewijzigd wat leidde tot de vorming van nieuwe NOC's. Zo zijn de Marshalleilanden sinds februari 2006 aangesloten bij het IOC.[10] Tuvalu is sinds 2007 lid van de Olympische familie.[11] In 2006 verliet Montenegro de unie met Servië. In 2004 namen ze nog gezamenlijk deel als Servië-Montenegro. Beide landen doen nu afzonderlijk mee. Servië nam de licentie van Servië-Montenegro over en het NOC van Montenegro werd in 2007 erkend.[11]

In februari 2008 kondigde Kosovo eenzijdig de onafhankelijkheid van Servië aan. Deze nieuwe republiek neemt niet deel aan de Spelen omdat nog allerlei zaken geregeld moesten worden en het land door veel landen én door veel internationale sportbonden nog niet is erkend.[12]

Noord-Korea en Zuid-Korea hebben overwogen om een gezamenlijk team naar de Spelen te sturen, maar dit ging uiteindelijk niet door.[13][14] In het verleden namen beide landen soms gezamenlijk deel aan de openingsceremonie, maar ze deden nog nooit mee met één team. Begin 2006 bespraken ze dit met de president van het IOC.[15] Begin 2007 werden de voorbereidingen verder uitgewerkt.[14] Zuid-Korea wilde graag sporters selecteren op basis van prestaties, terwijl Noord-Korea graag evenveel sporters uit beide landen wilde selecteren.[16] De NOC's kwamen niet tot overeenstemming, maar gaven aan in de toekomst verder te praten.[17]

Brunei was het enige IOC-lid dat niet deelnam. De enige andere onafhankelijke landen die niet deelnamen waren Kosovo en Vaticaanstad, om de simpele reden dat zij niet over een eigen comité beschikten.

De 204 deelnemende entiteiten zijn in te delen in drie groepen:

De onderstaande lijst geeft een overzicht van alle deelnemende landen. De naam van het land linkt naar de specifieke olympische pagina van dat land.

Vlag van Afghanistan Afghanistan
Vlag van Albanië Albanië
Vlag van Algerije Algerije
Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden
Vlag van Amerikaans-Samoa Amerikaans-Samoa
Vlag van Andorra Andorra
Vlag van Angola Angola
Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Armenië Armenië
Vlag van Aruba Aruba
Vlag van Australië Australië
Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan
Vlag van de Bahama's Bahama's
Vlag van Bahrein Bahrein
Vlag van Bangladesh Bangladesh
Vlag van Barbados Barbados
Vlag van België België
Vlag van Belize Belize
Vlag van Benin Benin
Vlag van Bermuda Bermuda
Vlag van Bhutan Bhutan
Vlag van Bolivia Bolivia
Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina
Vlag van Botswana Botswana
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Britse Maagdeneilanden Britse Maagdeneilanden
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Burkina Faso Burkina Faso
Vlag van Burundi Burundi
Vlag van Cambodja Cambodja
Vlag van Canada Canada
Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek Centraal-Afrikaanse Republiek
Vlag van Chili Chili
Vlag van China China
Vlag van Chinees Taipei Chinees Taipei
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van de Comoren Comoren
Vlag van Congo-Brazzaville Congo-Brazzaville
Vlag van Congo-Kinshasa Congo-Kinshasa
Vlag van Cookeilanden Cookeilanden
Vlag van Costa Rica Costa Rica
Vlag van Cuba Cuba
Vlag van Cyprus Cyprus
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Djibouti Djibouti
Vlag van Dominica Dominica
Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Ecuador Ecuador
Vlag van Egypte Egypte

Vlag van El Salvador El Salvador
Vlag van Equatoriaal-Guinea Equatoriaal-Guinea
Vlag van Eritrea Eritrea
Vlag van Estland Estland
Vlag van Ethiopië Ethiopië
Vlag van Fiji Fiji
Vlag van de Filipijnen Filipijnen
Vlag van Finland Finland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Gabon Gabon
Vlag van Gambia Gambia
Vlag van Georgië Georgië
Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Grenada Grenada
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Vlag van Guam Guam
Vlag van Guatemala Guatemala
Vlag van Guinee Guinee
Vlag van Guinee-Bissau Guinee-Bissau
Vlag van Guyana Guyana
Vlag van Haïti Haïti
Vlag van Honduras Honduras
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Hongkong Hongkong
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van India India
Vlag van Indonesië Indonesië
Vlag van Irak Irak
Vlag van Iran Iran
Vlag van Israël Israël
Vlag van Italië Italië
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Vlag van Jamaica Jamaica
Vlag van Japan Japan
Vlag van Jemen Jemen
Vlag van Jordanië Jordanië
Vlag van de Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden
Vlag van Kaapverdië Kaapverdië
Vlag van Kameroen Kameroen
Vlag van Kazachstan Kazachstan
Vlag van Kenia Kenia
Vlag van Kirgizië Kirgizië
Vlag van Kiribati Kiribati
Vlag van Koeweit Koeweit
Vlag van Kroatië Kroatië
Vlag van Laos Laos
Vlag van Lesotho Lesotho
Vlag van Letland Letland
Vlag van Libanon Libanon

Vlag van Liberia Liberia
Vlag van Libië Libië
Vlag van Liechtenstein Liechtenstein
Vlag van Litouwen Litouwen
Vlag van Luxemburg Luxemburg
Vlag van Noord-Macedonië Macedonië
Vlag van Madagaskar Madagaskar
Vlag van Malawi Malawi
Vlag van Malediven Malediven
Vlag van Maleisië Maleisië
Vlag van Mali Mali
Vlag van Malta Malta
Vlag van Marshalleilanden Marshalleilanden
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Mauritanie Mauritanië
Vlag van Mauritius Mauritius
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Micronesië Micronesië
Vlag van Moldavië Moldavië
Vlag van Monaco Monaco
Vlag van Mongolië Mongolië
Vlag van Montenegro Montenegro
Vlag van Mozambique Mozambique
Vlag van Myanmar Myanmar
Vlag van Namibië Namibië
Vlag van Nauru Nauru
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van de Nederlandse Antillen Nederlandse Antillen
Vlag van Nepal Nepal
Vlag van Nicaragua Nicaragua
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Niger Niger
Vlag van Nigeria Nigeria
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Oeganda Oeganda
Vlag van Oekraïne Oekraïne
Vlag van Oezbekistan Oezbekistan
Vlag van Oman Oman
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Oost-Timor Oost-Timor
Vlag van Pakistan Pakistan
Vlag van Palau Palau
Vlag van Palestina Palestina
Vlag van Panama Panama
Vlag van Papoea-Nieuw-Guinea Papoea-Nieuw-Guinea
Vlag van Paraguay Paraguay
Vlag van Peru Peru
Vlag van Polen Polen
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Puerto Rico Puerto Rico

Vlag van Qatar Qatar
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Rusland Rusland
Vlag van Rwanda Rwanda
Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis
Vlag van Saint Lucia Saint Lucia
Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines
Vlag van Salomonseilanden Salomonseilanden
Vlag van Samoa Samoa
Vlag van San Marino San Marino
Vlag van Sao Tomé en Principe Sao Tomé en Principe
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië
Vlag van Senegal Senegal
Vlag van Servië Servië
Vlag van de Seychellen Seychellen
Vlag van Sierra Leone Sierra Leone
Vlag van Singapore Singapore
Vlag van Slovenië Slovenië
Vlag van Slowakije Slowakije
Vlag van Soedan Soedan
Vlag van Somalië Somalië
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka
Vlag van Suriname Suriname
Vlag van Swaziland Swaziland
Vlag van Syrië Syrië
Vlag van Tadzjikistan Tadzjikistan
Vlag van Tanzania Tanzania
Vlag van Thailand Thailand
Vlag van Togo Togo
Vlag van Tonga Tonga
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Vlag van Tsjaad Tsjaad
Vlag van Tsjechië Tsjechië
Vlag van Tunesië Tunesië
Vlag van Turkije Turkije
Vlag van Turkmenistan Turkmenistan
Vlag van Tuvalu Tuvalu
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Vanuatu Vanuatu
Vlag van Venezuela Venezuela
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Vietnam Vietnam
Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
Vlag van Zambia Zambia
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Arubaanse prestaties

Zie Aruba op de Olympische Zomerspelen 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Aruba nam deel met twee sporters. De judoka Fiderd Vis verloor in de eerste ronde. De baanzwemmer Jan Roodzant zwom op de 100 meter vrije slag in de series de 53e tijd van de 64 deelnemers.

Belgische prestaties

Zie België op de Olympische Zomerspelen 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

België had in Peking weinig succes. Een aantal sporters was dicht bij het podium, maar haalde het net niet. De Spelen werden pas op de voorlaatste dag goed afgesloten met goud voor hoogspringster Tia Hellebaut en zilver op de 4 x 100 meter bij de vrouwen. Deze laatste medaille werd in 2016 na diskwalificatie van het Russisch team een tweede gouden medaille.[18]

Minister Bert Anciaux noemde de prestatie van de Belgen in Peking 'fantastisch en de max', maar IOC-voorzitter Jacques Rogge is kritischer. Hij vindt dat België beter kan. "Eens moeten we tussen tien en vijftien medailles kunnen bemachtigen".[19]

  • Tia Hellebaut won met een sprong van 2,05 meter goud op het onderdeel hoogspringen voor vrouwen. Het was tevens een nieuw nationaal Belgisch outdoorrecord. Hellebaut is de eerste Belgische vrouw ooit die goud in het atletiek wint.
  • Het estafetteteam bestaande uit Olivia Borlée, Kim Gevaert, Hanna Mariën en Élodie Ouédraogo won de zilveren medaille op de 4x 100 meter voor vrouwen. Op 17 augustus 2016 werd dit gecorrigeerd nadat de Russische estafetteploeg die goud haalde werd gediskwalificeerd.[18]
  • De Belgische mannenploeg bestaande uit Arnaud Ghislain, Cédric Van Branteghem en de tweelingbroers Jonathan en Kevin Borlée (broers van zilveren sprintster Olivia Borlée) leverde een zeer goede prestatie. Het Belgische viertal realiseerde op de 4x 400 m estafette voor mannen voor het eerst in de historie een tijd binnen de 3 minuten en werd vijfde in 2.59,37, een verbetering met bijna 2,8 seconden van het pas twee maanden oude Belgische record (3.02,13), dat hetzelfde team eerder in zijn serie overigens al had teruggebracht tot 3.00,67.
  • Het olympisch voetbalelftal werd vierde. Na een moeizame start in de groepsfase werd in de kwartfinale van Italië gewonnen. In de halve finale was Nigeria te sterk en in de strijd om het brons moest de meerdere worden erkend in Brazilië.
  • De judoprestaties vielen tegen. Voor het eerst in zeer lange tijd wordt geen enkele medaille gewonnen.
Medailles
Sport Olympiër Discipline Medaille
Atletiek Tia Hellebaut Hoogspringen (v)
Goud
Atletiek Olivia Borlée
Kim Gevaert
Hanna Mariën
Élodie Ouédraogo
4x 100 m (v)
Goud

Nederlandse prestaties

Zie Nederland op de Olympische Zomerspelen 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Nederland behaalde op deze Spelen zestien medailles, waarvan zeven keer goud. Een groot aantal favorieten stelde teleur, daar tegenover stonden verrassende kampioenen en medaillewinnaars. Alleen in 2000 in Sydney werd vaker goud behaald. De door het NOC*NSF beoogde top 10-positie in de medaillespiegel werd niet gehaald. Nederland eindigde op de 12e plaats. Wat opviel is dat de gouden medailles telkens door andere sporters c.q. teams werden gewonnen. Zo kwamen in Sydney nog acht gouden medailles bij drie sporters terecht.

Medailles
Sport Olympiër(s) Discipline Medaille
Hockey Olympisch team vrouwen
Goud
Paardensport Anky van Grunsven dressuur
Goud
Roeien Marit van Eupen
Kirsten van der Kolk
lichte dubbeltwee (v)
Goud
Waterpolo Olympisch team vrouwen
Goud
Wielersport Marianne Vos puntenkoers (v)
Goud
Zwemmen Ranomi Kromowidjojo
Marleen Veldhuis
Inge Dekker
Femke Heemskerk
Hinkelien Schreuder *
Manon van Rooijen *
4x 100 m vrij (v)
Goud
Maarten van der Weijden 10 km open water (m)
Goud
Judo Deborah Gravenstijn tot 57 kg (v)
Zilver
Paardensport Imke Schellekens-Bartels
Hans Peter Minderhoud
Anky van Grunsven
dressuur team
Zilver
Roeien team Holland Acht acht (v)
Zilver
Zeilen Lobke Berkhout
Marcelien de Koning

470-klasse (v)
Zilver
Mandy Mulder
Annemieke Bes
Merel Witteveen

yngling-klasse (v)
Zilver
Judo Ruben Houkes tot 60 kg (m)
Brons
Elisabeth Willeboordse tot 63 kg (v)
Brons
Edith Bosch tot 70 kg (v)
Brons
Henk Grol tot 100 kg (m)
Brons
* Nam deel aan de kwalificatiewedstrijd en kreeg daarom ook een medaille.

Nederlands-Antilliaanse prestaties

Zie Nederlandse Antillen op de Olympische Zomerspelen 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Namens de Nederlandse Antillen namen drie sporters deel in drie sporten. De schutter Philip Elhage werd op het onderdeel 10 meter luchtpistool 46e met 566 punten (93-99-93-93-94-94). In de zwemsport nam baanzwemmer Rodion Davelaar deel op het onderdeel 50 meter vrije slag waar hij in de series de 57e tijd zwom (24,21). In de atletiek liet Churandy Martina van zich horen. Op de 100 meter en 200 meter sprint verbeterde hij het ene nationale record na het andere. Op de 100 meter werd hij vierde en op de 200 meter leek hij naar zilver te lopen. Na afloop van zijn race werd hij echter gediskwalificeerd, omdat hij in de bocht buiten zijn baan was gekomen.[20]

Surinaamse prestaties

Zie Suriname op de Olympische Zomerspelen 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Namens Suriname namen vier olympiërs deel in twee sporten. In de atletiek namen Kirsten Nieuwendam en Jurgen Themen deel en in de zwemsport namen de baanzwemmers Chinyere Pigot en Gordon Touw Ngie Tjouw deel. De sporters eindigden op hun onderdelen in de achterhoede. Wel liep Nieuwendam op de 200 meter een nieuw nationaal record.

Medaillespiegel

Zie medaillespiegel van de Olympische Zomerspelen 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 302 onderdelen werden medailles uitgereikt. Het IOC stelt officieel geen medailleklassement op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In het klassement wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles.

China eindigde als eerste in het medailleklassement met een totaal van 51 gouden medailles, het grootste aantal sinds de Sovjet-Unie in 1988 die er 55 won. China nam de koppositie over van de Verenigde Staten, dat het klassement sinds 1996 aanvoerde. De Amerikanen wonnen wel met 110 stuks het grootst aantal medailles. Dit hadden ze sinds Los Angeles 1984 niet meer gehaald.

Een recordaantal van 86 landen wist ten minste één medaille te winnen. Vijfenvijftig landen wisten ten minste één gouden medaille te winnen. In de onderstaande tabel staat de top 10 plus België en Nederland. Het gastland heeft een blauwe achtergrond. Het grootste aantal medailles per categorie is vetgezet.

 Plaats  Land NOC Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van China China CHN 51 21 28 100
2 Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten USA 36 38 36 110
3 Vlag van Rusland Rusland RUS 23 21 28 72
4 Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië GBR 19 13 15 47
5 Vlag van Duitsland Duitsland GER 16 10 15 41
6 Vlag van Australië Australië AUS 14 15 17 46
7 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea KOR 13 10 8 31
8 Vlag van Japan Japan JPN 9 6 10 25
9 Vlag van Italië Italië ITA 8 10 10 28
10 Vlag van Frankrijk Frankrijk FRA 7 16 18 41
12 Vlag van Nederland Nederland NED 7 5 4 16
37 Vlag van België België BEL 2 0 0 2
Zie de categorie 2008 Summer Olympics van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.