Eurydactylodes

Eurydactylodes
Eurydactylodes vieillardi, volwassen mannetje.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Lacertilia (Hagedissen)
Infraorde:Gekkota (Gekko's)
Familie:Diplodactylidae
Geslacht
Eurydactylodes
Wermuth, 1965
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Eurydactylodes op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Eurydactylodes is een geslacht van hagedissen die behoren tot de gekko's en de familie Diplodactylidae.

Naam en indeling

Er zijn vier soorten, inclusief de pas in 2009 beschreven soort Eurydactylodes occidentalis. De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Heinz Wermuth in 1965.[1]

Uiterlijke kenmerken

De hagedissen hebben een overwegend groene kleur en de huid is bedekt met grote schubben. De ogen zijn vrij prominent en de gekko's bewegen zich traag. Ze worden in andere talen wel 'kameleon-gekko's genoemd vanwege de gelijkenis met kameleons.

Verspreiding en habitat

De hagedissen komen endemisch voor in Nieuw-Caledonië.[1] De habitat bestaat uit vochtige tropische en subtropische bossen, zowel in laaglanden als in bergstreken, zowel vochtige als droge tropische en subtropische scrublands en droge tropische en subtropische bossen.

Beschermingsstatus

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. Drie soorten worden beschouwd als 'gevoelig' (Near Threatened of NT) en een als 'bedreigd' (Endangered of EN).[2]

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur, het verspreidingsgebied en de beschermingsstatus.

Naam Auteur Verspreidingsgebied Beschermingsstatus
Eurydactylodes agricolae Henkel & Böhme, 2001 Noordwestelijk Nieuw-Caledonië
Eurydactylodes occidentalis Bauer, Jackman, Sadlier & Whitaker, 2009 Zuidelijk Nieuw-Caledonië
Eurydactylodes symmetricus Andersson, 1908 Zuidelijk Nieuw-Caledonië
Eurydactylodes vieillardi Bavay, 1869 Centraal en oostelijk Nieuw-Caledonië

Bronvermelding