|
Hubert Levigne
Nicolaas Jozef Hubertus (Hubert of Huub) Levigne (Meerssen, 30 september 1905 – Sittard, 29 december 1989) was een Nederlands graficus, glazenier en hoogleraar.[1] Leven en werkHubert of Huub Levigne was een zoon van Nicolas Joseph Levigne en Elisabeth Ramakers. Hij groeide op in Maastricht en volgde er teken- en schilderlessen van Henri Jonas aan het Maastrichtse Stadsteekeninstituut. Hij vertrok vervolgens naar Amsterdam voor een opleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten (1928-1932), waar hij les kreeg van Jan Aarts (grafiek) en Rik Roland Holst (monumentale kunst). Levigne was lid van de Bende van De Suisse, een groep schilders, architecten, dichters, schrijvers en andere cultuurliefhebbers die in de jaren 20 (net als de leden van de Limburgse Kunstkring) vele avonden doorbracht in het Café Suisse aan het Vrijthof te Maastricht. Ook sloot hij zich aan bij de Nederlandsche Vereeniging voor Ambachts- en Nijverheidskunst. Na afloop van zijn opleiding in Amsterdam in 1933 en na het winnen van de zilveren medaille van de Prix de Rome keerde hij terug naar Maastricht. Daar voerde hij naast zijn eigen vrije werk ook opdrachten uit voor postzegels, gelegenheidsgrafiek, ex librissen en kerkelijke kunst. Levigne werkte met kopergravures, etsen, houtsneden en met een combinatie van etsen en aquatint. Ook schilderde hij en maakte hij monumentaal werk als tegeltableaus en glas in lood. Levigne was een leerling van Roland Holst, maar in zijn glaswerk blijkt vooral de invloed van de Limburgse glazeniers.[2] In 1950 werden Levigne, Jos ten Horn en Frits Peutz benoemd tot hoogleraren aan de Jan van Eyck Academie.[3] Ten Horn doceerde monumentale schilderkunst en glazenierskunst, Peutz architectuur en Levigne gaf les in grafische vormgeving. Deze functie bekleedde hij tot aan zijn pensioen in 1972. Hierna woonde hij enkele jaren in Spanje en vervolgens weer tot aan zijn overlijden in Limburg. Werken (selectie)
Afbeeldingen
Bronnen, noten en/of referenties
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
