Metro van Singapore
Het Mass Rapid Transit Singapore (MRT letterlijk vertaald:snel massavervoerssysteem; Maleis: Sistem Pengangkutan Gerak Cepat Singapura; Mandarijn: 新加坡地铁系统; Tamil: சிங்கப்பூர் துரிதக் கடவு ரயில்) is de officiële benaming voor het openbaar vervoersnetwerk van het metro en lightrailsysteem in de stad Singapore. Het netwerk bestaat uit vijf metrolijnen waaraan ook 3 korte lightraillijnen verbonden zijn. Netwerk
Lightrail
GeschiedenisOntstaansgeschiedenisIn de jaren 60 van de 20e eeuw groeide de staat Singapore economisch zeer snel en voelden de leiders dat er een efficiënt en betrouwbaar transportnetwerk nodig was. Om deze reden werd er een studie verricht door een speciale commissie die werd opgericht in 1967. Na een studie van vier jaar kwam die commissie tot de conclusie dat er vanaf 1992 behoefte zou zijn aan een betrouwbaar transportsysteem per (metro)trein. Harvard-studieOm te kunnen starten met de aanleg werd de Provisional Mass Rapid Transit Authority opgericht in juli 1980. Een onafhankelijk team van de Harvard-universiteit in de Verenigde Staten werd uitgenodigd om de uitslag van de eerste studies te bevestigen. Het team van Harvard kwam echter tot de conclusie dat alleen een bussysteem voldoende zou zijn om het vervoer in Singapore te faciliteren. De regering liet hierop een nieuwe studie verrichten, die concludeerde dat Singapore wel degelijk een massavervoerssysteem nodig had. AanlegIn mei 1982 gaf de regering toestemming om met de aanleg te beginnen. De kosten waren begroot op 5 miljard Singaporese dollar en het project moest klaar zijn in 1992. Een gedeelte van de North South Line werd als eerste aangelegd omdat Orchard Road en het centrale zakendistrict de drukste gebieden waren. Het initiële systeem met een gedeeltelijke North South Line en een gedeeltelijke East West Line was 67 kilometer lang en had 42 stations, waarvan 27 bovengronds en 15 ondergronds. Eerdere en toekomstige uitbreidingenIn februari 1991 kondigde de regering aan dat de North South Line met 16 kilometer verlengd zou worden. De lijn kreeg door deze verlenging zijn hoefijzervormige uiterlijk. De verlenging kwam tot stand op 10 februari 1996. Code stationsAnders dan in andere metro-systemen zijn in de MRT alle stations niet alleen voorzien van een naam, maar ook van een cijfer-lettercombinatie. Deze code bestaat uit een tweeletterige afkorting van de naam van de lijn, direct gevolgd door het (opvolg)nummer van het station. Station Tanah Merah heeft bijvoorbeeld de code EW4 omdat het het 4e station is aan de East West line. Omdat dit tevens eindpunt van de zijtak naar Luchthaven Changi is, heeft het station een tweede (bijzondere) code, namelijk CG. Bewegwijzering op Changi AirportOp Internationale luchthaven Changi wordt naar het systeem verwezen als "Train to city", slechts in het klein staat aangegeven dat het de MRT betreft. Smart CardDe meeste passagiers gebruiken een contactloze chipkaart met de naam EZ-Link, een systeem dat bijna hetzelfde is als de Octopuskaart in Hongkong. Je houdt de kaart boven de toegangsdeuren tot de stations bij binnenkomen en weggaan en dan wordt het bedrag automatisch afgeschreven. Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Mass Rapid Transit (Singapore) op Wikimedia Commons.
|
Portal di Ensiklopedia Dunia